มันเป็นหนังดัดแปลงจากบทความของวอชิงตัน โพสต์ ที่ชื่อ “A Butler Well Served By This Election” ชื่อของหนังแบบเต็มๆ คือ “Lee Daniels’ The Butler” หรือในชื่อไทย ‘เกียรติยศพ่อบ้านบันลือโลก’ เรื่องราวที่ได้รับแรงบันดาลจากเรื่องจริงที่บอกเล่ากับเราในหลายๆ อย่างโดยเฉพาะเรื่องของการต่อสู้ด้านสิทธิพลเมือง

ย้อนกลับไปยังดินแดนอเมริกายุคที่คนผิวดำยังได้รับการเหยียดหยามจากคนผิวขาว พวกเขาเป็นได้เพียงแค่คนงานในไร่ฝ้าย และที่นั่นคือจุดเริ่มต้นของพ่อบ้านทำเนียบขาวผิวดำคนนี้ เซซีล เกนส์ (Forest Whitaker) ในวัยเด็กเขาต้องสูญเสียพ่อไปอย่างน่าเศร้าเพราะพ่อถูกคนขาวเจ้านายยิงตายโดยไม่ต้องรับความผิดใดๆ เขากลายเป็นคนรับใช้ในบ้านที่นายหญิงชรารักและเอ็นดูเป็นพิเศษ ก่อนที่ต้องตัดสินใจจากมาก่อนจะโดนยิงตาย

จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อเขาได้ย้ายก้นจากแดนใต้ที่คุกรุ่นมาอยู่ในเขตที่น่าจะสงบที่สุด “ทำเนียบขาว”


หนังเลือกที่จะเล่าเหตุการณ์ชีวิตตั้งแต่เด็กไปยันแก่ชราของพ่อบ้านผิวดำคนหนึ่งที่กลายเป็นคนในประวัติศาสตร์ของแดนลุงแซมไปเรียบร้อย พ่อบ้านคนหนึ่งจะต้องอยู่ทำงานในทำเนียบขาวไปจนแก่เฒ่า มีเพียงประธานาธิบดีเท่านั้นที่จะเปลี่ยนหน้าไปเรื่อยๆ แต่ต่างคนก็ต่างสไตล์ เราจึงได้เห็นหน้าค่าตาของผู้ประเทศนี้หลายต่อหลายคน แต่ไม่ได้เห็นพวกเขานานนักนั่นเอง

หนังตัดสลับกันไปมาระหว่างเรื่องราวในครอบครัวเกนส์ที่ต่างคนต่างต่อสู้เพื่อให้ได้มาในสิทธิที่เท่าเทียมสำหรับคนผิวดำ(ด้วยวิธีที่แตกต่างแต่เกื้อหนุนกันและกัน) กับบทบาทหน้าที่ที่เขาทำได้ดีในฐานะพ่อบ้านแห่งทำเนียบขาว ประธานาธิบดีแต่ละคนแสดงบทบาทได้ดีแม้จะมากันคนละนิดคนละหน่อย การแสดงที่ยอดเยี่ยมของ Forest Whitaker และ Oprah Winfrey ตรึงให้เราอยู่กับหนังไปจนจบ อาจมีหลายเรื่องให้ต้องเล่าเยอะไปหน่อย แต่หนังก็ขยี้ในส่วนดราม่าเรียกน้ำตาได้ไม่น้อย ต้องเช็ดน้ำตากันป้อยๆ ในโรง

อาจจะไม่ถึงกับดีหมดจด แต่หนังสั่นสะเทือนหัวใจคนดูได้ การแสดงที่ดี น่าจะมีสิทธิเข้าชิงออสการ์ได้ค่อนข้างแน่นอนครับ

เพิ่มเติม: http://bit.ly/1aoWoed
อ่านบทความอื่นๆ ได้ที่ http://www.patsonic.com ครับผม