บินเดี่ยวบูรพา #2 บินให้ไกล ไปไห้ถึง - แดนสวรรค์แห่งลาวใต้
TAG กล้อง PENTAX เพราะผมใช้กล้อง PENTAX ถ่าย
TAG ห้องแป้ง เพราะผมไปคนเดียวแล้วรู้สึกว่า .. .ถ่ายรูปยากจัง อยากมีคนซ้อนถ่ายรูปไห้ และผมก็อยากถ่ายรูปเธอกับรถด้วย
TAG ห้องมอไซ คงไม่ต้องบอก ถ้า MOD ลบ TAG ห้องมอไซ ก็อย่าอยู่ไทยเลย เพราะอ่านไทยไม่ออก
TAG ห้องบันทึกการเดินทาง เพราะนี่คือบันทึกหน้าหนึ่ง ในหลายๆ การเดินทางของผม
TAG มนุษย์เงินเดือน เพราะผมเป็นมนุษย์เงินเดือน
***** เรามาดูกันดีกว่า ว่า MOD Pantip จะอ่านหนังสือเกิน 2 บรรทัดหรือไม่ หรืออ่านแค่หัวข้อแล้วลบ TAG อิอิ "กระทู้วัดวุฒิภาวะผู้ดูแล PANTIP"
และแล้วก็ได้ข้อสรุป 5555 ผู้ดูแล PANTIP ไร้วุฒิภาวะ และอ่านหนังสือไม่เกิน 2 บรรทัด จริงๆ นั่นแหละ ที่สำคัญ อ่านไทยออกป่าวก็ไม่รู้
ก่อนอื่นต้องขออภัยพี่น้อง Bikers ที่เมื่อวานผมโวย MOD Pantip ไป แล้วไม่ได้เขียนต่อ ... ผมไม่มีอารมณ์จะเขียนจริงๆ ครับ ...
กระทู้ ก่อนหน้า : บินเดี่ยวบูรพา #2 บินให้ไกล ไปไห้ถึง
http://ppantip.com/topic/31090063
เรามาดูการผจญภัยของผู้ชายบอบบางตัวเล็กๆ อย่างผมกันต่อดีกว่า (อู้งานมาเขียนเรื่องโม้อีกแล้ว)
เมื่อวานผมพักผ่อน นอนเอาแรง ที่โขงเจียม 1 คืน เป็นคืนที่สบายครับ ผมจำชื่อ Resort ไม่ได้ เป็นเหมอืน guesthouse เล็กๆ เจ้าของใจดี นอนเหมือนบ้านเลยครับ ที่นอนนุ่มๆ ผ้านวมหนาๆ โอ้ยยย ไม่อยากตื่น
แต่ผมก็ต้องตื่นมาตอนเช้า เพื่อเดินทางต่อไปยังจุดมุ่งหมาย ... ลาวใต้
จัดแจงเก็บข้าวของใส่กระเป๋า แล้วเอาไปแปะข้างรถเหมอืนเดิม ตรวจสอบสภาพเจ้า Dakar ว่าไปไหวหรือไม่
เสร็จแล้วก็มานั่งจิบกาแฟที่ counter ของ Resort .... เจ้าของ งง ที่เห็นว่าเราขับมอไซค์มาจาก กทม และยิ่ง งง เข้าไปใหญ่ที่เราจะขับไปลาว
สนทนากันพอสมควร ก็ได้เวลาออกเดินทาง.. ..
ยามเช้าในโขงเจียม ช่างเรียบง่าย... ผมวอร์มรถโดยการขับช้าๆ เบี่ยงซ้าย - ขวา อุ่นหน้ายาง ข้ามสะพานที่เมื่อวานแวะมาถ่ายรูป...
เรือชาวบ้านเริ่มออกหาปลา แดนยามสาย ทอลงมาจับยอดไม้เป็นสีทอง.. ..
ผมเริ่มเปิดคันเร่งมากขึ้น พร้อมกับทิวทัศน์แห่งโขงเจียม ที่เริ่มเลือนหายไปทีละน้อยในกระจก หากแต่ยังอยู่ในความทรงจำผมมิรู้ลืม ... ผม รักโขงเจียม....
เส้นทางระหว่างโขงเจียมไปช่องแม็ก สวยงามกว่าเส้นทางที่ผมผ่านมาเมื่อเย็นวานซะอีก
สองข้างทางที่เป็นลานหิน ปกคลุมด้วยป่าโปร่ง และตะใคร่สีเขียว ชวนไห้ผมละสายตาจากทางตรงหน้าเป็นพักๆ ... ไม่นานนักผมก็ถึงช่องแม็ก
ผม.. ถึงช่องแม็กแล้ว!
..... ทำไงต่อล่ะทีนี้ เอ่อ ... มันแปลกๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมออกนอกประเทษไทย.. มันเป็นครั้งแรก ที่ผมเอามอเตอร์ไซค์ออกมาไกลขนาดนี้ แถมมาคนเดียว คันเดียว อีกตะหาก.. . ข้ามไปแล้ว โทรศัพท์ก็จะกลายเป็นสากกระเบือที่ถ่ายรูปได้ ... ทำใจอยู่พอสมควร มองซ้าย มองขวา เอาไงละวา จะมาถอดใจตอนนี้ก็ใช่ที่ ฝนเริ่มปรอยลงมา....
