เข้าใจคนต้นทุนชีวิตที่ติดลบและเริ่มจาก 0 มากๆ
เพราะเราก็ผ่านจุดต้นทุนที่เริ่มด้วย 0 มาเหมือนกัน

การที่เราตั้งเป้าหมายไว้ มันก็ช่วยเป็นแรกผลักดันอันดีทีจะทำให้เรามีแรงกระตุ้นให้ได้ทำตามฝันที่เราวางไว้

ในที่นี้ไม่อยากกล่าวถึงคนที่ต้นทุนชีวิตสูงมากนัก เพราะเราไม่สามารถเลือกเกิดได้ ซึ่งแน่นอนเขาสามารถเลือกที่จะเป็นได้
เห็นหลายๆคนที่แม้ต้นทุนชีวิตจะสูง ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร เก็บ กิน เที่ยว กับเงินที่เขาได้มาแต่ละเดือนๆ

บางคนก็ดีหน่อย ที่บ้านมีธุรกิจส่วนตัวก็เดินตามรอยไปต่อไปได้ง่ายๆ มีอิสระ และไม่ต้องดิ้นรนอะไรมาก

ต้นทุนอย่างเราๆ ผมก็เข้าใจนะครับที่จะอิจฉา ผมเองก็เคยอิจฉาและตั้งกระทู้ไป ซึ่งได้รับคำแนะนำดีๆมากมาย จากเพื่อนชาวสีลมและห้องสินธร

จึงทำให้ทุกวันนี้ผมมองในแง่บวกมาเสมอ ใครจะต้นทุนสูง การศึกษา จบจากสถาบันมีชื่อเสียงยังไง มีรถ มีบ้าน มีเงินใช้สบายๆ ก็เรื่องของเขาละ

เรามาโฟกัสที่ตัวเราเองดีกว่า อย่างที่มีกระทู้นึงพูดถึงคนที่จบไม่สูง แต่มีโรงงานและมีหลายๆอย่างที่สูงกว่าการศึกษาของเขา ผมนั่งอ่านความเห็นหลายๆอย่างในกระทู้นั้นแล้ว ชอบมากๆเลยครับ เพราะคนเราน่ะ แม้จะจบสูง มีต้นทุนสูงก็เถอะ แต่หากเขาไม่รู้จัก

1. ความกล้าที่จะคิด และปฏิบัติ
2. ทัศนคติเชิงบวก
3. เรียนรู้และพัฒนาตัวเอง (อันนี้เพิ่มเอง)

ผมว่าเขาก็จะย้ำอยู่แค่นั้นแหละ ไม่ได้ไปไหนหรอก พอเห็นคนอื่นได้ดีหน่อย ก็หาว่าฟลุ๊คบ้าง โชคดีบ้าง โดยที่ไม่ได้ดูตัวเองเลยว่า ทำอะไรบ้าง ไม่ถามเขาเลยว่า เขาพยายามยังไงบ้าง ต้องเริ่มและเสียอะไรมาบ้างไหม

ยิ่งคนจบใหม่ๆ หรือคนที่ อีโก้ ที่ว่าจบสูง บริษัทดัง มีหน้าที่การงานดี  จะไม่สนใจเลยกับการเก็บเงินเท่าไร ด้วยที่เงินสำหรับเขาอาจมองว่ามันหาง่ายมากๆ

แต่สำหรับคนที่ต้นทุนน้อยอย่างเราละ ต้องข่วนขวาย ต้องอดทน พยายาม มากกว่าเขาหลายๆเท่า และหลายๆปี

จากที่นั่งอ่านมาหลายความเห็น หลายกระทู้ของทุกๆท่าน เลยอยากขอแนะนำให้คนที่ต้นทุนน้อย ติดลบ หรืออยากเริ่มพัฒนาตัวเอง ได้มีแรงกระตุ้น ให้เขามีกำลังใจกันเถอะครับ

ผมรู้ว่าเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาว Pantip เก่งๆหลายคน เริ่มต้นจากน้อยๆ จนมาถึงวันนี้ได้ยังไง กันบ้างครับ