เรื่องมีอยู่ว่า เรากับเพื่อนอีก2คน มาฝึกงานที่จ.ราชบุรี โดยพักอยู่ในหอพักหญิงแห่งหนึ่ง เป็นลักษณะคล้ายทาวเฮาส์ 2 ชั้น
เรากับเพื่อนอยู่ชั้น2 โดยแยกอยู่คนละห้อง เราอยู่ห้องฝั่งเดียวกับเพื่อนที่ชื่อบี ส่วนซีอยู่ห้องอีกฝั่งหนึ่ง ตามภาพนี้นะคะ
เจ้าของหอที่เราอยู่ เขาพักอยู่ห่างจากหอพอสมควร แต่เขาจะเข้ามาที่หอทุกเช้าเย็น
เราเคยเอาถุงขยะที่มีมดขึ้นมาวางไว้หน้าห้อง กะว่าจะเอาไปทิ้งตอนเช้า แค่3นาที เปิดประตูมาอีกที
ถุงหายไปแล้ว เราเคยโดนโพสอิทแปะหน้าห้องว่า “ขยะให้ทิ้งข้างล่าง อย่าวางไว้หน้าห้อง”
ส่วนบีเคยวางถุงโดนัทที่ยังกินไม่หมดเพราะโดนมดตอม กะจะเอามากินต่อ แวบเดียวโดนเอาไปทิ้งเหมือนกัน
ซีเองเมื่อวันจันทร์เอาถุงกล้วยแขกมาวางไว้หน้าห้อง เพราะจะอาบน้ำก่อนค่อยเอาไปทิ้ง แต่กลัวมดขึ้น
พออาบเสร็จออกมาถุงกล้วยก็อันตรธานไปแล้ว โดยทั้งสองคนนั้นไม่ถูกโพสอิทแปะหน้าห้องแบบเรานะคะ
ต้องบอกก่อนว่า ที่หอเรามีทอมดี้อาศัยอยู่หลายคู่
เมื่อคืนวานคู่ที่อยู่ตรงข้ามกับห้องซี ทะเลาะกันเสียงดังมาก เหมือนมีการลงไม้ลงมือด้วย
พอวันนี้ตอนเย็น พวกเรากลับมาถึงห้อง อาบน้ำอาบท่าสักพัก ซีวิ่งมาหาเรา
บอกว่าโดนแปะโพสอิท “อย่าส่งเสียงดังในเวลากลางคืน และปิดประตูเบาๆ”
เราก็เดากันว่าน่าจะเป็นเจ้าของหอมาแปะไว้ ซียืนยันว่าตอนเข้าห้อง มันยังไม่มีกระดาษมาแปะ
เราเลยยุซีให้แปะโพสอิทตอบกลับว่า “เมื่อคืนไม่ใช่ห้องหนูค่ะที่เสียงดัง และหนูก็ไม่เคยปิดประตูเสียงดัง หนูมั่นใจ กรุณาอย่าเข้าใจหนูผิดนะคะ” โดยที่เอาแปะไว้ข้างๆของเดิมนั่นแหละ กะว่าพรุ่งนี้เช้าป้าเขาคงมาเห็นเอง
ช่วงเวลานั้น ห้องเลข 3 ไม่มีคนอยู่ เพราะไฟปิด และเงียบมาก ส่วนห้องเลข 2 ก็ไฟปิด แต่ห้องเลข 1ไฟเปิดอยู่
หลังจากนั้นบีกับซีก็มานั่งทำงานที่ห้องเรา ผ่านไปพักใหญ่ๆ เราไปที่ห้องซีเพราะจะยืมไม้กวาด เลยเห็นว่าโพสอิทของซีมันหล่นอยู่ที่พื้น
เราก็ขำๆ เพราะมันเหมือนจะติดไม่ค่อยอยู่ตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้ว เลยหยิบมาติดใหม่ แล้วกดๆทุบๆแรงๆ ให้มันไม่หลุด
แล้วเราก็กลับมาห้องเราเพื่อทำงานต่อ พอประมาณ5ทุ่ม ครึ่ง บีก็แยกกลับห้องไปนอน และเราขอให้ซีมานอนเป็นเพื่อน(ดันคุยเรื่องเอ็มวีหลอนๆกันน่ะสิ) ซีก็กลับไปเอาของใช้ สักพักซีมาที่ห้องเราด้วยสีหน้าตื่นๆ แล้วเล่าให้ฟังว่า
