เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดูไปเบื่อไปรำคาญไปแต่สุดท้ายขอปรบมือให้จากใจค่ะ(เราขอพูดในแง่ละครไม่ขอเทียบนิยายที่ในนิยายมีเหตุมีผลของทุกตัวละคนกว่านี้ค่ะ)
เรื่องในละครบรรดานางๆในเรื่องทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญกระทั้งนางเอกที่ไร้เหตุผลไร้สติในการยั้งคิด
เราชอบที่ละครแทรกแง่คิดในมุมของความรักในหลากหลายรูปแบบ
แบบแรกรักในครอบครัวแบบพ่อแม่ลูก
เริ่มจากบ้านพระเอก ที่พ่อแม่รักและเข้าใจใส่ใจห่วงใยดูแลกันตลอด ไม่ทิ้งให้ลูกเศร้าเสียใจคนเดียวแต่ก็ไม่ได้ใกล้ชิดจนลูกเป็นลูกแง่
แต่กลับกล้าพูดกล้าคุยได้ทุกเรื่องโดยไม่เก็บหรือปิดบัง
ส่วนอีกบ้าน บ้านแตงกวารักลูกแต่รักในแบบที่ผิด ลูกผิด ปากห้ามแต่ให้ท้ายจนแตงกวานิสัยเอาแต่ใจอยากเอาชนะ

รักแบบที่สองเป็นรักของชีวิตคู่
คนแรกอนุกาทำทุกอย่างยอมปิดตา เมินเฉยเพื่อให้คนรักยอมที่จะอยู่ด้วย แต่สุดท้ายปราณก็ไม่ซื่อสัตย์ ให้เกียรติคู่ชีวิตของตัวอยู่ดี
อีกคนตัวเป็นใหญ่ ไม่สนคู่ชีวิต ให้เป็นพ่อบ้าน ดูแลลูก แต่ไม่ใส่ใจคู่ชีวิตของตัวจนเขานอกใจมีคนอื่นถึงรู้สึกว่าตัวทำผิดที่ไม่สนใจใส่ใจเขาเลย


รักแบบหนุ่มสาว
ติณ รักอย่างมีสติ รักอย่างยั้งคิด ใส่ใจดูแล
กบ รักที่มอบให้ทั้งหัวใจและชีวิต รักแบบทำให้ทุกอย่าง และมั่นคงในความรักอย่างจริงใจ
แตงกวารักแบบอยากเอาชนะ เป็นเจ้าของโดยไม่สนใจคนรอบข้าง


เรื่องนี้ขอชมที่แทรกข้อคิดดีๆและแย่ๆจากความรักหลายรูปแบบให้เราเปรียบเทียบไตร่ตรองในการมีรักและใช้สติในการดำเนินชีวิต
ส่วนนักแสดง
กบ (หมาก)
เล่นดีจนนึกว่าเล่นเป็นตัวเองอย่างแนบเนียน

บัว (คิม)
เล่นจนเรานั่งดูนั่งว่ายัยบัวที่น่ารำคาญ น่าเบื่อและยิ่งสงสารกบ

แตงกวา
เธอเล่นร้ายได้แบบว่านั่งรำคาญบ่นทุกครั้งที่เห็นในจอว่า มาอีกล่ะ เธอเล่นซะเราเชื่อว่าเธอเป็นแตงกวาที่ทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะความรักให้ได้

ติณ
เล่นขัดบ้างตาลอยบ้างแต่ให้อภัยพ่อหนุ่มในฝันแสนดีของสาวๆหลายๆคนเลยค่ะ ขอชมนะว่าเรื่องแรก(หรือเปล่า) เล่นได้ขนาดนี้ก็เยี่ยมแล้ว


สุดท้ายเรื่องนี้ต้องขอบคุณที่สร้างละครให้คนดูได้ใช้สติคิดตามเพราะแทรกข้อคิดอย่างแนบเนียบที่สุด
และฝากบอกกบว่า กบทำให้รู้ว่า ผู้ชายดีๆก็เหมือนผีที่รู้ว่ามีแต่ไม่เคยเจอ ได้มาเจอจากต้นรักริมรั้วนี่แหละ(ถึงแค่ในละครก็เถอะ)