บทความนี้เขียนขึ้นในเพจ Sense on Films...



----------------------------------------------------------------------------

หนังจริงจะเข้าฉายในวันที่ 17 ตุลาคมนี้ นะครับ...แต่ทางเราได้รับโอกาสสุดพิเศษ ในการชมรอบ screen test...ต้องขอขอบคุณทาง ไฟว์สตาร์ โปรดักชั่น มา ณ ที่นี้ด้วยครับ...^-^

--------------------------------------------------------------------------

เรื่องย่อมีดังนี้ครับ...

หนุ่ม (อ๋อม อรรคพันธ์) ผู้มีความฝันจะเป็น บาริสต้า เดินทางไปเชียงรายเพื่อตามหาเมล็ดกาแฟชั้นยอด หนุ่มเดินทางไปพร้อม เจน (เจนนี่ กรรณิการ์) สถาปนิกสาวที่ยังแยกไม่ออกว่า บาริสต้า กับ คนชงกาแฟ มันต่างกันตรงไหน
หนุ่มกับเจนจิกกัดกันตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรก เจนถูกส่งไปออกแบบบ้านให้กับไร่ Green Bean ไร่กาแฟของ โต (ปิ๊ป รวิชญ์) พี่ชายแท้ ๆ ของหนุ่ม แต่เป็นพี่ชายแท้ๆ ที่เขาไม่ชอบหน้าสักเท่าไหร่ โต กับ เฟย์ (จั้กจั่น อคัมย์สิริ) แฟนสาวช่วยกันก่อร่างสร้างไร่ Green Bean และกำลังจะส่งเมล็ดกาแฟเข้าประกวดในระดับนานาชาติ...
ความรักของ โต กับ เฟย์ ยิ่งสนิทแนบแน่นขึ้น ส่วน หนุ่ม กับ เจน ก็เริ่มมองหน้ากันแล้วใจสั่นแปลกๆ แต่ความสัมพันธ์หนุ่ม กับ โต ก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย

นี่ก็คือเรื่องราวความรักสุด chic ที่กุ๊กกิ๊กหอมกรุ่น อบอุ่นไปด้วยกลิ่นของกาแฟ การเดินทางตามหาความฝัน ที่บางจังหวะก็ใจสั่น โดยที่เราอาจจะไม่แน่ใจว่า สั่นเพราะกาแฟ หรือว่า สั่นเพราะความรัก?!?

(ก๊อบมาทั้งดุ้นนี่แหละ ^-^)

แต่ทว่า...เรื่องราวในหนังจริงๆนั้น...กลับเป็นเรื่องราว drama ครอบครัวเสียเป็นหลัก...ในขณะที่ความ romantic ที่เหมือนว่าหน้าหนังจะขายในจุดนี้...กลับเบาบางมากๆ...

ซึ่งจุดบอดสำคัญของเรื่องนี้ และเป็นปัญหาส่วนใหญ่ของหนังไทยก็คือ...บท ครับ!!

หลายต่อหลายเรื่องที่พล็อตดี concept น่าสนใจ...แต่เวลาทำออกมาจริงๆกลับไม่ถึง ไม่สุด...

Coffee Please ก็เช่นกันครับ...

ปมประเด็นในเรื่องค่อนข้างน่าสนใจนะครับ โดยเฉพาะเรื่องของครอบครัวพระเอก...แต่ว่าหนังกลับไม่ได้มีการปูพื้นเรื่องราวมาเท่าไหร่นัก เริ่มมาก็ทะเลาะกันฉับๆ และก็เป็นแบบนี้ทั้งเรื่อง และ ทุกประเด็น!!

เป้าหมายชีวิตของ โต ก็ไม่ชัดเจนนัก ว่าเขาอยากจะทำอะไร มีความฝันอย่างไร และสิ่งที่ทำไปนั้น เพื่ออะไร...เหมือนว่ายอมทำไปตามใจเมียเสียมากกว่า...ซึ่งคู่นี้แทบจะไม่ค่อยมีซีนหวานๆกันเท่าไหร่นัก...

