เช่น  

1.อ่านวิจารณ์ว่าหนังดีมาก เสียงชื่นชมแบบสุดๆ  เลยตั้งความหวังสูง แต่พอดูแล้วรู้สึกว่าไม่ดีเท่าที่วิจารณ์กัน  ความรู้สึกที่มีต่อหนังเรื่องนั้นเลยเฟลและต่อต้านลึกๆ แอบหมั่นไส้ว่าอวยกันเว่อร์  ทั้งๆที่ถ้าเราไม่อ่านวิจารณ์มาก่อน หรือไม่มีคนเขียนชมอย่างเว่อร์ๆ อาจจะรู้สึกดีกับหนังเรื่องนั้นๆมากกว่า เพราะหนังมันก็โอเค(พอเข้าใจไหม เรียบเรียงไม่ถูก)

2.อ่านวิจารณ์ว่าห่วยมาก  ก่อนดูเลยเตรียมใจไว้ก่อนว่าจะพบอะไรที่แย่สุดๆ  แต่ดูแล้วกลับรู้สึกว่าหนังไม่เลวร้ายเท่าที่ว่ากันนิ เลยรู้สึกดีและเอ็นดูกับหนังที่โดนด่านั้น

ถ้าคนที่เป็นแบบนี้ แสดงว่าไม่มีความเป็นตัวของตัวเองหรือเปล่า