ก่อนอื่นเลยวันนี้นึกคึกอะไรไม่รู้อยากตั้งกระทู้เอง
ปกติจะเน้นอ่านอย่างเดียว มาสอดส่องแล้วย่องออกอย่างเงียบๆ อิอิ
ก็เลยเอาน่ะ อยากลองตั้งกระทู้ดู ก็คิดอยู่นานจะตั้งอะไรดีล่ะ
ไหนๆก็กระทู้แรก เลยมาแชร์ความรักครั้งแรกล่ะกัน
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสมัยม.ต้น แต่ก่อนเราเป็นผู้หญิงเรียบร้อย (อิอิ ตอนนี้ไม่แน่ใจ)
ก็สนิทอยู่กับเพื่อนผู้หญิง ไปไหนมาไหนก็กับเพื่อนผู้หญิง ผู้ชายในห้องสำหรับเราแทบจะไม่เคยคุยด้วยเลยค่ะ
แล้วตอน ม.สาม วันเปิดเทอมวันแรกไปเรียนสาย เลยอดได้ที่นั่งหน้าๆ เลยได้นั่งประมาณแถวที่สามนับจากหลังห้อง
(เพื่อนสนิทคนอื่นๆก็มาจองไม่ทันเหมือนกันคะ) และนั่นเองเป็นเหตุให้เราบังเอิญนั่งข้างผู้ชายคนนึง สมมุติว่าชื่อ ฤ.นะคะ
ก็วันแรกก็ยังไม่มีเรียนอะไร เราก็ไม่มีไรทำเลยนั่งแกะเอาแถบบาร์โค้ดที่มันมากับปากกาด้ามใหม่ออก (ไว้นานๆมันจะเหนียวน่ะคะ)
แล้วก็นึกคึกไรไม่รู้เอาไปแปะแขน ฤ. ทีนี้ ฤ.ก็ไม่ยอม เลยเอามาแปะกลับ จึงเกิดเป็นสงครามแปะบาร์โค้ดกันค่ะ55
เอ้อขอเล่าเรื่อง ฤ. นิดนึงนะคะ ฤ.เป็นผู้ชายเรียนเก่ง ขี้อาย และก่อนหน้านี้เราก็แทบไม่เคยคุยกันเลย
เล่าต่อนะคะ หลังจากวันที่เกิดสงครามบาร์โค้ด เวลาที่เราว่าง รึทำอะไรเรามักจะแกล้งกันเสมอๆเลยคะ
เราก็แกล้งเอามันส์อย่างเดียวไม่ได้คิดอะไร จนวันนึงเพื่อนในห้องเริ่มแซวว่า ฤ.ชอบเรา รู้มั๊ยคะว่ามันทำให้เราแอบคิดในใจว่าเฮ้ย นั่นสินะ เราเองคิดยังไงกับ ฤ.กันนะ ? เรารู้แต่ว่าเรามีความสุขที่ได้เล่นด้วย เราอยากอยู่ด้วย อยากนั่งใกล้ๆ บลาๆ> <!!