ในขณะที่ความสัมพันธ์ของ หนุ่ม กับ เจน ยิ่งแล้วใหญ่!! มองหน้ากัน แหย่นิดๆหน่อยๆ...ตัดกลับมา มันหวานขึ้นมาซะดื้อๆ และก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆ...จนสุดท้ายได้แต่แอบสงสัยในใจว่า "มันไปรักกันตอนไหนวะ??"

ยิ่งฝ่ายตัวร้ายยิ่งแล้วใหญ่...บทจะมาก็มา บทจะไปก็ไป ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะมาทำไมเหมือนกัน...และไม่รู้ว่าที่มันทำนี่คุ้มหรือเปล่า - -"

รวมทั้ง มุกคลาสสิคของหนังไทยแนวนี้..."ต้องไปแข่งขันประชันอะไรกันซักอย่าง โดยมีเดิมพัน!!" เรื่องนี้ก็มีครับ...ซึ่งเรื่องนี้ เดิมพันกันได้แบบว่า...ถ้าไม่หน้ามืดตามัวจริงๆ ก็คงไม่มีใครเอาด้วยแน่ๆ - -"

ซึ่งทั้งหมดที่ว่ามานั้น...ถ้าหนังมีการปูพื้นเรื่องราวให้ละเอียด และ ชัดเจนมากกว่านี้อีกซักนิด มันจะเป็นอะไรที่ดี ถึง ดีมากเลยครับ!!

เพราะว่าองค์ประกอบอื่นๆของหนังเรื่องนี้ มันค่อนข้างจะโอเคอยู่แล้ว!!

จุดหลักของบทเรื่องนี้ที่ผมชอบที่สุด คือ ประเด็นเรื่อง โรคกลัวเครื่องบิน...ที่ไม่คิดว่าจะเอามาเล่นกันแบบนี้...แต่ถ้าขยี้ซ้ำอีกซักนิดล่ะก็ มีน้ำตาแตกกลางโรงแน่ๆครับ...

ในขณะที่ส่วนประกอบยิบย่อยของบทนั้น ก็ตามสไตล์หนังไทยทั่วไปครับ...ไม่ต้องไปหาเหตุผลละเอียดมากนัก...^-^

และนอกจากเนื้อเรื่องที่มันมีช่องโหว่เยอะแล้ว...บทพูด ก็เป็นอีกส่วนที่น่าเสียดาย...

เพราะว่าบทพูดของตัวละคร"แทบทุกตัว"ในเรื่อง มันฟังดูแข็งๆ และ ไม่ค่อยไหลลื่นเป็นธรรมชาติมากนัก...อารมณ์เหมือนบทพูดละครหลังข่าว...

ซึ่งอย่างที่เราเกริ่นไว้แล้วว่า ถ้าตัดเรื่องบทออกไป องค์ประกอบอื่นๆถือว่าโอเคเลยครับ...

โลเกชั่น...อันนี้ถือว่าค่อนข้างทำได้ดีครับ เลือกสถานที่ได้สวย และ ดูเข้ากับเรื่องราวกันดี เพราะว่ากาแฟพันธุ์ Arabica นั้นเป็นกาแฟพันธุ์ที่ต้องปลูกในพื้นที่สูงกว่าระดับน้ำทะเลพอสมควร...เรื่องราวหลักๆก็เลยไปเกิดที่ เชียงราย...ในช่วงหน้าหนาว...

และเมื่อบวกกับการถ่ายภาพออกมาในแบบที่เรียกว่าสวยงามมาก...จนบางฉากบางซีนนี้ดูจะสวยงามเกินไป เหมือนว่ากำลังดูโฆษณากาแฟกันเลยทีเดียว...

