คิดนานมากว่าจะตั้งกระทู้ดีมั้ย.... เราพิมเอาไว้ แต่พออ่านอีกทีก็คิดว่า "เฮ้ยนี่คนจะเข้าใจมั้ยว่าชั้นจะสื่ออะไร"
อ่านไปอ่านมาก็คิดว่า เออ ตั้งไปเหอะ น่าจะมีคนหุ่นอย่างเรา เจอปัญหาเหมือนเราบ้าง
เมือเดือนก่อนเราไปช่วยน้องคนนึงย้ายห้อง น้องมีเสื้อผ้าประมาณ 4 ถุงใหญ่ (มากกกกกกก)
และอีก 5 กระเป๋า คิดว่าคงเกือบพันชุด และบอกว่ายกให้คนอื่นไปแล้วด้วย มาดูของเราเอง.....
ทั้งตู้รวมชุดนอนน่าจะไม่ถึง 50 ชุด.....
น้องมีร้องเท้า 3 ถุงใหญ่ (มากกกกกกก) ประมาณเกือบ 100 คู่!!! (น้องบอกว่านี่ทิ้งไปเยอะแล้ว)
มาดูของเราเอง เรามีรองเท้าทั้งหมด 5 คู่ถ้วน!!!
และมีพวกของแฟชั่นที่เอาไว้ใส่กับพวกชุดน่ารักๆ เยอะมาก หันมาดูของเราเอง มีสร้อย 1 เส้น นาฬิกา 1 เรือน...
เริ่มสงสัยว่า เราเป็นผู้หญิงที่มีของน้อยเอง..... หรือน้องเค้าเป็นคนมีของเยอะกันแน่เนี่ย.....
หรืออาจจะเป็นเพราะเราไม่ค่อยซื้อเสื้อผ้าตลาดที่มันราคาถูก เพราะเราใส่ไม่ได้ มันตัวเล็ก(เศร้าาาาา)
ประกอบกับไม่ได้มีเงินทองก่ายกองเท่าไร ก็เลยมีเสื้อผ้าน้อย แอบมาคิดว่า คนตัวเล็กนี่ดีจัง หาเสื้อผ้าง่าย
เราก็เป็นคนที่อยากจะซื้อเสื้อผ้าตลาดๆ ตามร้านธรรมดาๆ ซึ่งเป็นเสื้อผ้าแฟชั่นน่ารักๆ เท่ๆ
แต่ 80% ที่ซื้อมาจะใส่ไม่ได้!!!! เพราะเราเป็นคนหุ่นใหญ่ ไหล่กว้าง กระดูกใหญ่ แถมตัวอวบอีกต่างหาก
แต่ถึงจะลดน้ำหนัก เราก็ยังใส่เสื้อผ้าตลาดไม่ได้อยู่ดี เพราะจะรั้งไหล่ ไหล่จะขึ้นมาเกือบคอ ใส่แล้วตลกมาก
ต้องใส่เสื้อผ้าไซส์ฝรั่ง ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นของแบรนด์ และก็ต้องรอเสื้อผ้าแบรนด์มันเซลล์
ถึงจะได้ซื้อเสื้อผ้ากับเค้าทีนึง เคยนะ ซื้อชุดตลาดกลับมา ลองใส่..... ติดไหล่!!! ใส่แล้วดูตัวเบิ้มมากกกกกก!!!
ก็ต้องยกให้คนอื่นไป หรือไม่ก็พับเข้าตู้ ไม่ได้ลืมตามาดูโลกอีก ก็เลยหยุดซื้อดีกว่า ไม่อยากเจ็บใจ
เสียเงินไปฟรีๆ หลายร้อยแล้ว จะมีใครทำเสื้อผ้าตลาด แต่ไซส์คนหุ่นใหญ่บ้างมั้ยเนี่ย......
เราจะได้มีเสื้อผ้าแฟชั่นใส่บ้าง ไม่ต้องมารอของแบรนด์เซลล์ แล้วก็ต้องซื้อแบบกลางๆ แฟชั่นมากไม่ได้
เพราะแพง ต้องใส่อีกนาน เดี๋ยวแฟชั่นนี้มันไป เราจะใส่ไม่ได้ สุดท้ายก็มีแต่เสื้อผ้าแบบเดิมๆ .....
แต่เอาน่า การเป็นสาวไซส์ใหญ่ จนใส่ได้แต่เสื้อผ้าแบรนด์ เราก็คิดว่ามันยังไม่ข้อดีอยู่บ้าง....