บินเดี่ยวบูรพา #2 บินให้ไกล ไปไห้ถึง - แดนสวรรค์แห่งลาวใต้
TAG กล้อง PENTAX เพราะผมใช้กล้อง PENTAX ถ่าย
TAG ห้องแป้ง เพราะผมไปคนเดียวแล้วรู้สึกว่า .. .ถ่ายรูปยากจัง อยากมีคนซ้อนถ่ายรูปไห้ และผมก็อยากถ่ายรูปเธอกับรถด้วย
TAG ห้องมอไซ คงไม่ต้องบอก ถ้า MOD ลบ TAG ห้องมอไซ ก็อย่าอยู่ไทยเลย เพราะอ่านไทยไม่ออก
TAG ห้องบันทึกการเดินทาง เพราะนี่คือบันทึกหน้าหนึ่ง ในหลายๆ การเดินทางของผม
TAG มนุษย์เงินเดือน เพราะผมเป็นมนุษย์เงินเดือน
***** เรามาดูกันดีกว่า ว่า MOD Pantip จะอ่านหนังสือเกิน 2 บรรทัดหรือไม่ หรืออ่านแค่หัวข้อแล้วลบ TAG อิอิ "กระทู้วัดวุฒิภาวะผู้ดูแล PANTIP"
และแล้วก็ได้ข้อสรุป 5555 ผู้ดูแล PANTIP ไร้วุฒิภาวะ และอ่านหนังสือไม่เกิน 2 บรรทัด จริงๆ นั่นแหละ ที่สำคัญ อ่านไทยออกป่าวก็ไม่รู้
ก่อนอื่นต้องขออภัยพี่น้อง Bikers ที่เมื่อวานผมโวย MOD Pantip ไป แล้วไม่ได้เขียนต่อ ... ผมไม่มีอารมณ์จะเขียนจริงๆ ครับ ...
กระทู้ ก่อนหน้า : บินเดี่ยวบูรพา #2 บินให้ไกล ไปไห้ถึง
http://ppantip.com/topic/31090063
เรามาดูการผจญภัยของผู้ชายบอบบางตัวเล็กๆ อย่างผมกันต่อดีกว่า (อู้งานมาเขียนเรื่องโม้อีกแล้ว)
เมื่อวานผมพักผ่อน นอนเอาแรง ที่โขงเจียม 1 คืน เป็นคืนที่สบายครับ ผมจำชื่อ Resort ไม่ได้ เป็นเหมอืน guesthouse เล็กๆ เจ้าของใจดี นอนเหมือนบ้านเลยครับ ที่นอนนุ่มๆ ผ้านวมหนาๆ โอ้ยยย ไม่อยากตื่น
แต่ผมก็ต้องตื่นมาตอนเช้า เพื่อเดินทางต่อไปยังจุดมุ่งหมาย ... ลาวใต้
จัดแจงเก็บข้าวของใส่กระเป๋า แล้วเอาไปแปะข้างรถเหมอืนเดิม ตรวจสอบสภาพเจ้า Dakar ว่าไปไหวหรือไม่
เสร็จแล้วก็มานั่งจิบกาแฟที่ counter ของ Resort .... เจ้าของ งง ที่เห็นว่าเราขับมอไซค์มาจาก กทม และยิ่ง งง เข้าไปใหญ่ที่เราจะขับไปลาว
สนทนากันพอสมควร ก็ได้เวลาออกเดินทาง.. ..
ยามเช้าในโขงเจียม ช่างเรียบง่าย... ผมวอร์มรถโดยการขับช้าๆ เบี่ยงซ้าย - ขวา อุ่นหน้ายาง ข้ามสะพานที่เมื่อวานแวะมาถ่ายรูป...
เรือชาวบ้านเริ่มออกหาปลา แดนยามสาย ทอลงมาจับยอดไม้เป็นสีทอง.. ..
ผมเริ่มเปิดคันเร่งมากขึ้น พร้อมกับทิวทัศน์แห่งโขงเจียม ที่เริ่มเลือนหายไปทีละน้อยในกระจก หากแต่ยังอยู่ในความทรงจำผมมิรู้ลืม ... ผม รักโขงเจียม....
เส้นทางระหว่างโขงเจียมไปช่องแม็ก สวยงามกว่าเส้นทางที่ผมผ่านมาเมื่อเย็นวานซะอีก
สองข้างทางที่เป็นลานหิน ปกคลุมด้วยป่าโปร่ง และตะใคร่สีเขียว ชวนไห้ผมละสายตาจากทางตรงหน้าเป็นพักๆ ... ไม่นานนักผมก็ถึงช่องแม็ก
ผม.. ถึงช่องแม็กแล้ว!
..... ทำไงต่อล่ะทีนี้ เอ่อ ... มันแปลกๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมออกนอกประเทษไทย.. มันเป็นครั้งแรก ที่ผมเอามอเตอร์ไซค์ออกมาไกลขนาดนี้ แถมมาคนเดียว คันเดียว อีกตะหาก.. . ข้ามไปแล้ว โทรศัพท์ก็จะกลายเป็นสากกระเบือที่ถ่ายรูปได้ ... ทำใจอยู่พอสมควร มองซ้าย มองขวา เอาไงละวา จะมาถอดใจตอนนี้ก็ใช่ที่ ฝนเริ่มปรอยลงมา....