อ่านเอาความบันเทิงนะครับ เป็นเรื่องสั้นอีกเรื่องที่แต่งขึ้นมาไม่มีประการจริงใดๆทั้งสิ้น
ผมได้มีโอกาสรับจดหมายของ กิม เพื่อนรักของผมที่ได้ทุนไปเรียนศึกษาต่อเมืองนอก ณประเทศญี่ปุ่น กิมเป้นคนที่ชอบอ่านชอบเขียนชอบพูดภาษาญี่ปุ่นมากไม่แปลกใจเลยที่ผมจะเห็นกิมมีเพื่อนเป้นชาวญี่ปุ่นมากมายก่ายกองเรื่องลึกลับเหลือเชื่อที่กิมไปประสบพบเจอที่ประเทศญี่ปุ่นนั้นผมจะเล่าโดยสรุปความให้ฟังนะครับ
วันที่กิมเดินทางมาถึงที่ประเทศญี่ปุ่นนั้นเขาได้ไปศึกษาและพักที่จังหวัด ฮิโรชิม่า กิมเดินทางมาที่หาดทะฮิโรชิม่าพลางนึกย้อนหลังไปว่าสมัยที่เขายังเด็กนั้นเขาชอบดูการืตูนญี่ปุ่นมากโดยเฉพาะอุลตร้ามนและทะเลแห่งนี้ก็อยู่ในซีรี่ย์อุลตร้าแมนเลโอด้วย ใช่แล้วละหาดฮิโรชิม่าแห่งนี้ในอุลตร้าแมนเลโอนั้น อุลตร้าเซเว่นโดนแบล็คกิราสกับเรดกิราสหักขาที่หาดแห่งนี้นี่เองและสุดท้ายพระเอกของเราอุลตร้าแมนเลโอได้ออกมาช่วย เป็นฉากที่ประทับใจของกิมเป็นอย่างมาก ในเมื่อเขาได้เห็นสถานที่ถ่ายทำของจริงแล้วเขาได้นึกอะไรขึ้นมาบางอย่าง กิมยกมือพนมขึ้นไหว้หลับตาพร้อมตะโกนออกมาดังลั่นว่า
“ในชีวิตนี้ผมได้มาที่หาดฮิโรชิม่าเป็นครั้งแรกผมขอภาวนาอธิษฐานว่าขอให้ครั้งนี้ที่ผมมานั้นขอให้ได้พบกับสิ่งมหัศย์จรรย์ขอให้ผมได้พบกับอุลตร้าเซเว่น จากดาวอุลตร้าที่แท้จริงด้วยเถิด” ใช่แล้วเขาภาวนาเอ่ยปากขอแบบนั้นเหมือนท้องฟ้าเป็นใจลมพัดแรงมากจนกิมต้องวิ่งกลับไปที่โรงแรมที่เขาพักอยู่ ห้องโรงแรมที่กิมพักนั้นถือว่าดีที่สุดในจังหวัดนี้เลยก็ว่าได้มีเตียงเดี่ยว ไม่มีทีวี ห้องน้ำในตัวมีโซฟารับแขกหนึ่งตัวพร้อมตู้เย็น แค่นี้ก็อยู่ได้แล้วสำหรับเขา ชีวิตนี้มีอาหารกินมีที่ซุกหัวนอนกิมก็พอใจของเขาแล้วละ ค่ำคืนนั้นหลังจากที่กิมออกไปหาข้าวกินและเดินเที่ยวซักพักหนึ่งแล้วกิมได้กลับมาที่ห้องพักของเขา เขาได้อาบน้ำแต่งตัวเป็นที่เรียบร้อยเตรียมพร้อมจะล้มตัวลงนอน เขาดูนาฬกา 4ทุ่มแล้วเขาควรจะนอนได้ซักที บัดนั้นเสียงประหลาดก็ดังขึ้นเหมือนเสียงของจักจั่นร้องแต่มันดังมากจนทำให้เขาแสบหู