1. คนจะคิดว่ามันแพง.... เพราะคิดว่าของแบรนด์เนมต้องแพง [แต่บางทีก็เป็นข้อเสีย เพราะคนไม่รู้จะคิดว่าติดหรู]
แต่จริงๆเราจะรอมันเซลล์ แบบ End of season แบบลดกระหน่ำ ขายเททิ้ง แล้วก็เลือกแบรนด์ กลางๆ
อย่าง Uniqlo , haas , zein , AIIZ , Ten&co ประมาณนี้ พวกนี้พอเซลล์แล้วส่วนใหญ่จะเหลือตัวไม่ถึงพัน
3-5 ร้อยก็เยอะ ราคาเท่าๆร้านตลาด เราไม่ได้รวย และกำลังเก็บเงินเก็บทอง ไม่จำเป็นก็ไม่อยากเปลือง..
[และบางทีก็โดนนินทาว่า "ดูสิ ทำเป็นใช้ของแบรนด์" ในกรุงเทพไม่เท่าไรค่ะ ตอนเราอยู่บ้านนอกนี่ โดนเยอะ...]
2. คนจะคิดว่า...ของชิ้นอื่นเราก็คงจะเป็นแบรนด์ไปด้วย และคงจะใช้ของแพงๆ อย่างเช่น....
กระเป๋าเราใช้กระเป๋าธรรมดาแต่เป็นหนังอย่างดี เลือกที่คิดว่าทน ใบละ 3-7 ร้อย คนจะคิดว่าใบละหลายพัน
นาฬิกา เราซื้อเรือนละ 200 แต่ดูที่น่าจะทนๆ หน่อย มีแต่คนคิดว่าเราซื้อเรือนละหลายพัน
[มาถามกันหลายคนว่าสวยจัง เท่าไรอ่ะ ยี่ห้ออะไรเหรอ??]
รองเท้า เราใส่รองเท้าแบรนด์ตอนมันลดเหลือแค่คู่ละ 3-5 ร้อย คนก็คิดว่าคู่ละเป็นพัน
โทรศัพท์ เราใช้ซัมซวย รุ่นกลางๆ ราคาห้าพันกว่าบาท [แต่ได้แอ่นด๋อย 4 ก็โอนะ]
คนที่ไม่ตามเรื่องโทรสับเท่าไรก็คิดว่าของเราเป็นหมื่นๆ [ก็ซัมซวยมันมีหลายรุ่นมากอ่ะนะ]
3. ของแบรนด์ส่วนใหญ่จะทน เหมาะกับคนที่ไม่ตามแฟชั่นเท่าไร
ข้อนี้เราไม่รู้ว่าสำหรับคุณผู้หญิงมันจะเป็นข้อดีหรือข้อเสีย เพราะคุณผู้หญิงหลายท่านชอบเปลี่ยนเสื้อผ้าบ่อยๆ
แต่ตอนนี้เราวัยทำงานแล้วไม่ค่อยได้ตามแฟชั่น [ใจจริงก็อยากตามอ่ะนะ T^T ] ข้อนี้เราก็เลยคิดว่ามันเป็นข้อดีค่ะ
เราจะได้ซื้อเสื้อผ้า 2-4 เดือน/ครั้ง แล้วแต่ว่ามันจะเซลล์มั้ย แล้วมีที่ชอบมั้ย มีไซส์รึเปล่า?
ครั้งละ 1-4 ตัว แค่นั้นค่ะ แต่ละชุดเราจะใส่ได้เฉลี่ย 1 ปีค่ะ ถ้าเป็นกางเกงยีนส์ก็ 2-3 ปีก็มีค่ะ
แต่ว่า... ก็จะได้ใส่ตัวเดิมๆ วนไปวนมาอยู่แค่นั้น บางทีเปิดตู้แล้วก็มาคิดว่า.... จะใส่ตัวไหนดี T^T
สุดท้ายก็เหมือนไม่รู้จะพูดอะไรกันแน่เนอะ แค่คิดน้อยใจที่ใส่ชุดตัวเล็กๆไม่ได้...
เอาเป็นว่า การใส่เสื้อผ้าตลาดไม่ได้ ก็อย่าไปน้อยใจเลย (ปลอบตัวเอง)....
แค่ต้องเลือกในสิ่งเหมาะกับตัวเราเองก็พอแล้ว....
