สวัสดีค่ะพี่ๆชาวพันทิปทุกคน ตอนนี้เราเรียนอยู่ชั้น ปวช.1 ขัดใจแม่มากอยู่แล้ว ด้วยเหตุผลที่เราไม่สามารถสอบเข้า ม.ปลายได้จริงๆ เรากลัวการสอบเข้าโรงเรียนมัธยมตั้งแต่ประถมฯ ย้อนกลับไปตอน ป.6 เราอยู่ในต่างจังหวัดที่ไม่ค่อยมีโรงเรียนดังๆสักเท่าไหร่ โรงเรียนมัธยมก็มีแต่โรงเรียนประจำจังหวัด ซึ่งบ้านเราอยู่นอกเขต ถ้าจะเข้าก็ยากมากๆ เราก็เลยไม่ได้ไปสอบ จับฉลากเข้าโรงเรียนเดิม ที่มีถึงชั้น ม.3 ( โรงเรียนขยายโอกาส ) ตอนนั้น ก็พยายามสัญญากับแม่ว่าตอนนี้ไม่สอบ แต่ถ้า ม.4 จะไปสอบให้ได้ ....

พอเรียน ม.ต้นก็เริ่มมีความฝัน ว่าอยากจะเป็นช่างภาพ อยากเป็นจ๊อปสร้างเพจ อยากทำอะไรที่เกี่ยวกับการสร้างสรรค์ด้วยคอมพิวเตอร์ แต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไร จนจบ ม.3 เริ่มมีวิทยาลัยต่างๆมาแนะนำ เราก็ลืมที่จะสอบ ม.4 สนใจในสายอาชีว แทน คือ "สาขา คอมพิวเตอร์กราฟิก" เราก็เริ่มบอกแม่ว่า เราคงสอบ ม.4 ไม่ได้ แค่เรียน ม.ต้น ยังบื้อขนาดนี้ ( วิชาหลักๆ วิทย์ คณิต เราไปไม่ค่อยรอดค่ะ) แม่ก็บอกให้เรียนได้ แต่แค่บอกว่าไม่ชอบ เราก็ขอโควตาอาชีว จากเกรด ม.ต้น 3.26 ( สำหรับเราว่า ไม่มาก ไม่น้อย)

ส่วนพ่อ ชอบบอกว่าน้องเรียนเก่งกว่า ทั้งๆที่ปัจจุบันน้องอยู่ แค่ ป.6 เราก็เห็นว่าทำไมตอนเราอยู่ ป.6 มันเรียนยากกว่านี้เยอะ แต่น้องสิ ดูง่ายกว่า ทำได้ดีกว่า พ่อก็จะเปรียบว่า เราตายในสายอาชีวแล้ว ให้น้องเรียนสายสามัญ ให้พ่อแม่ภูมิใจดีกว่า T___T

จนกระทั่งเราเรียน ปวช.1 มาจนจะหมดเทอมแล้ว แม่ก็เริ่มๆบ่นๆว่า ในหัวเราไม่มีศิลปะ ( สาขาที่เราเรียนคือ คอมพิวเตอร์กราฟิก ซึ่งเราเป็นรุ่นแรกที่ใช้หลักสูตรใหม่ เราต้องเรียนวาดเขียน เขียนแบบเยอะมาก ยังไม่ได้ใช้คอมทำอะไรเกี่ยวกับศิลปะเลยสักนิด ซึ่งเราไม่ค่อยมีความสามารถในการวาดรูปเลย แม่มาเห็นผลงานตอนเราเอากลับมาทำที่บ้าน ก็เอือมระอา ว่ามันไม่สวย ทั้งๆที่เราพยายามแล้ว ) แม่ไม่อยากให้เรียนแล้ว เราก็บอกแม่ว่า ปีแรกอาจแค่พื้นฐาน เราจะพยายาม แต่ก็ไม่ค่อยเป็นผล เราทำงานออกมาไม่ดี คะแนนน้อย เรากลัวแม่เห็นคะแนนแล้วไม่อยากให้เรียนต่อไป เราควรทำยังไงดีคะ? แม่เคยบอกว่า ออกมาเรียน ม.4 ใหม่ ซึ่งเราไม่อยากเลย เราจะทำตามฝันเรา พยายามเรียนสายนี้ให้จบ แต่ตอนนี้เครียดมากๆ T_______________T