เมื่อวานนั่งดูวอลเลย์บอลหญิงไทย  ที่ลงตบกับทีมญี่ปุ่นด้วยความสบายๆ  บ่องตงไม่เกร็ง  ไม่เครียด เหมือนตอนตบกับจีน  เป็นนัดทีมไทยได้ล้างตา ไทยจึงสบายๆ  แถมได้ใจจากกองเชียร์เข้าไปด้วย ยิ่งเคยแพ้มาแล้วจึงไม่กดดันมากหากแต่ทำให้มีความระวังและรัดกุมมากขึ้น  จึงทำให้ความกดดันกลับไปตกกับญี่ปุ่น  เครียดทั้งนักกีฬาและโค้ช  ยิ่งถูกสาวไทยชิงทำแต้มนำ  ยิ่งเพิ่มความกดดันให้ญี่ปุ่น เข้าไปอีก  นักกีฬายิ่งเครียดยิ่งเกร็ง  ก็ยิ่งทำผิดพลาดไปใหญ่...

คนไม่เกร็ง  ไม่เครียด  แถมดวงดี ทำไรก็ดูดีไปหมด  นักกีฬาวอลเลย์ไทยใจสู้ไม่ท้อถอยถอดใจ   ยิ่งมาได้โค้ชแก้เกมส์เก่ง หลังจากที่เคยพ่ายแพ้ทีมญี่ปุ่น มีการดูเทปการแข่งขันในครั้งก่อน จนพบข้อผิดพลาดและแก้ไขในส่วนที่ผิดพลาด  หรือแม้แต่ระหว่างการแข่งขัน เมื่อถูกนำหรือทีมไทยผิดพลาดติดๆกัน  โค้ชอ๊อด จะขอเวลานอกเพื่อเบรกเกมส์และแก้เกมส์จนกลับมานำ  และพาทีมสู่ชัยชนะและประสบความสำเร็จในที่สุด  สร้างความสุขสมหวังให้คนไทยทั้งชาติ ได้อย่างน่าภาคภูมิใจและสมศักดิ์ศรี

ทุกๆเรื่อง   ก็ควรเอาเยี่ยงอย่างกีฬา แม้กระทั่งการเมือง  ถ้าทุกคนทำตามกฏ กติกา  มารยาท  สู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี ไม่พึ่งอำนาจพิเศษ  ไม่พึ่งกรรมการลำเอียง  แก้กันในเกมส์  ไม่ล้มกระดาน รู้จักรอเวลาที่จะมาต่อสู้กันในเกมส์  หรือแม้แต่แพ้แล้ว ก็ควรรู้จักแพ้รู้ชนะ รู้อภัย ไม่ใช่ประเภทกีฬาแพ้แต่คนไม่แพ้ป่วนไปเรื่อย ประเภทขี้แพ้ชวนตีทำตัวมีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่น ทำเป็นเทพที่แพ้ไม่เป็น...!!!  

นักกีฬาและโค้ชต้องร่วมมือกันอย่างสร้างสรรค์ เพื่อชัยชนะในวันข้างหน้า  แพ้ก็รอวันและฝึกฝนอย่างนักสู้เพื่อชนะในวันข้างหน้า อย่าออกอาการแพ้แล้วพาลจนพาทีมล่มจมไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด  ทำให้กองเชียร์หดหู่ จนเกิดอาการสติแตกคลั่งเชียร์กันแบบไม่มีศักดิ์ศรี  ตีรวน ป่วน ล้มกระดานก็จะเชียร์เพื่อความสะใจ  มันไร้ศักดิ์ศรีเกินไปค่ะ