ปล. อ่านอีกที ยาวมากกกกกก
เราตัวใหญ่ ไหล่กว้าง ซื้อเสื้อผ้าตลาดแล้วก็ใส่ไม่ค่อยได้ ก็เลยมีเสื้อผ้าน้อย ใครเป็นมั่ง...
อ่านไปอ่านมาก็คิดว่า เออ ตั้งไปเหอะ น่าจะมีคนหุ่นอย่างเรา เจอปัญหาเหมือนเราบ้าง
เมือเดือนก่อนเราไปช่วยน้องคนนึงย้ายห้อง น้องมีเสื้อผ้าประมาณ 4 ถุงใหญ่ (มากกกกกกก)
และอีก 5 กระเป๋า คิดว่าคงเกือบพันชุด และบอกว่ายกให้คนอื่นไปแล้วด้วย มาดูของเราเอง.....
ทั้งตู้รวมชุดนอนน่าจะไม่ถึง 50 ชุด.....
น้องมีร้องเท้า 3 ถุงใหญ่ (มากกกกกกก) ประมาณเกือบ 100 คู่!!! (น้องบอกว่านี่ทิ้งไปเยอะแล้ว)
มาดูของเราเอง เรามีรองเท้าทั้งหมด 5 คู่ถ้วน!!!
และมีพวกของแฟชั่นที่เอาไว้ใส่กับพวกชุดน่ารักๆ เยอะมาก หันมาดูของเราเอง มีสร้อย 1 เส้น นาฬิกา 1 เรือน...
เริ่มสงสัยว่า เราเป็นผู้หญิงที่มีของน้อยเอง..... หรือน้องเค้าเป็นคนมีของเยอะกันแน่เนี่ย.....
หรืออาจจะเป็นเพราะเราไม่ค่อยซื้อเสื้อผ้าตลาดที่มันราคาถูก เพราะเราใส่ไม่ได้ มันตัวเล็ก(เศร้าาาาา)
ประกอบกับไม่ได้มีเงินทองก่ายกองเท่าไร ก็เลยมีเสื้อผ้าน้อย แอบมาคิดว่า คนตัวเล็กนี่ดีจัง หาเสื้อผ้าง่าย
เราก็เป็นคนที่อยากจะซื้อเสื้อผ้าตลาดๆ ตามร้านธรรมดาๆ ซึ่งเป็นเสื้อผ้าแฟชั่นน่ารักๆ เท่ๆ
แต่ 80% ที่ซื้อมาจะใส่ไม่ได้!!!! เพราะเราเป็นคนหุ่นใหญ่ ไหล่กว้าง กระดูกใหญ่ แถมตัวอวบอีกต่างหาก
แต่ถึงจะลดน้ำหนัก เราก็ยังใส่เสื้อผ้าตลาดไม่ได้อยู่ดี เพราะจะรั้งไหล่ ไหล่จะขึ้นมาเกือบคอ ใส่แล้วตลกมาก
ต้องใส่เสื้อผ้าไซส์ฝรั่ง ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นของแบรนด์ และก็ต้องรอเสื้อผ้าแบรนด์มันเซลล์
ถึงจะได้ซื้อเสื้อผ้ากับเค้าทีนึง เคยนะ ซื้อชุดตลาดกลับมา ลองใส่..... ติดไหล่!!! ใส่แล้วดูตัวเบิ้มมากกกกกก!!!
ก็ต้องยกให้คนอื่นไป หรือไม่ก็พับเข้าตู้ ไม่ได้ลืมตามาดูโลกอีก ก็เลยหยุดซื้อดีกว่า ไม่อยากเจ็บใจ
เสียเงินไปฟรีๆ หลายร้อยแล้ว จะมีใครทำเสื้อผ้าตลาด แต่ไซส์คนหุ่นใหญ่บ้างมั้ยเนี่ย......
เราจะได้มีเสื้อผ้าแฟชั่นใส่บ้าง ไม่ต้องมารอของแบรนด์เซลล์ แล้วก็ต้องซื้อแบบกลางๆ แฟชั่นมากไม่ได้
เพราะแพง ต้องใส่อีกนาน เดี๋ยวแฟชั่นนี้มันไป เราจะใส่ไม่ได้ สุดท้ายก็มีแต่เสื้อผ้าแบบเดิมๆ .....
แต่เอาน่า การเป็นสาวไซส์ใหญ่ จนใส่ได้แต่เสื้อผ้าแบรนด์ เราก็คิดว่ามันยังไม่ข้อดีอยู่บ้าง....