ตอนที่เดินกลับไปที่ห้องรอบแรก ห้องเลข 1 ปิดไฟไปแล้ว ซีพบว่ากระดาษของเธอมันหล่นอยู่ที่พื้น
ก็เลยเอามาแปะใหม่ เสร็จแล้วก็เข้าไปเอาของ นึกขึ้นได้ว่ามีแม็กเย็บกระดาษอยู่ เลยเอามาแม็กกระดาษอันใหม่เข้ากับอันเก่า
แล้วก็กลับเข้าห้องเพื่อเก็บของ ตรวจตราว่าลืมอะไรรึเปล่า ปิดไฟ เรียบร้อย ออกมาข้างนอก
ปรากฏว่ากระดาษหายไปหมดเลย ด้วยระยะเวลาเพียงแค่นั้น ก็ถึงกับงงว่ามันหายไปไหน
ดูรอบๆบริเวณนั้นก็ไม่เห็นว่ามันจะหล่นไปตรงไหน อีกทั้งหน้าห้องก็ไม่ได้เป็นที่ที่มีลมผ่านด้วย
เราเองฟังก็รู้สึกหวั่นๆใจพิกล เวลานั้นดึกขนาดนั้นป้าไม่น่าจะอยู่ที่หอแล้ว
ขณะที่คุยกับซีอยู่พักใหญ่ๆ เราก็ลองแง้มประตูห้องดู เห็นว่าห้องเลข 2 ไฟห้องน้ำเปิดอยู่
ก็ไม่รู้ว่าเพิ่งกลับมาหรือเพิ่งตื่น
ซีมาที่ห้องเราโดยที่ลืมเอาหมอนมาด้วย เราเลยตัดสินใจว่า ไปเอาหมอนกันเถอะ จะไปเป็นเพื่อน
พอเราออกมาอีกที ก็ไม่มีห้องไหนเปิดไฟแล้ว เราเดินมากับซีถึงตรงหน้าห้อง
ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนคุยๆกันแว่วๆเบาๆ แต่ไม่รู้ว่ามาจากห้องไหนเหมือนกัน
ตอนนี้เรากำลังสงสัยว่าคนที่เอากระดาษไปคือใคร ?
โพสอิทหน้าประตูที่หายไปตอน5ทุ่มครึ่ง เพื่อนๆคิดว่าใครเอาไป?
เรากับเพื่อนอยู่ชั้น2 โดยแยกอยู่คนละห้อง เราอยู่ห้องฝั่งเดียวกับเพื่อนที่ชื่อบี ส่วนซีอยู่ห้องอีกฝั่งหนึ่ง ตามภาพนี้นะคะ
เจ้าของหอที่เราอยู่ เขาพักอยู่ห่างจากหอพอสมควร แต่เขาจะเข้ามาที่หอทุกเช้าเย็น
เราเคยเอาถุงขยะที่มีมดขึ้นมาวางไว้หน้าห้อง กะว่าจะเอาไปทิ้งตอนเช้า แค่3นาที เปิดประตูมาอีกที
ถุงหายไปแล้ว เราเคยโดนโพสอิทแปะหน้าห้องว่า “ขยะให้ทิ้งข้างล่าง อย่าวางไว้หน้าห้อง”
ส่วนบีเคยวางถุงโดนัทที่ยังกินไม่หมดเพราะโดนมดตอม กะจะเอามากินต่อ แวบเดียวโดนเอาไปทิ้งเหมือนกัน
ซีเองเมื่อวันจันทร์เอาถุงกล้วยแขกมาวางไว้หน้าห้อง เพราะจะอาบน้ำก่อนค่อยเอาไปทิ้ง แต่กลัวมดขึ้น
พออาบเสร็จออกมาถุงกล้วยก็อันตรธานไปแล้ว โดยทั้งสองคนนั้นไม่ถูกโพสอิทแปะหน้าห้องแบบเรานะคะ
ต้องบอกก่อนว่า ที่หอเรามีทอมดี้อาศัยอยู่หลายคู่
เมื่อคืนวานคู่ที่อยู่ตรงข้ามกับห้องซี ทะเลาะกันเสียงดังมาก เหมือนมีการลงไม้ลงมือด้วย
พอวันนี้ตอนเย็น พวกเรากลับมาถึงห้อง อาบน้ำอาบท่าสักพัก ซีวิ่งมาหาเรา
