เคยเจอ ณเดชน์ ตัวเป็นๆ ที่ห้องอาหารรีสอร์ตแห่งหนึ่ง มายืนต่อแถวสั่งส้มตำหลังเรา ใส่เสื้อเชิ้ตขาวกางเกงดำแบบนักศึกษา ใส่แว่นตาขอบดำหนาๆ แวบแรกจำไม่ได้เลยค่ะ แต่มองไปมองมา เอ๊ะ..เด็กคนนี้หน้าตาคล้าย ณเดชน์ จัง แต่ดูไม่บลิ๊งค์ ไม่มีออร่าอะไรเลย ยืนตัวลีบๆ ก้มหน้าก้มตา ติดดินมากๆ ทำตัวไม่แตกต่างจากเด็กนักศึกษาธรรมดาๆคนหนึ่ง แถมยืนจกข้าวเหนียวในกระติ๊บได้เป็นธรรมชาติมากๆ พูดง่ายๆว่า ไม่มีมาดดาราหลงเหลือเลย  ณเดชน์เองอาจตั้งใจให้เป็นอย่างนี้ เพราะไม่ต้องการให้มีคนรู้ คงจะมาร่วมสัมมนาอะไรสักอย่าง  แต่พอมีคนทัก ถามว่า ใช่ณเดชน์ไหม เจ้าตัวพยักหน้า  เท่านั้นแหละ  คนสองร้อยกว่าคนในห้องอาหาร วิ่งกรูกันเข้ามา เสียงกรี๊ดดดดด...อื้ออึงไปหมด วิ่งเข้ามาขอถ่ายรูปจน ณเดชน์แทบไม่ได้ทานข้าว  สุดท้าย ผู้ดูแลต้องกัน ณเดชน์ออกไป
เฮ้อ..จะว่าไปก็น่าสงสารน้องเหมือนกันนะ แทบไม่มีเวลาเป็นส่วนตัวเลย  จะกินข้าวเหนียวส้มตำให้อร่อยทั้งที ก็ไม่มีโอกาส