เราอายุ 27 ปี มีน้องสาว 1 คน อายุ 24 ปี เกิดมาในครอบครัวไม่ได้ร่ำรวยแต่ไม่ลำบาก ที่บ้านค้าขาย พ่อแม่ค้อนข้างตามใจแต่ที่บ้านจะเน้นเรื่องเรียนมากกกกกก   เราเป็นคนเรียนเก่งสอบได้ที่ 1 ตลอดจนสามรถสอบเข้าโรงเรียนมัธยมที่ดังสุดในจังหวัดได้ เรียนห้องคิงตลอด พ่อแม่ดูภูมิใจที่เราเก่งแบบนี้ ส่วนน้องสาวตั้งแต่เล็กเรียนหนังสือปานกลาง ไม่เก่งเท่าเรา สอบเข้าโรงเรียนดังไม่ได้ ต้องไปเีรียนรร.เอกชน พ่อแม่ดูเฉย ๆ กับเรื้องเรียนของน้อง มีกดดันน้องบ้างว่าทำไมไม่เก่งเท่าพี่แต่น้อย  น้องใฝ่ดีตั้งใจเรียนจนเอ็นเข้าจุฬาได้ไปทางคณะศิลปะ (น้องนิสัยค่อนข้างติส ๆ ส่วนเราโผงผาง ตรงมาก ผิดคือผิด จริงจังในชีวิต) ส่วนเราเอ็นเข้าคณะสายวิทยาศาสตร์สุขภาพได้ หลัง ๆ เรารู้สึกห่าง ๆ กับน้องสาว ไม่ค่อยได้คุยกัน มีเรื่องอะไรน้องก็ไม่เล่า ไม่โทรหา ทำเหมือนเราไม่ใช่พี่
            จนเมื่อวาน เราไปถามมันตรง ๆ ว่าทำไมรู้สึกเราห่างกัน ไม่สนิทกันเหมือนพี่น้องคนอื่น มันบอกว่ามันไม่ชอบนิสัยเรา ตั้งแต่เล็กจนโตมันรู้สึกเราไปกดขี่มันทุกเรื่อง เรียน งาน บรา ๆ เราพูดจาไม่เพราะ ขี้โมโห คิดว่าตัวเองเก่งจนดูถูกคนอื่นว่าด้อยกว่า มีนเรยไม่อยากคุยกับเรา >> ถึงตอนนี้เราอึ้งค่ะ เรยมาคิดทบทวนก็จริงอย่างที่มันบอก เราคิดว่าเราเรียนเก่ง บางทีเรยขี้วีน ขี้โมโห ทั้ง ๆ ที่ในใจไม่ได้คิดอะไรเรย ตอนเด็ก ๆ เคยสอนการบ้านน้อง น้องคิดได้ช้า เราด่ามันตลอดว่านี้คิดไม่ออกอีกหรอแค่นี้ไรประมาณนี้ น้องมันเรยคงเก็บกดมานาน แต่ในใจเรารักมันมาก ให้อะไรได้ก็ให้ บางทีด่าก็อยากให้มันได้ดี บังคับมันก็อยากให้มันได้ดี ทำไมถึงคิดกับเราแบบนี้เหมือนเราไม่ใช่พี่มันเรย ขนาดวันนี้เราไลน์ไปชวนคุยมันมันยังไม่คุยกะเราะเรย มันไม่ยอมกลับบ้านขนาดปิดเทอม ไม่เอาครอบครัว ไม่เอาใครเลย > ควรทำไงดี