ซึ่งทั้ง 3 ส่วนอย่าง สถานที่+งานภาพที่สวยงาม+กาแฟ นั้นมันค่อนข้างที่จะไปในทิศทางเดียวกัน...เลยทำให้ยิ่งเสียดายบทที่ไม่ได้เสริมให้มันออกมาดีกว่านี้นะครับ...

แต่ก็มีจุดสะดุดเล็กน้อย กับการ tie-in เหล่าผู้มีอุปกรระคุณ...ที่แอบดูจงใจเล็กๆ...

โดยเฉพาะ เจ้ารถตู้ VW Microbus ที่คาดชื่อสปอนเซอร์ไว้หราเลย ก่อนที่หนังจะมาบอกทีหลังว่าเป็น รถบริษัท - -"

เหล่านักแสดงในเรื่องนั้น...เมื่อเจอบทที่ไม่ค่อยส่งเท่าไหร่นัก ก็เลยดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเท่าไหร่นัก...

โดยเฉพาะคู่ โต-เฟย์ ที่บทของทั้งคู่นั้น ไม่ค่อยมีช่วงให้ คุณปิ๊ป รวิชญ์ กับคุณ จั้กจั่น อคัมย์สิริ แสดงฝีมืออกมาเท่าไหร่นัก...การแสดงของทั้งคู่เลยออกมาดูเรื่อยๆ ชิลล์ๆไปหน่อย...

ในขณะที่คู่ หนุ่ม-เจน นั้น...ด้วยบทพูดที่ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ ทำให้ยิ่งดูแข็งเข้าไปใหญ่...ของสาว เจนนี่ กรรณิการ์ นี่ยังพอเนียนๆไปได้จากการเป็นลูกครึ่ง เลยทำให้การพูดไม่ชัดของเธอ ดูเป็นธรรมชาติขึ้นมาหน่อย ^-^

คนอื่นๆก็ออกมาแบบไม่ค่อยมีบทบาทมากนัก ทั้งฝ่ายตัวร้าย โดยเฉพาะ จอย ชลธิชา ที่หนังพยายามจะชงให้เป็นตัวฮาแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยฮามากนัก...

ซึ่งคนที่พยุงหนังเรื่องนี้เอาไว้ กลับเป็น แอนนา ชวนชื่น นะครับ!!

มุกของเฮียแกอาจจะไม่ได้ฮาจนตกเก้าอี้ แต่ปล่อยมาทีไร โดนทุกมุก!!

----------------------------------------------------------------------------------

สรุป : Coffee Please แก้วนี้หัวใจสั่น...เป็นหนัง romantic-comedy ที่ความ romantic เบาบางมากๆ...หนังพยายามจะเล่นประเด็นครอบครัวขึ้นมา แต่กลับไม่ได้ปูพื้นเรื่องราวเอาไว้เท่าไหร่ มันเลยออกมาได้ไม่ค่อยดีนัก...

คู่ที่ดูเหมือนว่าจะเล่นเรื่องรักๆได้เยอะ กลับเป็นคู่ที่อยู่ๆมันก็รักกันตอนไหนก็ไม่รู้...บทพูดแข็งและไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ...

แต่สิ่งที่ช่วยกลบช่องโหว่ของบท คือ สถานที่ งานภาพ และ แอนนา ชวนชื่น!!

ซึ่งถ้าไปชมโดยคาดหวังว่าจะเป็นหนังรักแบบจริงๆจังๆอาจจะผิดหวัง แต่ถ้าชมโดยไม่ได้คาดหวังเรื่องนี้ อาจจะได้อะไรกลับไปใช้ในการดำเนินชีวิตไม่มากก็น้อยนะครับ...

และน่าเสียดายเล็กๆตรงที่...ถ้าเข้าฉายช่วงหน้าหนาวจริงๆ มันจะยิ่งเพิ่มความอิน และ แรงดึงดูดให้เข้าไปชมมากกว่านี้!!