อยากให้เรื่องของเราเป็นเหตุการณ์ตัวอย่าง ให้หลายๆครอบครัวนำไปปรับใช้
และขออย่าให้มีครอบครัวไหน ต้องมาประสบพบเจอเหตุการณ์แบบครอบครัวเราอีก

ครอบครัวเราเป็นครอบครัวเล็ก มีพ่อ แม่ พี่สาว และเรา (เป็นลูกคนสุดท้อง)
เราเติบโตมาพร้อมกับความบาดหมาง หวาดแระแวงของแม่ตลอดเวลา
เนื่องมาจากสมัยที่พ่อหนุ่มๆ พ่อหน้าตาดีและเจ้าชู้มาก (พ่อกับแม่แต่งงานกันตั้งแต่อายุยังน้อย แม่คลอดเราตอนที่แม่อายุเพิ่งจะ 23)
พ่อเคยจะทิ้งแม่เพื่อไปหาผู้หญิงคนใหม่ แม่ไปตามพ่อกลับบ้านพร้อมกับเราในวัยเพียงไม่กี่เดือน
โชคดีที่ผู้หญิงคนใหม่ของพ่อ เห็นใจและสงสารแม่ รวมถึงญาติๆทั้งสองฝ่ายขอร้องให้พ่อเห็นแก่ลูก
ครอบครัวเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง

เมื่อก่อนตอนที่เรายังเด็กๆ พ่อกับแม่จะช่วยกันทำงาน หาเลี้ยงครอบครัว ช่วยกันจุลเจื่อชีวิตครอบครัวเล็กๆประคับประคองให้มีความสุข
แต่มันก็เป็นแบบนั้นได้ไม่นาน หลังจากที่อาชีพของพ่อเริ่มมั่นคง มีงานเข้ามาอย่างต่อเนื่อง พ่อก็ขอร้องให้แม่อยู่บ้าน
ช่วนเลี้ยงลูกและทำงานบ้านเฉยๆ ฐานะทางบ้านเริ่มดีขึ้น พร้อมกับความสุขสบายที่มีมากเกินไป ทำให้ครอบครัวที่เคยอบอุ่น
กลับมามีปัญหาอีกครั้ง พ่อเริ่มติดเพื่อน ติดเหล้า และแม่ก็เริ่มมีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป
เราจำไม่ได้ว่าแม่เราเริ่มดื่มเหล้าและเล่นการพนันตั้งแต่ตอนไหน จำได้เพียงว่าทุกครั้งที่พ่อกับแม่กลับมาบ้าน
ก็จะทะเลาะกันตลอด บางครั้งถึงขั้นลงไม้ลงมือ เราเข้าไปห้าม บางทีก็โดนลูกหลงบ้าง แต่เราคิดว่าดีนะ ที่เราเจ็บตัว
เพราะถ้าเราเจ็บทีไร ก็เลิกทะเลาะกันทุกที พ่อเริ่มออกไปทำงานต่างถิ่นมากขึ้น บางทีไปนานเป็นเดือน
แม่เราก็จะระแวงคิดว่าพ่อไปมีเมียน้อย หาเรื่องทะเลาะ ด่าทอ จนพ่อต้องกลับมาบ้าน และเลือกรับงานที่ใกล้บ้าน
แต่พอมารับงานใกล้บ้าน แม่จะเห็นว่าคนจ้างงานเป็นผู้หญิง แม่ก็ระแวงหาว่าเขามาเป็นชู้พ่อบ้าง จนเกือบมีเรื่องขึ้นโรงขึ้นศาลกัน
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่น้องสาวแม่ มาขออาศัยอยู่ด้วย เนื่องจากสามีเขามาเป็นลูกจ้างให้พ่อ แม่ก็ระแวงจนมีเรื่องทะเลาะกับน้องสาวตัวเอง
จนอยู่กันไม่ได้ ก็ลาจากกันไป เพราะไม่มีใครทนแม่ไหว เพราะถ้าแม่ระแวง แม่ก็จะคอยหาเรื่องทะเลาะอยู่บ่อยๆ
พ่อไปทำงานที่ไหนไม่ค่อยได้นาน เพราะแม่เราจะคอยหาเรื่องทะเลาะตลอด ว่าไปมีเมียน้อยบ้าง เอาเงินไปเลี้ยงผู้หญิงบ้าง
จนมีอยู่ครั้งหนึ่งที่พ่อตัดดสินใจคอตัวตาย แต่โชคดีที่แม่มาเห็นก่อน เลยช่วยไว้ทัน

เหตุการณ์เกิดขึ้นแบบนี้เรื่อยๆซ้ำไปซ้ำมา เปลี่ยนเฉพาะตัวบุคคลที่เข้ามาข้องเกี่ยวกับครอบครัวเราเท่านั้น
ตั้งแต่เล็กจนโต เราจะกลัววันที่แม่เมาเหล้ามาก เพราะวันนั้นทั้งคืนเราจะไม่ได้นอนเลย เพราะแม่จะเมาและอาละวาด
หาเรืองด่าพ่อเราบ้าง ถ้าพ่อไม่อยู่ก็จะด่าพี่ ถ้าพี่ไม่อยู่ก็จะด่าเรา ด่าแบบที่ใครได้ยินคงไม่คิดว่าคนเป็นแม่จะด่าลูกได้มากขนาดนี้

แม่เริ่มเป็นคนเห็นแก่เงิน ตั้งแต่เมื่อไหร่เราไม่รู้ พอเรารู้ตัวอีกที เราเริ่มรู้สึกว่าแม่ไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง
เราอาจจะคิดผิดก็ได้ แต่หลายเหตุการณ์มันทำให้เราคิด จนบางทีก็น้อยใจในโชคซะตาตัวเอง
แม่จะโทรหาเราก็ต่อเมื่อ แม่ไม่มีเงิน แม่จะทำดีกับพ่อ ก็ต่อเมื่อรู้ว่าพ่อมีเงินจะให้ ถ้าพ่อมีแล้วไม่ให้แม่ก็จะหาเรื่องทะเลาะ
ด่าทอ ขมขู่สาระพัดเพื่อให้เงินมา แม่แต่เราและพี่สาวก็เคยโดนมาทั้งหมด
มีอยู่ครั้งหนึ่งเราโทรหาแม่ แม่บอกว่าไม่สบาย น้ำเสียงก็เหมือนคนไม่สบายจริงๆแหละ
เราเป็นห่วงแม่มาก เลยรีบโอนเงิน และให้แม่รีบไปหาหมอ หลังจากนั้นไม่นาน เราก็มารู้ความจริงจากพี่สาวเราว่า
แม่โกหกว่าไม่สบายที่จริงแล้วแค่เมาค้าง ตกตอนเย็นแม่เอาเงินที่เราโอนให้ไปเล่นการพนัน(ไฮ-โล)
ตอนที่รู้ความจริงใจเราแทบสลาย คิดในใจว่าทำไมแม่ไม่สงสารเราบ้าง

นี่คือมุมมองที่เรามีต่อแม่ จากประสบการณ์ที่เราพบเจอและจากคำพูดของพี่สาวและพ่อเรา
แน่นอน ไม่ใช่แม่เพียงคนเดียว...ยังมีอีก 2 คน ที่ทำให้เราอคติกับครอบครัวตัวเอง