วัดหนองสุ่ม  เป็นวัดที่ห่างไกลจากตัวเมืองมาก ระยะทางประมาณ 30 กม.จากตัวจังหวัด   ในอดีตเมื่อสัก 20 ปีที่แล้ว  เคยมีเกจิชื่อดังรูปหนึ่ง  นามว่าหลวงพ่อจวน  ท่านได้ปลุกเสกเครื่องรางของขลัง  หลายรุ่น  มีชื่อเสียง เป็นที่ต้องการของนักสะสมทั้งหลาย  วันนี้ท่านได้จากไปแล้ว  ผมขออนุญาตพาเพื่อนๆไปย้อยรอยรำลึกถึง  หลวงพ่อจวนอีกครั้งหนึ่ง

   วันนี้ตื่นตีห้าเศษๆ  เตรียมตัวเสร็จ  ปั่นออกจากบ้านเวลา 6.30 น.  ใช้เส้นทาง  สิงห์บุรี-ชัยนาทสายเก่า  ปั่นสบายๆรับลมหนาวที่เริ่มโชยแผ่วมา  ตอนกลางเดือน ตค.  ปั่นมา 16 กม ถึงทางแยกไปวัดหนองสุ่ม  เลี้ยวขวาที่แยกอินทร์บุรี  ปั่นผ่านวิทยาลัยการอาชีพอินทร์บุรี  วันนี้น่าจะเปิดเทอมแล้ว  เพราะเห้นมี นศ.เริ่มทะยอยกันขี่มอเตอร์ไซค์มาโรงเรียนกันแต่เช้า   เลยมาอีกไม่นานก็ถึงบ้านการ้อง ในอดีตเป็นที่แพร่ระบาดของยาบ้าอย่างรุนแรงของสิงห์บุรี  เพราะเป็นเส้นทางเปลี่ยวออกกลางทุ่ง  เมื่อก่อนนี้ถ้าเอ่ยชื่อ ห้วยชัน - การ้องเป็นอันว่ารู้กันดี  ดังขนาด ปปส.ร่วมกับ รพ.อินทร์บุรีต้องมาตั้งหมู่บ้านปลอดยา  เพื่อยับยั้งการแพร่ระบาดของมัน  ตอนนี้คงเลิกไปแล้ว  ตามประสาของไทยเรา เห่อเป็นพักๆ  ดังเป็นช่วงๆ   อะไรอยู่ในกระแสก็จะดังเป็นพลุ  พอหลังจากนั้นก็เงียบไป   แต่ในเรื่องของยาบ้าจะเงียบไม่ได้เด็ดขาด  เผลอเมื่อไหร่มันจู่โจมทันที  กว่าจะรู้ตัวมันก็ซึมแทรกเข้าทำลาย อนาคตเยาวชนของเราไปสิ้นแล้ว..

    ปั่นต่อมาจนถึงลำแม่ลาแวะกินข้างหน่อยแปดโมงแล้ว  ร้านค้าเป็นเพิงเล็กๆ  ตั้งอยู่ริมน้ำ  แม่ค้าวัยกลางคนร่างเล็ก  กำลังสาละวนผัดข้าวให้ลูกค้าอยู่    ผมเข้าไปเห็มมีหม้อก๋วยเตี๋ยว  ถามว่าน้ำเดือดยัง  แม่ค้าเปิดดูยังไม่เดือด แม่ค้ารีบเร่งไฟ ให้ผมนั่งรอก่อน  ผมนั่งอ่านหนังสือกับฟังชาวบ้านเขาสนทนากัน  ในวันใกล้หวยออกแบบนี้ทอล์คออฟเดอะทาวน์ของชาวบ้าน  คงไม่พ้นเรื่องเลข 2ตัว 3 ตัว  ความฝัน ลมๆแล้งๆ  นั่งวิพากษ์แต่เร่องตัวเลข  หวยใต้ดินมันเคยสูญพันธุ์ไปจากประเทศเรามาแล้วครั้งหนึ่งพร้อมกับยาบ้าญาติของมัน  ใครทำคลอดมันมาใหม่  ใครอนุบาลอุ้มชูมันจนเติบกล้าขึ้น  และใครรับผลกรรมจากมัน   นั่งรอพักเดียว มาม่าต้มยำชามใหญ่ก้ถูกยกมาเสริฟ ร้อนๆ  ปรุงนิดหน่อยก็อร่อยเหาะ  ผมจัดการเรียบภายใน 10 นาที นั้งพักเดี๋ยวหนึ่ง  ก่อนจะเดินทางต่อไป