แล้ววันนึงเราต้องขอเบอร์เพื่อน ฤ. (จำไม่ได้นะคะว่าเอาไปทำอะไร) แล้วฤ.ก็อยู่ใกล้ๆ ก็เลยเนียนไปขอเบอร์ ฤ.ด้วย แฮ่ะๆ
ก็ประมาณว่าแลกเบอร์กันประมาณนั้น พอตอนเย็นนั่งเล่นอยู่ที่บ้านไม่มีไรทำเลยลองเช็คดูว่าเซฟเบอร์มาถูกมั๊ย (อิอิ)
ก็เป็นไปตามคาดคะ เราโทรไป โอเคอีกฝายรับ เราเซฟถูก เราก็คุยๆ แต่อีกฝ่าย ตอบกลับแค่ "อืม อือ อึ้ม"
เราก็แอบหงุดหงิดนะคะ ก็วางไป ซักพักอีกฝ่ายก็ส่ง sms กลับมาว่า "ขอโทษนะ คุยไม่ได้ แม่อยู่ข้างๆ"
หลังจากนั้นเราก็คุยกันทาง sms ค่ะ (ตอนนั้นที่บ้านไม่มีอินเตอร์เน็ต เล่นmsnไม่ได้)
ตอนนั้นจำได้ว่ามีความสุขนะ^ ^ แม้จะแค่อ่านข้อความสั้นๆ บางทีเจอหน้าฤ.แล้วเขิน อายมากๆค่ะ
หลังๆเราแทบไม่ได้ส่งข้อความตอบเลยคะ เพราะมันแพง รออ่านของ ฤ. อย่างเดียว
แต่สุขก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะในขณะที่เราสนิทกับ ฤ.เพิ่มขึ้น เราก็เหมือนห่างกับเพื่อนสนิทของเรามากขึ้นเช่นกัน บอกเลยนะคะว่าเราวางตัวไม่ถูกมันน่าอึดอัดนะคะ เรารู้สึกว่าเพื่อนไม่คุยกับเราเหมือนเดิม แล้วเวลาที่เรานั่งคุยกับฤ. เรารู้สึกได้ว่าเหมือนเพื่อนไม่ค่อยโอเคน่ะคะ เราก็เลย...เลือกห่างๆ ฤ.ออกมา เราเลยตัดสินใจลองไม่ไปคุยกับ ฤ. จากนั้นไม่นานเราก็รู้สึกว่าเพื่อนสนิทเราเริ่มคุยกับเราเหมือนเดิมแล้ว
หลังจากนั้น เรากับ ฤ. ก็ไม่คุยกันอีกเลยจนจบม.สาม ฤ.เองก็ไม่ส่งข้อความมาแล้ว
เราเสียใจนะ แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนั้นยังเด็กมากค่ะ
จบแล้วค่ะ^ ^ ตามจริงแล้วเรายังเจอกันอีกตอนม.ปลาย เรากลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันคะ
เอาตรงๆนะคะ เราแอบชอบ ฤ. มาตลอดค่ะ แต่เวลาเราอยู่กับฤ.เราจะแกล้งพูดถึงคนโน้นคนนี้ที่เราแอ๊บชอบ(แอ๊บบังหน้าค่ะ)
แล้วรักครั้งแรกของเพื่อนๆล่ะคะเป็นยังไง^ ^ จะสมหวัง หรือเป็นเพียงความทรงจำดีดีกันคะ
ทู้แรก มาเล่าความรักครั้งแรกกันค่ะ^ ^
ปกติจะเน้นอ่านอย่างเดียว มาสอดส่องแล้วย่องออกอย่างเงียบๆ อิอิ
ก็เลยเอาน่ะ อยากลองตั้งกระทู้ดู ก็คิดอยู่นานจะตั้งอะไรดีล่ะ
ไหนๆก็กระทู้แรก เลยมาแชร์ความรักครั้งแรกล่ะกัน
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสมัยม.ต้น แต่ก่อนเราเป็นผู้หญิงเรียบร้อย (อิอิ ตอนนี้ไม่แน่ใจ)
ก็สนิทอยู่กับเพื่อนผู้หญิง ไปไหนมาไหนก็กับเพื่อนผู้หญิง ผู้ชายในห้องสำหรับเราแทบจะไม่เคยคุยด้วยเลยค่ะ
แล้วตอน ม.สาม วันเปิดเทอมวันแรกไปเรียนสาย เลยอดได้ที่นั่งหน้าๆ เลยได้นั่งประมาณแถวที่สามนับจากหลังห้อง
(เพื่อนสนิทคนอื่นๆก็มาจองไม่ทันเหมือนกันคะ) และนั่นเองเป็นเหตุให้เราบังเอิญนั่งข้างผู้ชายคนนึง สมมุติว่าชื่อ ฤ.นะคะ
ก็วันแรกก็ยังไม่มีเรียนอะไร เราก็ไม่มีไรทำเลยนั่งแกะเอาแถบบาร์โค้ดที่มันมากับปากกาด้ามใหม่ออก (ไว้นานๆมันจะเหนียวน่ะคะ)
แล้วก็นึกคึกไรไม่รู้เอาไปแปะแขน ฤ. ทีนี้ ฤ.ก็ไม่ยอม เลยเอามาแปะกลับ จึงเกิดเป็นสงครามแปะบาร์โค้ดกันค่ะ55
เอ้อขอเล่าเรื่อง ฤ. นิดนึงนะคะ ฤ.เป็นผู้ชายเรียนเก่ง ขี้อาย และก่อนหน้านี้เราก็แทบไม่เคยคุยกันเลย
เล่าต่อนะคะ หลังจากวันที่เกิดสงครามบาร์โค้ด เวลาที่เราว่าง รึทำอะไรเรามักจะแกล้งกันเสมอๆเลยคะ
เราก็แกล้งเอามันส์อย่างเดียวไม่ได้คิดอะไร จนวันนึงเพื่อนในห้องเริ่มแซวว่า ฤ.ชอบเรา รู้มั๊ยคะว่ามันทำให้เราแอบคิดในใจว่าเฮ้ย นั่นสินะ เราเองคิดยังไงกับ ฤ.กันนะ ? เรารู้แต่ว่าเรามีความสุขที่ได้เล่นด้วย เราอยากอยู่ด้วย อยากนั่งใกล้ๆ บลาๆ> <!!
