พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗
สังยุตตนิกาย สคาถวรรค


นทุพภิยสูตรที่ ๗
             [๘๘๗] สาวัตถีนิทาน ฯ
             ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว ท้าวสักกะจอมเทวดาผู้หลีกเร้นออก
อยู่ในที่ลับ ได้เกิดความตรึกนึกคิดขึ้นว่า เราไม่ควรประทุษร้ายแม้แก่ผู้ที่เป็น
ข้าศึกต่อเรา ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล ท้าวเวปจิตติจอมอสูร ได้ทราบความ
ดำริของท้าวสักกะจอมเทวดาด้วยใจของตนแล้ว เข้าไปหาท้าวสักกะจอมเทวดา
จนถึงที่ประทับ ฯ
             [๘๘๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทวดาได้ทอดพระเนตรเห็น
ท้าวเวปจิตติจอมอสูรผู้มาแต่ไกลทีเดียว ครั้นแล้วจึงตรัสกะท้าวเวปจิตติจอมอสูรว่า
หยุดเถอะ ท่านท้าวเวปจิตติ ท่านถูกจับเสียแล้ว ฯ
             ท้าวเวปจิตติตรัสถามว่า แน่ะท่านผู้นิรทุกข์ ท่านละทิ้งความคิดเมื่อก่อน
ของท่านเสียแล้วหรือ ฯ
             ท้าวสักกะตรัสว่า ท้าวเวปจิตติ ก็ท่านจงสาบานเพื่อที่จะไม่ประทุษร้าย
ต่อเรา ฯ
             [๘๘๙] ท้าวเวปจิตติตรัสคาถาว่า
                          แน่ะท้าวสุชัมบดี บาปของคนพูดเท็จ บาปของคนผู้ติเตียน
                          พระอริยะเจ้า บาปของคนผู้ประทุษร้ายต่อมิตร และบาปของ
                          คนอกตัญญู จงถูกต้องผู้ที่ประทุษร้ายต่อท่าน ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  บรรทัดที่ ๗๒๖๓ - ๗๒๘๐.  หน้าที่  ๓๑๓ - ๓๑๔.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=7263&Z=7280&pagebreak=0
             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=887