เครียดค่ะ เคราะห์ซ้ำกรรมซัดยังไม่หมดสิ้นซะที
http://ppantip.com/topic/30883540 สืบเนื่องจากกะทู้นี้เมื่อเดือนกว่า
ขอเล่าย้อนย่อๆนะคะ
บ้านเราก็ร้านของชำซึ่งเมื่อก่อนขายดีมากๆ (อยู่หน้าโรงงาน) แล้วร้านเลขเจ็ดก็ดันมาเปิดแข่ง ตอนแรกๆล้มไม่เป็นท่าเลยค่ะ
ตอนนี้ดีขึ้นมานิดนึงเพราะเอาพวกข้าวสาร กล่องโฟม พลาสติกมาขาย
แต่พวกน้ำ ขนม กับตกอยู่ค่ะ นม กับ ชาเขียวจะบูดคาตู้แล้วค่ะ
ร้านเราอัธยาศัยดี ไม่สกปรกนะคะตรวจเช็กตลอด แต่ทำยังไงลูกค้าก็ไม่ค่อยเข้าเหมือนเดิม
ตอนนี้ร้านเลขเจ็ดกลายเป็นค่านิยมของคนแถวนั้นไปแล้ว อะไร อะไรก็ เลขเจ็ด
เรื่องนี้เราพอทำใจได้ระดับหนึ่งแล้ว
ยังดีที่ร้านเราขายก๋วยเตี๋ยวด้วยวันนึงก็ขายได้เยอะอยู่ แต่เรื่องเซอร์ไพร้ก็เกิดขึ้นอีก !!
เมื่อร้านก๋วยเกี๋ยวหมูดันมาเปิดแข่งกับร้านเราอีก ตั้งอยู่หน้าร้านเลขเจ็ดเลย
ตัดลูกค้าเราไปเยอะเหมือนกัน เพลียค่ะ โดนตัดทางทำมาหากินทุกอย่างเลย ท้อมากๆๆ
ก่อนหน้านี้เจอร้านชำรถเข็นยิบย่อยประมาณ 3 ร้าน มาดักลูกค้าเราหน้าโรงงานก็ยังพอสู้รบไหว (ลูกค้าจะไม่ข้ามถนนมาฝั่งร้านเรา)
มันยังไม่จบ!! แค่นี้ค่ะ อีกไม่ถึงเดือนตึกแถวอีกห้าห้องแถวบ้านเราก็จะเกิดขึ้นอีกแต่ละห้องนั้นต้องค้าขายแน่นอน
ตอนนี้ลุ้นอยู่ค่ะว่าเค้าจะขายอะไร
จำนวนประชากรในการซื้อเท่าเดิมแต่ร้านค้าตัวหารเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทุกวันนี้ก็แทบจะกลับไปกินเงินเก่าแล้ว TT
กลุ้มใจคะพ่อแม่เราทำอาชีพนี้มา 26 ปี เป็นยุคบุกเบิกต้องแต่ซอยนี้ยังไม่เจริญเลย ตอนนี้ท่านก็อายุเยอะแล้ว
ให้เปลี่ยนอาชีพทำมาหากินอย่างอื่นก็คงไม่ทัน ตอนนี้ดิฉันเงินเดือนแค่ 15000 เอง อยากจะเลี้ยงดูทั้งบ้านได้
แต่ลำพังเงินเดือน 15000 คงไม่พอใช้ รู้สึกเศร้าใจจังพ่อแม่เราจบ ป.4 แต่สามารถเลี้ยงลูกสองคนให้สุขสบายอยู่ดีกินดี
แต่เราจบปริญญายังไม่สามารถเลี้ยงดูท่านได้เลย TT
ในอนาคตครอบครัวเราควรจะทำมาหากินอะไรดี ตอนนี้มันตันไปหมด
หรือว่าจะปล่อยเช่าดีคะ
ทำมาค้าขายยากลำบากเหลือเกิน ร้านคู่แข่งเกิดใหม่เป็นดอกเห็ด
http://ppantip.com/topic/30883540 สืบเนื่องจากกะทู้นี้เมื่อเดือนกว่า
ขอเล่าย้อนย่อๆนะคะ
บ้านเราก็ร้านของชำซึ่งเมื่อก่อนขายดีมากๆ (อยู่หน้าโรงงาน) แล้วร้านเลขเจ็ดก็ดันมาเปิดแข่ง ตอนแรกๆล้มไม่เป็นท่าเลยค่ะ
ตอนนี้ดีขึ้นมานิดนึงเพราะเอาพวกข้าวสาร กล่องโฟม พลาสติกมาขาย
แต่พวกน้ำ ขนม กับตกอยู่ค่ะ นม กับ ชาเขียวจะบูดคาตู้แล้วค่ะ
ร้านเราอัธยาศัยดี ไม่สกปรกนะคะตรวจเช็กตลอด แต่ทำยังไงลูกค้าก็ไม่ค่อยเข้าเหมือนเดิม
ตอนนี้ร้านเลขเจ็ดกลายเป็นค่านิยมของคนแถวนั้นไปแล้ว อะไร อะไรก็ เลขเจ็ด
เรื่องนี้เราพอทำใจได้ระดับหนึ่งแล้ว
ยังดีที่ร้านเราขายก๋วยเตี๋ยวด้วยวันนึงก็ขายได้เยอะอยู่ แต่เรื่องเซอร์ไพร้ก็เกิดขึ้นอีก !!
เมื่อร้านก๋วยเกี๋ยวหมูดันมาเปิดแข่งกับร้านเราอีก ตั้งอยู่หน้าร้านเลขเจ็ดเลย
ตัดลูกค้าเราไปเยอะเหมือนกัน เพลียค่ะ โดนตัดทางทำมาหากินทุกอย่างเลย ท้อมากๆๆ
ก่อนหน้านี้เจอร้านชำรถเข็นยิบย่อยประมาณ 3 ร้าน มาดักลูกค้าเราหน้าโรงงานก็ยังพอสู้รบไหว (ลูกค้าจะไม่ข้ามถนนมาฝั่งร้านเรา)
มันยังไม่จบ!! แค่นี้ค่ะ อีกไม่ถึงเดือนตึกแถวอีกห้าห้องแถวบ้านเราก็จะเกิดขึ้นอีกแต่ละห้องนั้นต้องค้าขายแน่นอน
ตอนนี้ลุ้นอยู่ค่ะว่าเค้าจะขายอะไร
จำนวนประชากรในการซื้อเท่าเดิมแต่ร้านค้าตัวหารเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทุกวันนี้ก็แทบจะกลับไปกินเงินเก่าแล้ว TT
กลุ้มใจคะพ่อแม่เราทำอาชีพนี้มา 26 ปี เป็นยุคบุกเบิกต้องแต่ซอยนี้ยังไม่เจริญเลย ตอนนี้ท่านก็อายุเยอะแล้ว
ให้เปลี่ยนอาชีพทำมาหากินอย่างอื่นก็คงไม่ทัน ตอนนี้ดิฉันเงินเดือนแค่ 15000 เอง อยากจะเลี้ยงดูทั้งบ้านได้
แต่ลำพังเงินเดือน 15000 คงไม่พอใช้ รู้สึกเศร้าใจจังพ่อแม่เราจบ ป.4 แต่สามารถเลี้ยงลูกสองคนให้สุขสบายอยู่ดีกินดี
แต่เราจบปริญญายังไม่สามารถเลี้ยงดูท่านได้เลย TT
ในอนาคตครอบครัวเราควรจะทำมาหากินอะไรดี ตอนนี้มันตันไปหมด
หรือว่าจะปล่อยเช่าดีคะ