ตามหัวข้อนะคะ เปิดกระทู้มาเพียงอยากจะชวนเพื่อนๆรีวิวหนังสือกัน เผื่อจะเป็นแนวทางสำหรับเพื่อนๆที่คิดจะซื้อหนังสือใหม่ด้วย

ขอเริ่มก่อนนะคะ

เห็นหลายคนพูดถึง "เราจะข้ามเวลามาพบกัน"  "Only Love Is Real" ขอรีวิวเล่มนี้เปิดกระทู้เลยแล้วกัน

ชื่อหนังสือ เราจะข้ามเวลามาพบกัน (Only Love Is Real)
ผู้แต่ง ดร.ไบรอัน แอล.ไวส์
ผู้แปล มณฑานี  ตันติสุข
สำนักพิมพ์ ดับเบิ้ลนายน์

คำโปรยปกหลัง ในยามดึกคืนหนึ่ง ดิฉันเปิดอ่านเรื่องจริงใน Only Love Is Real เป็นครั้งแรกและเป็นครั้งแรกอีกเช่นกัน ที่ดิฉันอ่านหนังสือภาษาอังกฤษรวดเดียวจบเล่ม เพราะมัน "วางไม่ลง" ตลอดชั่วโมงที่อ่าน ดิฉันรู้สึกใจเต้น หวั่นไหว ปลื้ม ปิติ ซาบซึ้ง และเศร้าสร้อยไปตามเนื้อเรื่อง ราวกับถูกเรื่องของเอลิซาเบธ และเปรโดรชี้ให้เห็นสัจธรรมที่มนุษย์ปัจจุบันนี้ไม่ยอมเปิดตาเปิดใจไปรับรู้กระนั้น

และแทบจะทุกบทที่ได้อ่าน...ดิฉันถึงกับน้ำตาไหลด้วยความสะเทือนใจเรื่องของทั้งคู่เผยคำตอบต่อคำถามอันปวดร้าวทรมานที่ดิฉันมีตลอดหลังจากที่คนสำคัญของดิฉันพลัดพรากจากไป ว่า destiny มีจริง soulmate มีจริง และมันมีจริงในแบบที่เราไม่เคยได้ศึกษามาก่อน

แต่ดร. ไวส์ อธิบายให้เราเห็นชัดเจน ในเชิงสอดแทรกคติธรรม ความรู้ ผ่านความรักที่ยิ่งใหญ่ของคู่พระคู่นางในเรื่องและที่น่าตกใจกว่านั้น คู่พระคู่นางในเรื่องนี้มีตัวตนจริง

                                                                                                      มณฑานี  ตันติสุข

ความรู้สึกหลังอ่าน

หนังสือเล่มนี้เป็นอีกเล่มที่เห็นหลายคนถามหาเป็นระยะทำให้อยากรู้ว่าเล่มนี้มีอะไรดีนะ หลังจากอ่านจบจึงพบว่า หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสืออีกเล่มที่ดีจริงๆค่ะ ทุกชีวิตมีห่วงโซ่ผูกพันธ์กันมาแต่อดีต การที่เราพบเจอใครสักคน รักใครสักคน ใช้ชีวิตร่วมกัน หรือบางครั้งแค่พบเพื่อจากกันไป ทุกคนที่เราพบพานแม้ช่วงเวลาสั้นๆ ไม่มีคำว่าบังเอิญ โลกกว้างใหญ่ มีคนอาศัยเป็นล้านล้านคน แต่เราก็ยังโคจรมาพบกันจนได้ น่าแปลกมั๊ยที่บางครั้งเพียงการเจอครั้งแรกเราก็รัก ประทับใจ กับอีกบางคนเพียงเจอครั้งแรกก็ไม่ถูกชะตาทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรให้ หนังสือเล่มนี้อาจมีคำตอบให้คุณค่ะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราจะข้ามเวลามาพบกันเป็นเรื่องที่ดร.ไบรอัน แอล. ไวส์เขียนจากประสบการณ์ในการทำงานเป็นจิตแพทย์ ให้การบำบัดด้านจิตเวช โดยวิธีการสะกดจิตเพื่อให้คนไข้ระลึกถึงชาติภพในอดีต ภายหลังจากระลึกถึงชาติภพอดีตได้ อาการเจ็บป่วยที่ไม่ทราบสาเหตุก็หายตามไปด้วย คนไข้บางคนกลัวการว่ายน้ำกลัวความมืดพอย้อนอดีตชาติไปก็พบว่าเคยตกน้ำตายในความมืด  หลังจากระลึกอดีตได้ ความกลัวที่จะอยู่ในความมืดหรือกลัวการแช่น้ำนานๆ ก็ค่อยๆจางหายไป

ดร.ไบรอัน ได้ทำการบำบัดด้านจิตเวชให้คนไข้หลายคนหนึ่งในนั้นคืออลิซาเบธหญิงสาวที่มาพบหมอด้วยโรคซึมเศร้า,วิตกกังวล,นอนไม่หลับ,มีปัญหาด้านความสัมพันธ์กับเพศตรงข้าม อีกคนคือเปรโดรชายหนุ่มที่มีอาการซึมเศร้าเรื้อรังจากการสูญเสีย  ครั้งแรกเกิดจากการสูญเสียลูกที่ฝ่ายหญิงทำแท้ง เป็นความรู้สึกผิดบาปที่ติดค้างในใจ อีกครั้งที่สูญเสียพี่ชายอันเป็นที่รักครั้งนี้ทำให้อาการซึมเศร้าที่ก่อตัวมานานแล้วกลับหนักหน่วงและรุนแรงขึ้นจนต้องพบหมอเพื่อเข้ารับการบำบัด

ภายหลังจากที่ดร.ไบรอันได้ทำการบำบัดให้คนไข้ทั้งสองอย่างต่อเนื่อง คุณหมอเริ่มเอะใจว่าบางทีสองคนนี้อาจเคยพบกันมาแต่อดีตชาติ อาจเป็นคู่แท้ที่ยังไม่มีโอกาสได้พบกันเนื่องจากอยู่กันคนละประเทศ นัดหมอคนละสัปดาห์ หมอก็พยายามช่วยให้ทั้งสองมีโอกาสได้พบกันสักครั้งเพราะเชื่อในเรื่องพรหมลิขิต ถ้าสองคนเป็นคู่แท้กันจริง เขาก็จะสานสัมพันธ์ซึ่งกันและกันได้เอง แม้ว่าโอกาสที่หมอพยายามสร้างจะดูเหมือนล้มเหลวก็ตามเพราะทั้งสองแค่มองหน้ากันแต่ไม่เอ่ยคำพูดใดๆต่อกันแม้สักคำ

แต่สุดท้ายพรหมลิขิตก็นำพาให้เขาและเธอมีโอกาสพบกันอีกครั้ง และได้สานสัมพันธ์จนกระทั่งแต่งงานสร้างครอบครัวร่วมกัน เอลิซาเบธและเปรโดรได้อนุญาตให้ดร.ไบรอันนำเรื่องราวของทั้งคู่มาเขียนเป็นหนังสือเล่มนี้

หลังจากอ่านจบแล้วอยากบอกว่า "ไม่มีคำว่าบังเอิญ ในเรื่องของความรัก"