บอกว่าโดนแปะโพสอิท “อย่าส่งเสียงดังในเวลากลางคืน และปิดประตูเบาๆ”
เราก็เดากันว่าน่าจะเป็นเจ้าของหอมาแปะไว้ ซียืนยันว่าตอนเข้าห้อง มันยังไม่มีกระดาษมาแปะ
เราเลยยุซีให้แปะโพสอิทตอบกลับว่า “เมื่อคืนไม่ใช่ห้องหนูค่ะที่เสียงดัง และหนูก็ไม่เคยปิดประตูเสียงดัง หนูมั่นใจ กรุณาอย่าเข้าใจหนูผิดนะคะ” โดยที่เอาแปะไว้ข้างๆของเดิมนั่นแหละ กะว่าพรุ่งนี้เช้าป้าเขาคงมาเห็นเอง
ช่วงเวลานั้น ห้องเลข 3 ไม่มีคนอยู่ เพราะไฟปิด และเงียบมาก ส่วนห้องเลข 2 ก็ไฟปิด แต่ห้องเลข 1ไฟเปิดอยู่
หลังจากนั้นบีกับซีก็มานั่งทำงานที่ห้องเรา ผ่านไปพักใหญ่ๆ เราไปที่ห้องซีเพราะจะยืมไม้กวาด เลยเห็นว่าโพสอิทของซีมันหล่นอยู่ที่พื้น
เราก็ขำๆ เพราะมันเหมือนจะติดไม่ค่อยอยู่ตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้ว เลยหยิบมาติดใหม่ แล้วกดๆทุบๆแรงๆ ให้มันไม่หลุด
แล้วเราก็กลับมาห้องเราเพื่อทำงานต่อ พอประมาณ5ทุ่ม ครึ่ง บีก็แยกกลับห้องไปนอน และเราขอให้ซีมานอนเป็นเพื่อน(ดันคุยเรื่องเอ็มวีหลอนๆกันน่ะสิ) ซีก็กลับไปเอาของใช้ สักพักซีมาที่ห้องเราด้วยสีหน้าตื่นๆ แล้วเล่าให้ฟังว่า
ตอนที่เดินกลับไปที่ห้องรอบแรก ห้องเลข 1 ปิดไฟไปแล้ว ซีพบว่ากระดาษของเธอมันหล่นอยู่ที่พื้น
ก็เลยเอามาแปะใหม่ เสร็จแล้วก็เข้าไปเอาของ นึกขึ้นได้ว่ามีแม็กเย็บกระดาษอยู่ เลยเอามาแม็กกระดาษอันใหม่เข้ากับอันเก่า
แล้วก็กลับเข้าห้องเพื่อเก็บของ ตรวจตราว่าลืมอะไรรึเปล่า ปิดไฟ เรียบร้อย ออกมาข้างนอก
ปรากฏว่ากระดาษหายไปหมดเลย ด้วยระยะเวลาเพียงแค่นั้น ก็ถึงกับงงว่ามันหายไปไหน
ดูรอบๆบริเวณนั้นก็ไม่เห็นว่ามันจะหล่นไปตรงไหน อีกทั้งหน้าห้องก็ไม่ได้เป็นที่ที่มีลมผ่านด้วย
เราเองฟังก็รู้สึกหวั่นๆใจพิกล เวลานั้นดึกขนาดนั้นป้าไม่น่าจะอยู่ที่หอแล้ว
ขณะที่คุยกับซีอยู่พักใหญ่ๆ เราก็ลองแง้มประตูห้องดู เห็นว่าห้องเลข 2 ไฟห้องน้ำเปิดอยู่
ก็ไม่รู้ว่าเพิ่งกลับมาหรือเพิ่งตื่น
ซีมาที่ห้องเราโดยที่ลืมเอาหมอนมาด้วย เราเลยตัดสินใจว่า ไปเอาหมอนกันเถอะ จะไปเป็นเพื่อน
พอเราออกมาอีกที ก็ไม่มีห้องไหนเปิดไฟแล้ว เราเดินมากับซีถึงตรงหน้าห้อง
ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนคุยๆกันแว่วๆเบาๆ แต่ไม่รู้ว่ามาจากห้องไหนเหมือนกัน
ตอนนี้เรากำลังสงสัยว่าคนที่เอากระดาษไปคือใคร ?