อีกหน่อยก้เปิดเทอมแล้วว สิ่งที่ยากที่สุด คือไม่รุ้จะทำยังไงเวลาที่เจอหน้ากัน เพราะไจมันยังไม่หายเจ็บ 100% มันยังมีความรุ้สึกที่คิดถึง ยังไม่พร้อมที่จะเจอเขามีความสุขกับใคร แต่แน่นอน คนเราไม่อาจวิ่งหนีความจิงได้ .. ทุก  ๆวันนี้ทำได้แค่ยืนยิ้มไห้ตัวเองที่หน้ากะจก บอกกับตัวเองว่าต้องยิ้มไว้ ต้องยิ้มไห้กว้างเท่านี้นะ แต่บางครั้งมันก้เหนื่อย ไม่อยากฝืนตัวเองเลย
แต่ในทางกลับกัน ก้อยากจะทำไห้เขารู้ ว่าเราเข้มแข็งพอที่จะยุอย่างมีความสุข แม้ไม่มีเขา เราไม่ได้คิดอะไรกับเขา ไม่ได้รู้สึกเสียใจอีกแล้ว
กลัวหาจุดยืนไห้ตัวเองไม่ได้ กลัวว่าเจอเขามีความสุขกับคนนั้น เราต้องไปยืนร้องไห้คนเดียว กลัวการทำใส่ประชดประชัน
บอกหน่อยสิค่ะ ว่าฉํนต้องทำยังไง .. ฉันไม่อยากอ่อนแอไห้ไคเหน อยากมีความสุขชนิดที่เขาต้องรู้สึกผิดที่เสียเราไป ..