เคยคิดค่ะ ว่าชาตินี้คงไม่เจอคนที่ใช่สำหรับเรา ตอนนี้ชีวิตช่างอึดอัดเหลือเกินค่ะ สามปีที่แล้ว มีผู้ชายที่รู้จักกันมาขอแต่งงานค่ะ ย้ำว่าแค่รู้จักกันแต่ไม่เคยเรียนรู้กันมาก่อน อยู่ๆมาขอเราแต่งงาน ด้วยความที่เค้าอายุเยอะ ดูเป็นคนที่เป็นผู้ใหญ่ หน้าที่การงานดี เป็นข้าราชการสัญญบัตร กอรปกับแรงเชียร์จากคนรอบข้าง เลยตกลงแต่งงานกันหลังจากคบหากันได้สามเดือน หลังจากนั้นผ่านมา 1ปี เริ่มรู้ตัวว่าเข้ากันไม่ได้ค่ะ ทุกเรื่องไม่เว้นแม้แต่เรื่องบนเตียง แต่มันสายไปค่ะ เราท้องซะก่อน ตั้งแต่แต่งงานมาเรื่องแบบนั้นสามารถนับครั้งได้เลยค่ะ

ตอนนี้ลูกชายอายุได้ 1.6 ขวบ ไม่เคยแตะต้องตัวกันเลย เคยคุยกันว่าขอเวลาปรับตัวอีก 5ปี หากไปกันไม่ได้เราคงเป็นเพื่อนกัน

ชีวิตตอนนี้มันห่อเหี่ยวจริงๆค่ะ ไม่อยากกลับบ้านเลย

จะปรับสภาพจิตใจตัวเองยังไงดีคะ ถึงจะผ่านจุดนี้ไปได้ เหนื่อยจริงๆค่ะ