1. คนจะคิดว่ามันแพง.... เพราะคิดว่าของแบรนด์เนมต้องแพง [แต่บางทีก็เป็นข้อเสีย เพราะคนไม่รู้จะคิดว่าติดหรู]
แต่จริงๆเราจะรอมันเซลล์ แบบ End of season แบบลดกระหน่ำ ขายเททิ้ง แล้วก็เลือกแบรนด์ กลางๆ
อย่าง Uniqlo , haas , zein , AIIZ , Ten&co ประมาณนี้ พวกนี้พอเซลล์แล้วส่วนใหญ่จะเหลือตัวไม่ถึงพัน
3-5 ร้อยก็เยอะ ราคาเท่าๆร้านตลาด เราไม่ได้รวย และกำลังเก็บเงินเก็บทอง ไม่จำเป็นก็ไม่อยากเปลือง..
[และบางทีก็โดนนินทาว่า "ดูสิ ทำเป็นใช้ของแบรนด์" ในกรุงเทพไม่เท่าไรค่ะ ตอนเราอยู่บ้านนอกนี่ โดนเยอะ...]
2. คนจะคิดว่า...ของชิ้นอื่นเราก็คงจะเป็นแบรนด์ไปด้วย และคงจะใช้ของแพงๆ อย่างเช่น....
กระเป๋าเราใช้กระเป๋าธรรมดาแต่เป็นหนังอย่างดี เลือกที่คิดว่าทน ใบละ 3-7 ร้อย คนจะคิดว่าใบละหลายพัน
นาฬิกา เราซื้อเรือนละ 200 แต่ดูที่น่าจะทนๆ หน่อย มีแต่คนคิดว่าเราซื้อเรือนละหลายพัน
[มาถามกันหลายคนว่าสวยจัง เท่าไรอ่ะ ยี่ห้ออะไรเหรอ??]
รองเท้า เราใส่รองเท้าแบรนด์ตอนมันลดเหลือแค่คู่ละ 3-5 ร้อย คนก็คิดว่าคู่ละเป็นพัน
โทรศัพท์ เราใช้ซัมซวย รุ่นกลางๆ ราคาห้าพันกว่าบาท [แต่ได้แอ่นด๋อย 4 ก็โอนะ]
คนที่ไม่ตามเรื่องโทรสับเท่าไรก็คิดว่าของเราเป็นหมื่นๆ [ก็ซัมซวยมันมีหลายรุ่นมากอ่ะนะ]
3. ของแบรนด์ส่วนใหญ่จะทน เหมาะกับคนที่ไม่ตามแฟชั่นเท่าไร
ข้อนี้เราไม่รู้ว่าสำหรับคุณผู้หญิงมันจะเป็นข้อดีหรือข้อเสีย เพราะคุณผู้หญิงหลายท่านชอบเปลี่ยนเสื้อผ้าบ่อยๆ
แต่ตอนนี้เราวัยทำงานแล้วไม่ค่อยได้ตามแฟชั่น [ใจจริงก็อยากตามอ่ะนะ T^T ] ข้อนี้เราก็เลยคิดว่ามันเป็นข้อดีค่ะ
เราจะได้ซื้อเสื้อผ้า 2-4 เดือน/ครั้ง แล้วแต่ว่ามันจะเซลล์มั้ย แล้วมีที่ชอบมั้ย มีไซส์รึเปล่า?
ครั้งละ 1-4 ตัว แค่นั้นค่ะ แต่ละชุดเราจะใส่ได้เฉลี่ย 1 ปีค่ะ ถ้าเป็นกางเกงยีนส์ก็ 2-3 ปีก็มีค่ะ
แต่ว่า... ก็จะได้ใส่ตัวเดิมๆ วนไปวนมาอยู่แค่นั้น บางทีเปิดตู้แล้วก็มาคิดว่า.... จะใส่ตัวไหนดี T^T
สุดท้ายก็เหมือนไม่รู้จะพูดอะไรกันแน่เนอะ แค่คิดน้อยใจที่ใส่ชุดตัวเล็กๆไม่ได้...
เอาเป็นว่า การใส่เสื้อผ้าตลาดไม่ได้ ก็อย่าไปน้อยใจเลย (ปลอบตัวเอง)....
แค่ต้องเลือกในสิ่งเหมาะกับตัวเราเองก็พอแล้ว....
ปล. อ่านอีกที ยาวมากกกกกก