แฟนผมเองครับ คบมา3ปี แรกๆก็ไม่มีอะไรมาก
เกริ่นนำ ผมทำงานสายสาธารณสุขครับ เลิก 1-2ทุ่ม พยายามหาเวลาตอนค่ำมาหาเธอ อาจจะไม่เหมือนคู่อื่นเท่าไรนัก

ช่วงหลังๆ พอถามอยากทานอะไร ....พอเธอบอกอะไรก็ได้ ผมเลือก ....เธอก็งอน
ผมทำงานจ-เสาร์ครับ
เธอเรียน เสาร์ อาทิตย์ ช่วงวันอาทิตย์ ผมก็เลยหากิจกรรมทำ พอเธอเลิกเรียนบางวันก็ไม่ได้เจอ ...ก็งอน
พอผมไปกับเพื่อนช่วงที่เธอเรียน.....เธองอน

ตอนเย็นไปปาร์ตี้ 2ครั้งกับเพื่อนในรอบ1ปี....หาว่าเราติดเพื่อน.....เธองอน
รู้ว่าที่ทำงาน หรือที่กิจกรรม มีสาว แค่1-2 คน เธอจะแซว แต่แซวแรงมากเหมือนประชด พอบอกไม่มีอะไร ก็ไม่เชื่อ ไปแนวทะเลาะ...หลังๆเลยไม่อยากบอกแล้วว่ากิจกรรมมีอะไรบ้าง ใครไปบ้าง..แต่ก็จะอยากซักนะ ประมาณว่ารู้ก็เครียดไม่รู้ก็เครียด
พอพาไปเที่ยว ......บ่นนู่นนี่นั่น ไม่ได้ดั่งใจ
พอให้เธอจัดทริปเอง.....บ่นว่าไม่ยอมช่วยจัด
พองอนมากๆเข้า ผมลองไม่ง้อ....เธองอนหนักขึ้น


พอไม่รับสายแค่1-2ชั่วโมง(ภาระงานรับไม่ได้จริงๆครับ ถ้าไม่ใช่ธุระ) .....เธองอน
ช่วงผมไปตจว....บางครั้งไม่ได้โทรหาตอนเย็น.....เธองอน
ช่วงเธอไปเที่ยวกับเพื่อน หรือกลับบ้าน.....ผมไม่ว่าเธอเลยนะ ถ้าไม่ติดต่อเพราะเธอคงมีความสุข
พออธิบาย.....เธอขึ้นเสียง
พอเงียบ.....หาว่าไม่ใส่ใจ
ขุดเรื่องเก่า108 ที่คิดว่าจบแล้วขึ้นมา บร๊ะเจ้าาา
หลังๆทะเลาะกันทุกเสาร์อาทิตย์ (ผมเป็นโรคกลัววันเสาร์-อาทิตย์ไปซะแล้ว) แล้วก็กลับมาคุยกันดีใหม่ จนหลังๆผมไม่กล้าจะทำอะไรละ ขยับตัวแรงเผลอๆโดนด่า

ทำยังไงดี หลายๆอย่างอธิบายแล้ว, เงียบแล้ว , แอบลองขึ้นเสียงนิดหน่อย ยิ่งไปใหญ่เลยครับ
เธอก็บอกว่า เนี่ย ผู้หญิง ทุกคนก็เป็นแบบนี้ .....แต่ผมว่ามันน่าจะคุยกันได้ป่ะครับ

เลยอยากรู้ว่า อันนี้คือปกติของผู้หญิงใช่มะครับ จะได้รู้ไว้...(ทำใจไว้นานแล้วละครับ)
ขอบคุณครับ