กริ๊กกกกกกกก กริ๊กกกกกกกก กริ๊กกกกกกก เสียงลากยาวออกมาจนทำให้กิมเปิดไฟที่หัวเตียงบัดนั้นเขาได้พบกับ จักจั่นใช่มันคือจักจั่นตัวใหญ่มากเหมือนจักจั่นปีศาจ หัวเป็นจักจั่นลำตัวยาวแต่ตัวมันสูงมากสูงจนหัวมันติดเพดานห้องเลยสูงกว่ากิมอีกเท่าตัว ดวงตากลมใหญ่มีไฟสีแดงออกจากดวงตาของมัน กิมกลัวมาก เขากลัวจนตัวสั่นมันบ้าอะไร ปีศาจสัตว์ประหลาดบุกมาหาเขาเหรอ นี่เขาไม่ได้ฝันไปใช่ไหม แต่เหมือนมีอำนาจอะไรสะกดให้กิมนั้นต้องสนทนากับตัวประหลาดนั้นโดยที่กิมนั้นไม่สามารถจะหนีออกนอกห้องได้
“สวัสดี มนุษย์โลก” จักจั่นยักษ์ทักทาย พร้อมสะบัดปีกดังพึบพับๆๆๆๆๆ
“แกๆๆ เป็นใครอ่ะ เป็นสัตว์ประหลาดมาจากที่ไหน” กิมย้อนถามกลับ
“เจ้าเรียกเรามาไม่ใช่หรือมนุษย์โลก” จักจั่นยัก์ถามกลับ
“ฉันไม่ได้เรียกนะฉันเรียกตอนไหน แล้วแกเป็นใครบอกฉันได้แล้ว” กิมถามอย่างหวาดกลัว
“มนุษย์โลกจำไว้ เราคือมนุษย์ต่างดาวอันดับที่เจ็ด เรามาจากดาวเนบิวล่า M78 ชื่อดาวของเราคืออูลูตะ ดาวอูลูตะแต่มนุษย์โลกนั้นเรียกดาวเราเพี้ยนไปเป็นดาวอุลตร้านั่นเอง”
“แกคืออุลตร้าเซเว่นงั้นสิ” กิมถามอย่างกับไม่เชื่อหูตัวเอง
“ใช่เราคือมนุษย์ต่างดาวอันดับที่เจ็ด แต่มนุษย์โลกเอาเรื่องของดาวเราไปทำเป็นหนังให้ชาวดาวของเราเป็นฮีโร่ปราบมนุษย์ต่างดาวจากดาวอื่น แต่ด้วยความที่ชาวโลกนั้นเรียกดาวเราจนเพี้ยนออกไปเป็นชื่อดาวอุลตร้านั่นเอง ที่เรามาวันนี้เราอยากจะมาสานไมตรีกับชาวโลกเป้นมิตรกันเถอะ” หลังจากที่อุลตร้าเซเว่นในคราบจักจั่นยักษ์พูดจบก็ส่งเสียงร้องออกมาดัง กริ๊กกกกกกกกก กริ๊กกกกกกกกกก ดังมากจนทำให้กิมนั้นทนไม่ไหวกระโดดขึ้นบนเตียงนอนเอาหมอนปิดหูและคลุมโปงทันที เสียงของอุลตร้าเซเว่นก็ดังออกมาเรื่อยๆด้วยความหวาดกลัวกิมนั้นถึงกับหลับผล็อยไปเลย เวลาผ่านไปกิมนั้นรู้สึกตัวพอดีเสียงร้องมันหายไปแล้วกิมเปิดไฟที่หัวเตียงออกดูปรากฏว่า อุลตร้าเซเว่น นั่งอยู่บนโซฟารับแขกอย่างนิ่งดวงตาโตนั้นที่ไฟสีแดงออกมาบัดนี้ไฟสีแดงหายไปเหมือนกับหุ่นยนตร์โดนปิดสวิทไว้ไม่ให้เคลื่อนไหว กิมเห็นดังนั้นไม่สนใจอะไรแล้วคลุมโปงอย่างเดียวจนถึงเช้ากิมรีบตื่นขึ้นมาเพื่อที่จะได้ไปศึกษาวัฒนธรรมญี่ปุ่นต่อ ให้ตายสิ จักจั่นยักืตัวนั้นยังนั่งอยู่เหมือนเดิมดวงตาที่ไม่มีแสงออกมา มันนั่งนิ่งเหมือนกับมันตายไปแล้วหรือมันหลับ กิมไม่สนใจรีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัว เก็บของใช้ใส่เป้สะพาย รีบหนีออกไปก่อนโดนมันกินจะดีกว่า มันช่างน่าเกลียดน่ากลัวเหลือเกิน
