ข่าวชวนฮือฮาเกี่ยวกับภูฏาน ประเทศเล็กๆ ที่ว่ากันว่าเป็นต้นแบบต้นคิดความสุขมวลรวมประชาชาติ หรือ กรอส เนชั่นแนล แฮปปี้เนส (Gross National Happiness) จากแนวคิดพื้นฐานดั้งเดิมว่าหากประชาชนไม่มีความสุข ก็ไม่จำเป็นต้องมีรัฐบาล แนวคิดนี้ปักหลักหนักแน่นในสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์ และสืบทอดมาสู่รัฐบาลชุดแรกที่มาจากการเลือกตั้งครั้งแรกในปี 2008 ที่ยึดเอา GNH เป็นเป้าหมายหลักของประเทศ แทนการวัดด้วยผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติหรือ GDP (Groos Domestic Product)

ปรากฏว่าการเลือกตั้งครั้งที่ผ่านมาเมื่อต้นปี พรรครัฐบาลที่ยึดมั่นใน GNH พ่ายแพ้แก่พรรคฝ่ายค้าน ได้รัฐบาลชุดใหม่ภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรี นายกรัฐมนตรี ซีริง โทบเก ซึ่งเมื่อเดือนก่อนออกมายำ GNH ให้สะใจโก๋บางคนว่า GNH ย่อมาจาก Government Needs Help มากกว่า เพราะภูฏานวันนี้เต็มไปด้วยปัญหา ทั้งหนี้สาธารณะที่เพิ่มสูงลิ่ว การขาดแคลนเงินตรา ปัญหาการว่างงาน และคอร์รัปชั่น

โทบเก ว่าจะเอาแต่พูดถึง GNH โดยไม่ทำงานก็เปล่าประโยชน์ GNH ที่ไม่ส่งมอบบริการขั้นพื้นฐานก็เปล่าประโยชน์

เกิดอะไรขึ้นกับหนึ่งในประเทศที่ถูกจัดว่ามีความสุขที่สุดในโลกจนแทบจะเป็นต้นแบบให้หลายประเทศใหญ่น้อยอยากจะเจริญรอยตามลองมาดูข้อมูลการสำรวจที่มาจากรายงานความสุขโลกของสหประชาชาติ ปี 2013 กันสักนิด เพราะมีบางอย่างน่าสนใจ กล่าวคือ ผู้ชายภูฏานร้อยละ 49 มีความสุข ขณะที่ผู้หญิงราวหนึ่งในสามเท่านั้นที่มีความสุข?

และเมื่อส่องลงไปในด้านของผู้ไม่มีความสุขที่เป็นหญิงร้อยละ69 และผู้ชายร้อยละ 30 นั้น

พบว่าร้อยละ 84 อาศัยอยู่ในชนบท มีในทุกกลุ่มอายุ แต่มากถึงร้อยละ 57 อายุ 40 ปีขึ้นไป ขณะที่ร้อยละ 90 ของคนภูฏานที่ไม่มีความสุขนั้นไม่ได้ผ่านการศึกษาอย่างเป็นทางการ เทียบกับคนที่มีความสุขล้วนๆ จะมีการศึกษาระดับอนุปริญญาขึ้นไป?

และร้อยละ 79 ของคนภูฏานที่ไม่มีความสุขเป็นเกษตรกร

อ่านเต็มๆที่ http://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1380541122

///////////////

ชอบเจ้าชายภูฏาน  อยากให้เจ้าชายลองศึกษาวิธีการบริหารงานของ ทักษิณ  เลือกสิ่งที่เป็นประโยชน์  เพราะตอนนี้ประเทศไทย สภาพัฒน์ เขาเพิ่งประกาศว่า คนไทยอยู่เย็นเป็นสุขเพิ่มขึ้น  คิดว่าน่าจะมาจากโครงการต่างๆ ที่ลงไปที่ประชาชน  ที่ถูกว่าเป็นเพียง ประชานิยม