คือเรื่องของเรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ ตอนนี้จขกท. อายุ 19 ย่าง 20 กำลังคบกับรุ่นพี่คนนึงค่ะ (เราคบในเชิงพี่น้องกันอะค่ะ ยังไม่ได้พัฒนาความสัมพันธ์)
ไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวกันแทบจะทุกอาทิตย์เลยก็ว่าได้
ที่มาคบก็เพราะสบายใจนะแหละ อยู่ด้วยกันแล้วไม่เครียด ไลฟ์สไตล์เดียวกันเลยชอบอยู่ด้วยกันเรื่อยๆที่มีเวลาว่าง

คือปัญหาตอนนี้มันก็อยู่ที่ว่าทางบ้านทราบว่าไปไหนมาไหนกับใครนี่แหละค่า
จริงๆ จขกท. ก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังหรอก
แต่พอแบบบอกแม่ไปคือเค้าก็โอเคนะ
แต่หลังจากนั้นก็เริ่มหวอดอะค่ะ ยายรู้ ป้ารู้ คนในบ้านรู้หมด
คือก็ไม่ได้อะไรหรอก แต่เขามาขีดกรอบเวลาที่เราเดินทางจากการเที่ยวเสร็จแล้วกลับหอ อันนี้พอรับได้ค่ะ
แต่จู่ๆคือแม่ก็ยังไม่เคยเจอเค้าตัวจริง แม่ก็บอกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ให้เกียรติเรา
ดูซิ กับยายเขายังไม่ไหว้เลย กับเธอจะเหลือเหรอ
(คือความจริงผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น แต่จังหวะยายเราเดินไปเสียก่อนเลยไม่ทันได้สวัสดี
เป็นความเข้าใจผิดล้วนๆเลย ตอนเขาเจอพ่อแม่เพื่อนเขาสมัยเขาเรียนเตรียมที่สกายวอล์คก็ทักทายสวัดดีดีนะ
เค้าก็ไม่ได้ตั้งใจจะหลบเลี่ยงอะไร)
แต่แม่เราเค้าพูดแบบ discredit หมดเลย คือเป็นเราเราก็เสียใจนะ
เพราะเจ้าตัวเองก็ได้ยินเสียงแม่เราในสายด้วย คือยังไม่เคยมาเจอตัวจริง แต่ทำไมกล้าว่าเขาขนาดนี้
คือเราก็ไม่ได้ปกป้อง แต่คือยายเดินไปแล้วจะให้สวัสดียังไง
แล้วแบบแม่ก็พูดขึ้นมาคำนึง "คนในบ้านย่อมถูกเสมอ" เราปรี้ดเลยตอนนั้น
คือบางทีผิดก็ต้องว่าไปตามผิด ถูกก็ต้องว่าไปถามถูก
คือเขาไม่ผิดอะจะโยนให้เค้าผิดได้ไง มันเป็นความเข้าใจผิด

แล้วอีกอย่าง เราไม่ชอบวิธีการเลี้ยงของแม่เลย คือแม่เราจะคอยขีดกรอบไว้ให้เราตลอดเวลา
ไม่ให้เราลองผิดลองถูก คิดว่าเราคบผู้ชาย(ที่ไม่ใช่เพื่อนในวัยเรียน)เป็นเรื่องไม่สมควร
เขาหัวโบราณมากทั้งๆที่อายุแค่ 42 แต่เค้าก็แต่งงานตอนอายุ 22
ตอนนี้คนส่วนใหญ่ในบ้านรุ่นเดียวกันก็มีแฟนกันเกือบหมดละ (เราเคยมีแฟนมาแล้ว 1 คน มีเพื่อนสนิทม.ปลายเป็นผู้ชายหลายคน)
เค้าเหมือนคิดว่าเราวางตัวไม่เป็น กลัวเค้าเพลี่ยงพล้ำแล้วเราจะได้กัน (เราอยากบอกว่าเรากับแฟนคนแรกเกือบได้กันแล้ว แต่เราไม่ยอมค่ะ
เราก็ดิ้นรนออกมาจากตรงนั้นเอง) คือการที่เราโตมาเกือบจะยี่สิบเราก็เริ่มมีสกิลแล้วนะ
จะไปไหนก็ต้องขออนุญาต ต้องบอกแม่ก่อน กลับดึกก็ไม่ได้
(อันที่จริงเราก็ชอบกลับดึกนะ แต่เราระวังตัวขึ้นรถตู้ไม่หลับมองซ้ายมองขวาตลอดจนกว่าจะถึงมออยู่แล้ว)
ไอโฟนก็ต้องเปิดอินเตอร์เน็ตไว้ตลอดให้แม่คอยเช็คว่าทำอะไรอยู่ที่ไหนตลอด
คือเราก็เบื่อนะ คือเราออกมาอยู่หอ 2 ปีแล้ว เริ่มโตแล้วในระดับนึงแล้ว
ก็ดูแลตัวเองได้ ไม่อยากให้แม่ขีดกรอบแล้ว เบื่อ ไม่ชอบ

1.จะทำยังไงดีกับการที่คนในบ้านก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวเรา คือเราก็มีชีวิตส่วนตัวนะและเริ่ม discredit ครอบครัวแบบไม่รู้ตัว (เพราะความจริงเราก็ชอบผู้ชายคนนี้นะ แต่เราก็อยากดูให้มั่นใจว่าใช่หรือไม่ใช่ แต่การที่แม่พูดแบบนี้คือเราไม่ชอบอะ มันพลอยดิสเครดิตเราไปด้วย จะทำยังไงดี)
2. จะทำยังไงดีให้พ่อแม่เปลี่ยนวิธีคิด คือหวงลูก ไม่ใช่ดูแลลูกแบบติดหนึบตลอดเวลา เราอยากให้พ่อแม่ปล่อยเราให้รู้จักลองผิดลองถูกเองบ้างจะทำยังไงดี เพราะบางทีเรื่องที่พ่อแม่เตือนเราก็ไม่จำหรอก มันต้องเจอด้วยตัวเอง

เราแบบสุดจะทนมากๆแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ จะเอาไปหาทางออกให้ตัวเองค่ะ T_T