หลังจากทำธุระเสร็จแล้วกิมตัดสินใจไปที่หาดฮิโรชิม่าอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้กิมทำเหมือนเดิมทุกอย่างกิมพนมมือขึ้นหลับตาตะโกนอธิษฐานออกไปว่า
“ตอนนี้ผมได้ในสิ่งที่ผมขอไว้แล้ว ผมได้พบกับอุลตร้าเซเว่นจริงจริงแล้ว มันต่างกับที่ผมคิดเอาไว้มากมาย ผมขอเป็นครั้งสุดท้ายผมขอให้ อุตร้าเซเว่นได้กลับไปดาวอุลตร้าเถอะผใกลับไปขออย่าให้เขาอยู่อีกเลย ผมกลัวอุลตร้าเซเว่นครับ”
หลังจากภาวนาอธิษฐานเสร็จ ตอนเย็นๆกิมได้กลับมาที่ห้องพักอีกครั้งคราวนี้เขาแง้มๆประตูดู ไปแล้วจักจั่นยักษ์ตัวนั้นหายไปแล้วมันไม่อยู่ที่นี่แล้ว สิ่งที่เขาเห็นนั้นมันคือภาพหลอนของเขาหรือเขาคิดไปเองหรือเปล่าไม่สามารถมีใครรู้เด้นอกจากตัวเขาแต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่ออย่างหนึ่งที่เขาได้เจอมา
หลังจากอ่านเนื้อความในจดหมายจบ กิมได้ย้ำว่า หากกลับมาประเทศไทย เขาจะร่วมฉลองกับผม7วัน7คืนเลยทีเดียว คิดถึงแกมากนะไอ้เพื่อนรัก ผมถอนหายใจแล้วเก็บจดหมายฉบับนั้นเข้าลิ้นชักทันที
(บทสนทนาของกิมนั้นคิดว่าเป็นภาษาญี่ปุ่นแล้วกันนะครับ)
เรื่องของอุลตร้าเซเว่นในจินตนาการของผม
ผมได้มีโอกาสรับจดหมายของ กิม เพื่อนรักของผมที่ได้ทุนไปเรียนศึกษาต่อเมืองนอก ณประเทศญี่ปุ่น กิมเป้นคนที่ชอบอ่านชอบเขียนชอบพูดภาษาญี่ปุ่นมากไม่แปลกใจเลยที่ผมจะเห็นกิมมีเพื่อนเป้นชาวญี่ปุ่นมากมายก่ายกองเรื่องลึกลับเหลือเชื่อที่กิมไปประสบพบเจอที่ประเทศญี่ปุ่นนั้นผมจะเล่าโดยสรุปความให้ฟังนะครับ
วันที่กิมเดินทางมาถึงที่ประเทศญี่ปุ่นนั้นเขาได้ไปศึกษาและพักที่จังหวัด ฮิโรชิม่า กิมเดินทางมาที่หาดทะฮิโรชิม่าพลางนึกย้อนหลังไปว่าสมัยที่เขายังเด็กนั้นเขาชอบดูการืตูนญี่ปุ่นมากโดยเฉพาะอุลตร้ามนและทะเลแห่งนี้ก็อยู่ในซีรี่ย์อุลตร้าแมนเลโอด้วย ใช่แล้วละหาดฮิโรชิม่าแห่งนี้ในอุลตร้าแมนเลโอนั้น อุลตร้าเซเว่นโดนแบล็คกิราสกับเรดกิราสหักขาที่หาดแห่งนี้นี่เองและสุดท้ายพระเอกของเราอุลตร้าแมนเลโอได้ออกมาช่วย เป็นฉากที่ประทับใจของกิมเป็นอย่างมาก ในเมื่อเขาได้เห็นสถานที่ถ่ายทำของจริงแล้วเขาได้นึกอะไรขึ้นมาบางอย่าง กิมยกมือพนมขึ้นไหว้หลับตาพร้อมตะโกนออกมาดังลั่นว่า
