ฮือๆๆๆๆๆงือๆๆ ฮือๆๆๆ วันนั้นที่เห็นภาพ "ลุงกำนัน" กินข้าวกลางถนน ผมร้องไห้แทบขาดใจ .3วัน3คืน จนน้ำตาแทบไม่มีจะไหลT.T ..... ชั่วชีวิตที่เหลือของผมจะได้เห็นภาพประทับใจแบบนี้อีกไม๊ครับ😦ลุงกำนั

หลายครั้งที่ฝันหวาน บ่อยครั้งที่โหยหาและมีความต้องการที่อยากจะกระชากมันมาไว้ใต้หว่างขาของเราเหลือเกิน สำหรับผม ความสุขสุดยอดในชีวิตมันไม่ใช่การมีครอบครัวที่แสนสุข แต่เป็นการได้ครอบครองและขี่รถมอไซต์ไม

ได้ใช้งาน2วัน ต้องคืนเจ้าของเดิมซะแหละ เฮ้อ^^ ตีห้า ไม่ถึงก็จวน~~คิดทบทวนเรื่องฝันชั้นดี~~ (ที่สามน่ะสิ ที่สามน่ะสิ)​555555555555 ภาพล้อที่เตรียมไว้ อดใช้อีกแล้ว กรั่กๆๆๆๆๆ ไปที่เดิม เดี๋ยวนี้

ตลอดขีวิตไม่เคยได้ครอบครองรถเลยแม้แต่คันเดียว ทะเบียนสมรสก็ไม่เคยจด ที่ซุกหัวนอนก็ไม่มีโฉนด เครดิตก็ไม่มี บัตรกู้อย่าหวังได้ น้ำไฟใช้น้อยก็ฟรี โซล่าก็ได้ฟรี ได้บำนาญ

ชีวิตเรามีอยู่แค่ชีวิตเดียวเราก็คิดว่าอย่างนั้น ถึงแม้เราจะมีความฝันหลายอย่างแต่ก็ไม่อยากจะทิ้งมันสักอย่างเดียว เราชอบวาดรูป ทำอนิเมชั้น ทำเกม เขียนโค้ด ทำดนตรี การเรียนรู้ทำให้รู้สึกตื่นเต้น และอยากร