แล้ววันนึงเราต้องขอเบอร์เพื่อน ฤ. (จำไม่ได้นะคะว่าเอาไปทำอะไร) แล้วฤ.ก็อยู่ใกล้ๆ ก็เลยเนียนไปขอเบอร์ ฤ.ด้วย แฮ่ะๆ
ก็ประมาณว่าแลกเบอร์กันประมาณนั้น พอตอนเย็นนั่งเล่นอยู่ที่บ้านไม่มีไรทำเลยลองเช็คดูว่าเซฟเบอร์มาถูกมั๊ย (อิอิ)
ก็เป็นไปตามคาดคะ เราโทรไป โอเคอีกฝายรับ เราเซฟถูก เราก็คุยๆ แต่อีกฝ่าย ตอบกลับแค่ "อืม อือ อึ้ม"
เราก็แอบหงุดหงิดนะคะ ก็วางไป ซักพักอีกฝ่ายก็ส่ง sms กลับมาว่า "ขอโทษนะ คุยไม่ได้ แม่อยู่ข้างๆ"
หลังจากนั้นเราก็คุยกันทาง sms ค่ะ (ตอนนั้นที่บ้านไม่มีอินเตอร์เน็ต เล่นmsnไม่ได้)
ตอนนั้นจำได้ว่ามีความสุขนะ^ ^ แม้จะแค่อ่านข้อความสั้นๆ บางทีเจอหน้าฤ.แล้วเขิน อายมากๆค่ะ
หลังๆเราแทบไม่ได้ส่งข้อความตอบเลยคะ เพราะมันแพง รออ่านของ ฤ. อย่างเดียว
แต่สุขก็อยู่ได้ไม่นาน เพราะในขณะที่เราสนิทกับ ฤ.เพิ่มขึ้น เราก็เหมือนห่างกับเพื่อนสนิทของเรามากขึ้นเช่นกัน บอกเลยนะคะว่าเราวางตัวไม่ถูกมันน่าอึดอัดนะคะ เรารู้สึกว่าเพื่อนไม่คุยกับเราเหมือนเดิม แล้วเวลาที่เรานั่งคุยกับฤ. เรารู้สึกได้ว่าเหมือนเพื่อนไม่ค่อยโอเคน่ะคะ เราก็เลย...เลือกห่างๆ ฤ.ออกมา เราเลยตัดสินใจลองไม่ไปคุยกับ ฤ. จากนั้นไม่นานเราก็รู้สึกว่าเพื่อนสนิทเราเริ่มคุยกับเราเหมือนเดิมแล้ว
หลังจากนั้น เรากับ ฤ. ก็ไม่คุยกันอีกเลยจนจบม.สาม ฤ.เองก็ไม่ส่งข้อความมาแล้ว
เราเสียใจนะ แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนั้นยังเด็กมากค่ะ
จบแล้วค่ะ^ ^ ตามจริงแล้วเรายังเจอกันอีกตอนม.ปลาย เรากลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันคะ
เอาตรงๆนะคะ เราแอบชอบ ฤ. มาตลอดค่ะ แต่เวลาเราอยู่กับฤ.เราจะแกล้งพูดถึงคนโน้นคนนี้ที่เราแอ๊บชอบ(แอ๊บบังหน้าค่ะ)
แล้วรักครั้งแรกของเพื่อนๆล่ะคะเป็นยังไง^ ^ จะสมหวัง หรือเป็นเพียงความทรงจำดีดีกันคะ