สวัสดีค่ะ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ   จากกระทู้นี้ http://ppantip.com/topic/30838950 ที่เราได้เขียนและเล่าเรื่องราวชีวิต เรื่องเงินทอง และความเครียดของตัวเองในขณะใกล้คลอด เราได้กำลังใจและน้ำใจมากมาย จนวันนี้ เราอยากมาแจ้งผล หลังจากที่เราได้คลอดน้องแล้วค่ะ


เมื่อสองสัปดาห์ที่ผ่านมา  เราได้คลอดน้อง ด้วยวิธีการผ่าคลอด อายุครรภ์ 38+3 น้องปลอดภัย สมบูรณ์แข็งแรง ตอนนี้เป้นช่วงที่เราวุ่นกับการเลี้ยงลูกจนไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาขอบคุณเลย

อย่างที่บอกค่ะว่า เราและสามีมีเงินเก็บไม่มาก ตอนวันเราคลอดมีเงินติดตัวแค่ 7000 ค่ะ ซึ่งพ่อแม่เราก็พอจะมีอยู่บ้าง แต่เราโชคดีมากค่ะ เนื่องจากครั้งก่อนที่เราโพสถาม มีท่านหนึ่งได้แนะนำให้เราไปขอใบส่งตัวจากรพ.ที่เรามีสิทธิ เพื่อส่งตัวไปรพ.ประจำจังหวัด และโชคดีของเราค่ะ ที่เราไปคุยและปรึกษาแม่ และป้า ท่านรู้จักคุณหมอที่รพ. เลยขอความช่วยเหลือ และได้ใบส่งตัวมาก่อนวันคลอดแค่ 5 วัน

วันคลอด เรามีอาการมีมูกเลือดและเจ็บถี่ทุกสิบนาที และห้านาที เลยไปรพ. พร้อมใบส่งตัว วันนั้นก็ได้รอคลอดเลยค่ะ เพราะตรวจครั้งแรกปากมดลูกเปิดแล้ว 3 เซ็น  พ่อแม่เราก็รอข้างนอก ป้า หลาน และอีกหลายคนที่มาก็รอเวลาเราคลอด แต่ระหว่างตรวจปากมดลูก พยาบาลก็พูดขึ้นมาให้เรากังวลคือ บอกว่าเราอาจจะคลอดเองไม่ได้ เชิงกรานแคบ และถ้าน้องตัวโต ก็ต้องผ่า  เราเลยปรึกษาคุณหมอ หมอเลยให้เราตัดสินใจว่าจะรอจนครบสิบเซ็นแล้ว ลองคลอดก่อน คลอดไม่ได้ค่อยผ่าหรือผ่าคลอดเลย  เราตัดสินใจบอกพ่อกับแม่ และสุดท้ายเลือกผ่าคลอด เพราะกลัวลูกจะเป็นอันตราย กลัวต่างๆนานา   หลังจากนั้นก็เตรียมตัวผ่าคลอด วินาทีนั้น กลัวมาก ไม่เคยผ่าตัด ไม่เคยอะไรเลย ไม่เคยเข้ารพ. เพราะป่วยด้วย กลัวมากๆ แต่ก็คิดว่ามันต้องผ่านไป

ระหว่างรอผ่าคลอด เนื่องจากวันที่เราผ่า มีเคสผ่าตัดเยอะมาก เรารอหลายชม. จนปากมดลูกเปิดไปเกือบ 7 เซ็นแล้ว ตอนนั้นเจ็บมากแต่ก็อดทน เราในวันนั้นได้รับรู้รสชาติของการปวดท้องคลอด และรสชาติของการผ่าคลอด  รู้เลยว่ามันเจ็บมากแค่ไหน  พอประมาณเที่ยงกว่าๆ ก็ถึงคิวเราคลอด เราเลือกบล็อคหลังเพราะเราก็พอจะศึกษามาบ้างถึงผลดีผลเสียของการผ่าคลอดโดยการดมยาและบล็อคหลัง  ระหว่างผ่าคลอด เรารับรู้ทุกอย่าง แต่ไม่เจ็บ มีเพียงอาการ จุกๆ บางครั้งเราจุกจนอาเจียน หายใจไม่ทัน แต่พยาบาลและคุณหมอห้องผ่าตัดดีมาก สักพักเราก็ได้ยินเสียงเด็กร้อง พยาบาลเอาลูกมาให้หอม เราก็หอมเสร็จ รู้สึกอยากพัก อยากนอน จนหมอเย็บแผลเสร็จ เราก็ถูกส่งตัวให้ไปอยู่ห้องรอดูอาการ สอง ชม.

หลังจากผ่าคลอด 1 วัน ก็ต้องเริ่มพยายามเดิน ตอนนั้นเจ็บมาก งอตัวเป็นกุ้งเลย จนผ่านไป สี่วัน ก็ออกจาก รพ. กลับบ้าน พร้อมเจ้าตัวเล็ก ตัวเล็กของเราสมบูรณ์แข็งแรงดี ร้องไห้เก่งมาก และดังมาก ร้องทีนึง พยาบาลตกใจกันหมดนึกว่าน้องเป็นอะไร 555 ที่จริงก็แค่หิวนม หลังจากกลับบ้าน ก็ดูเจ้าตัวเล็ก เหนื่อยมากแต่มีพ่อกับแม่เราช่วยเลี้ยง แบ่งเบาภาระไปเยอะมาก ลูกก็งอแงบ้างแต่ก็ไม่มาก ส่วนสามีเรา ตอนนี้ก็ยังคงทำงานอยู่ กทม. เพราะลาหยุดไม่ได้ เราก็ได้แต่ส่งรูปลูกไปให้ดู รอเวลาปิดเทอมเดือนตุลา ถึงจะได้กลับมาเลี้ยงลูก เรารู้ว่าเค้าคิดถึงลูกมาก แต่ก็ต้องทำงานเพื่อให้มีเงินใช้จ่าย

สำหรับค่าใช้จ่าย เราไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆเลยสำหรับการคลอด เพราะมีใบส่งตัว ต้องขอขอบคุณคุณหมอท่านนั้นมากค่ะ ที่ช่วยเราไว้  และขอบคุณพี่ๆน้องๆเพื่อนๆ ณ ที่แห่งนี้สำหรับกำลังใจ ตอนนี้ เราผ่านวิกฤตหนึ่งมาได้ และเราเชื่อว่ามันยังคงมีบททดสอบอีกหลายชิ้นในอนาคตที่เราจะต้องผ่านไปให้ได้เช่นกัน

สำหรับเราเรายังเชื่อเสมอว่า ทุกปัญหาย่อมมีทางออก และเราหวังว่า ใครที่กำลังเจออุปสรรคแบบเรา ก็อย่าเพิ่งท้อแท้ มันยังพอมีหนทางให้เดิน แม้ว่า ณ จุดๆหนึ่งเราเองจะรู้สึกว่า ทางที่เราเดินมันตันแล้วก็ตาม

ขอขอบคุณทุกท่านจากใจอีกครั้งค่ะ