ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้

"พระเจ้าอชาตศํตรูเคยส่งวัสสการะพราหมณ์ไปเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาค โดยให้ไปหยั่งดูว่า ถ้าพระองค์จะทรงยกทัพไปปราบวัชชี พระพุทธองค์
จะทรงตรัสว่าอย่างไร วัสสการพราหมณ์ได้เข้าไปทูลทำนองว่า พระเจ้าอชาตศัตรูทรงพระดำริจะยกทัพไปปราบแคว้นวัชชี พระพุทธองค์ก็ไม่
ตรัสอะไรกับวัสสการ พราหมณ์ แต่ทรงหันไปถามท่านพระอานนท์ว่า

“อานนท์ สมัยหนึ่งเราได้แสดงหลักอปริหานิยธรรม ๗ ประการ ไว้แก่เจ้าลิจฉวีทั้งหลาย เวลานี้ พวกกษัตริย์ลิจฉวียังรักษาอปริหานิยธรรมกันดี
อยู่หรือ”

ท่านพระอานนท์ทูลรับ พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า ตราบใดที่กษัตริย์ลิจฉวีแห่งแคว้นวัชชียังประพฤติปฏิบัติมั่นอยู่ในอปริหานิยธรรม ๗ ประการ จะ
ไม่มีใครเอาชนะได้ คล้ายกับจะทรงห้ามทัพไว้ก่อน เพราะถ้าขืนรบก็จะสูญเสียมากด้วยกันทั้งสองฝ่าย จึงทำให้พระเจ้าอชาตศัตรูไม่กล้ายกทัพ
ไป

ต่อมาพระเจ้าอชาตศัตรูก็ทรงพระดำริอีก ว่าทำอย่างไรจะเอาชนะวัชชีได้ วัสสการพราหมณ์ได้ถวายแผนการจะไปทำลายความสามัคคีของ
แคว้นวัชชีเสีย และอาสาดำเนินการนี้ โดยทำอุบายเป็นว่าถูกลงโทษ และถูกขับถูกเนรเทศออกจากแคว้นมคธไป"


--------------------------------


เป็นมุมมองเชิง historical ไม่ขอแทกห้องศาสนานะครับ

จากกระทู้ที่แล้วยังมีข้อสงสัยอีกขอโพสถามต่อดังคำถามข้างบนนะครับ

ทำไมพระพุทธเจ้าถึงทรงตอบทั้งที่อาจรู้ว่าคำตอบที่ตอบไปอาจถือเป็นคำแนะนำแก่วัสสการพราหมณ์ อาจทรงเลือกที่จะไม่ตอบก็ได้ นิ่งเฉยเสีย หรือสอนธรรมเรื่องการจองเวร ปานาติบาทกอาจทำได้ และถ้ามองว่าเป็นการตอบเพื่อป้องกันแคว้นวัชชีเป็นคำแนะนำให้แคว้นวัชชีก็ไม่น่าใช่เพราะไม่ได้เป็นการกล่าวให้คนของแคว้นวัชชีฟัง แต่เป็นคนของแคว้นมคธ ที่จะบุกแคว้นวัชชี