พร่างพรายแวววาววิบวับแสง

     บรรเจิดแจ้งแจ่มฟ้าดาวสวย

     ใครหลงมองจดจ้องจำต้องงงงวย

     คืนฟ้าสวยดาวจรัส  หลงรักจนละเมอ



     เมื่อมาอยู่ในนครมุ่งตะลอนตามฝัน

     ดวงดาวในครานั้นฉับพลันพลั้งเผลอ

     เฝ้ามองเจ้าบนนภาในนครอันเลิศเลอ

     น้ำตาจะนองจะเอ่อ  ไม่มีเธอแม้เงา



     เห็นเพียงแสงพราวเพริดบรรเจิดปิดฟ้า

     ดวงไฟใหญ่น้อยนานาทำให้ข้านึกเหงา

     คล้ายแสงดาวแต่ไม่ใช่บางครั้งนึกฝันเอา

     เก็บไว้ความเหงาแล้วคอยเฝ้า  กลับบ้านนาดอน



     อย่าเพิ่งหนีไปที่ใดดวงดาวเจ้าเอย

     ให้รอคอยวันที่เคยอย่าหน่ายถ่ายถอน

     รุ่งอรุณฟ้าวันใหม่จะกลับไปถิ่นเก่าก่อน

     ไปเฝ้าคอยและออดอ้อน  อย่าทำงอนเจ้าดวงดารา...

< TASAKO >