เสียบหูฟังเพลง streets of london ของ Ralph McTell แล้วออกเดินไปตามท้องถนน ผู้คนมากมายแต่หลายคนกลับดูราวลำพังบนโลกใบนี้


Have you seen the old girl who walks the streets of London
Dirt in her hair and her clothes in rags...Carrying her home in two carrier bags.


เพลงเก่าเล่าเรื่องผู้ยากไร้ที่ใช้ชีวิตอยู่ตามท้องถนนในเมืองลอนดอน แต่ที่นี่กรุงเทพฯ กลับเห็นภาพนั้นชัดเจนกว่า...

Yesterday's paper telling yesterday's news




ชีวิตของคนที่ไม่มีสิทธิ์มีเสียงตามมุมเล็กๆ ในเมือง ไร้หวัง โดดเดี่ยวราวไม่มีตัวตน


The rain cries a little pity for one more forgotten hero
And a world that doesn't care




แล้วเราจะบอกว่าชีวิตของเราแสนเศร้าและโดดเดี่ยวได้อย่างไร? เมื่อเปรียบกับคนเหล่านี้
So how can you tell me you're lonely,
and say for you that the sun don't shine,




ยามเมื่อใจเศร้าหมอง ลองออกเดินไปตามท้องถนนด้วยกันกับ Ralph McTell มองดูพวกเขาด้วยดวงตาและใจ แล้วเราอาจจะต้องเปลี่ยนมุมมองต่อชีวิตใหม่
แน่นอน...เพราะแม้แต่พวกเขาบางคนก็ยังมีรอยยิ้ม

Let me take you by the hand and lead you through the streets of bangkok
I'll show you something to make you change your mind.


มีคำกล่าวหนึ่งว่า "เพราะศรัทธาและความหวังมนุษย์จึงยังมีชีวิตอยู่"

เป็นคำกล่าวที่จริงที่สุดเลยล่ะ...