เราอย่าเอาเราเป็นศูนย์กลางว่าคนนั้น คนนี้ต้องมาสนใจเราตลอดเวลา  เราต้องสนใจคนอื่นเขาด้วย ยิ่งกับพ่อแม่ ที่ต้องเหน็ดเหนื่อยทำงาน ส่งเสียหนูเรียนหนังสือ มีเงินมาเลี้ยงดูหนู ชีวิตท่านก็เครียดอยู่แล้ว หนูยิ่งต้องสนใจท่าน พยายามเข้าใจท่าน (มากกว่าที่จะพยายามให้ท่านมาเข้าใจหนูสนใจหนูตลอดเวลา) หนูลองค่อยๆทำแบบนี้ แล้วทุกอย่างมันจะค่อยๆดีขึ้น ดีขึ้น (ไม่เชื่อลองทำดูนะคะ) ถ้าเมื่อไหร่จิตตก ก็หัดไหว้พระสวดมนตร์ สั้นๆก็ได้ แค่ พุธโธ..พุธโธ..ก็ได้ค่ะ  ทำให้ได้บ่อยๆ เดี๋ยวนี้เด็กวัยรุ่นหันเข้าวัดเข้าวา ปฏิบัติธรรมกันเยอะมาก แสดงถึงความใฝดี  เห็นแล้วชื่นใจค่ะ
สิ่งที่หนูกำลังคิดจะทำไม่ส่งผลดีแม้แต่น้อย ทั้งกับตัวหนูเอง กับครอบครัวและจะเพิ่มความเครียด และความเศร้าโศกเสียใจให้กับพ่อแม่อีก บาปนะคะ
ใจเย็นๆนะคะ  ออกไปพบปะเพื่อนๆ มองดูคนที่เขาด้อยกว่าเรามีอีกมากมาย หนูยังโชคดี มีบ้านอยู่ มีพ่อ มีแม่ มีคนส่งหนูเรียน มีโรงเรียนดีๆให้เรียน
แล้วเราจะสร้างปัญหาให้กับตัวเอง ให้กับพ่อ แม่ ให้กับสังคมอีกทำไมล่ะคะ
ถ้าว่างมากและมีกำลังออกไปช่วยงานอาสาสมัครบ้างก็ดีนะคะ....เช่นไปเยี่ยมเด็กกำพร้า คนชรา ฯลฯ...เป็นกำลังใจให้นะคะ...ชีวิตยังอีกยาวไกลโลกภายนอกโหดร้ายกว่าที่หนูคิดมาก...ไม่ได้มีแต่สิ่งสวยงาม...อยู่ในบ้าน..ปลอดภัยที่สุดค่ะ.....