อันสืบเนื่องมาจากกระทู้นี้ >>> http://ppantip.com/topic/31112492 ที่ให้ตอบฉายาของตัวเอง
ทำให้ไปเมนท์บางอย่างและรื้อฟื้น....นึกถึงอดีตตอนเด็กๆที่แสบสันต์ซะจน ไม่คาดคิดว่า เออ ตรูก้เป็นได้เนอะแบบนี้ 555

ที่บ้านเป็นร้านค้า แต่เราขี้เกียจขายของมากกกกกกกกกกกกก  ติดทีวี ตอนนั้นอายุน่าจะ ไม่ถึง 10 ขวบมั้ง
พอมีคนมาซื้อของ หน้าจะหงิกงอซะจนช้อนเรียกพี่ 555 แถมหันไปถามลูกค้าอีก ว่าที่บ้านไม่ดูทีวีกันเหรอ มาซื้อของตอนเค้าดูทีวี (ฮา)

ลูกค้างง แม่โกรธ แทบจะจับเราฟาดอ่ะ
แม่กะลัง ทำอาหารอยู่ พอลูกค้าไป ไม่รู้จะทำไง เลยไปลงกะหมูที่กะลังสับ เขียงแทบแตก 555
วีรกรรมตอนเด็กเรื่องนี้...นี่เลื่องชื่อไป 8 ตำบล (และอีกหลายๆเรื่อง วันหน้ามาเล่าใหม่ อิอิ)
โชคดี ที่ลูกค้าไม่ถือเห็นว่าเด็ก และอีกอย่าง..แม่เราเป็นคนพูดเพราะรักและง้อลูกค้า เอาใจเก่ง ร้านถึงไม่เจ๊ง
ไม่งั้นอดตายทั้งครอบครัว แม่บอก...ถ้าให้เราขายคนเดียว อดตายแน่ๆ

ดีที่โตมา นิสัยเปลี่ยนไป แม่โล่งอกค่ะบอก ดีนะที่ลูกชั้นเปลี่ยนเป็นคนใหม่ได้
ไม่งั้นใครจะมาซื้อของ เป็นฉันก็ไม่ซื้อน่ะ แม่ค้า ปาก ซะขนาดนี้