“ในชีวิตนี้ผมได้มาที่หาดฮิโรชิม่าเป็นครั้งแรกผมขอภาวนาอธิษฐานว่าขอให้ครั้งนี้ที่ผมมานั้นขอให้ได้พบกับสิ่งมหัศย์จรรย์ขอให้ผมได้พบกับอุลตร้าเซเว่น จากดาวอุลตร้าที่แท้จริงด้วยเถิด” ใช่แล้วเขาภาวนาเอ่ยปากขอแบบนั้นเหมือนท้องฟ้าเป็นใจลมพัดแรงมากจนกิมต้องวิ่งกลับไปที่โรงแรมที่เขาพักอยู่ ห้องโรงแรมที่กิมพักนั้นถือว่าดีที่สุดในจังหวัดนี้เลยก็ว่าได้มีเตียงเดี่ยว ไม่มีทีวี ห้องน้ำในตัวมีโซฟารับแขกหนึ่งตัวพร้อมตู้เย็น แค่นี้ก็อยู่ได้แล้วสำหรับเขา ชีวิตนี้มีอาหารกินมีที่ซุกหัวนอนกิมก็พอใจของเขาแล้วละ ค่ำคืนนั้นหลังจากที่กิมออกไปหาข้าวกินและเดินเที่ยวซักพักหนึ่งแล้วกิมได้กลับมาที่ห้องพักของเขา เขาได้อาบน้ำแต่งตัวเป็นที่เรียบร้อยเตรียมพร้อมจะล้มตัวลงนอน เขาดูนาฬกา 4ทุ่มแล้วเขาควรจะนอนได้ซักที บัดนั้นเสียงประหลาดก็ดังขึ้นเหมือนเสียงของจักจั่นร้องแต่มันดังมากจนทำให้เขาแสบหู
กริ๊กกกกกกกก กริ๊กกกกกกกก กริ๊กกกกกกก เสียงลากยาวออกมาจนทำให้กิมเปิดไฟที่หัวเตียงบัดนั้นเขาได้พบกับ จักจั่นใช่มันคือจักจั่นตัวใหญ่มากเหมือนจักจั่นปีศาจ หัวเป็นจักจั่นลำตัวยาวแต่ตัวมันสูงมากสูงจนหัวมันติดเพดานห้องเลยสูงกว่ากิมอีกเท่าตัว ดวงตากลมใหญ่มีไฟสีแดงออกจากดวงตาของมัน กิมกลัวมาก เขากลัวจนตัวสั่นมันบ้าอะไร ปีศาจสัตว์ประหลาดบุกมาหาเขาเหรอ นี่เขาไม่ได้ฝันไปใช่ไหม แต่เหมือนมีอำนาจอะไรสะกดให้กิมนั้นต้องสนทนากับตัวประหลาดนั้นโดยที่กิมนั้นไม่สามารถจะหนีออกนอกห้องได้
“สวัสดี มนุษย์โลก” จักจั่นยักษ์ทักทาย พร้อมสะบัดปีกดังพึบพับๆๆๆๆๆ
“แกๆๆ เป็นใครอ่ะ เป็นสัตว์ประหลาดมาจากที่ไหน” กิมย้อนถามกลับ
“เจ้าเรียกเรามาไม่ใช่หรือมนุษย์โลก” จักจั่นยัก์ถามกลับ
“ฉันไม่ได้เรียกนะฉันเรียกตอนไหน แล้วแกเป็นใครบอกฉันได้แล้ว” กิมถามอย่างหวาดกลัว
“มนุษย์โลกจำไว้ เราคือมนุษย์ต่างดาวอันดับที่เจ็ด เรามาจากดาวเนบิวล่า M78 ชื่อดาวของเราคืออูลูตะ ดาวอูลูตะแต่มนุษย์โลกนั้นเรียกดาวเราเพี้ยนไปเป็นดาวอุลตร้านั่นเอง”
“แกคืออุลตร้าเซเว่นงั้นสิ” กิมถามอย่างกับไม่เชื่อหูตัวเอง
“ใช่เราคือมนุษย์ต่างดาวอันดับที่เจ็ด แต่มนุษย์โลกเอาเรื่องของดาวเราไปทำเป็นหนังให้ชาวดาวของเราเป็นฮีโร่ปราบมนุษย์ต่างดาวจากดาวอื่น แต่ด้วยความที่ชาวโลกนั้นเรียกดาวเราจนเพี้ยนออกไปเป็นชื่อดาวอุลตร้านั่นเอง ที่เรามาวันนี้เราอยากจะมาสานไมตรีกับชาวโลกเป้นมิตรกันเถอะ” หลังจากที่อุลตร้าเซเว่นในคราบจักจั่นยักษ์พูดจบก็ส่งเสียงร้องออกมาดัง กริ๊กกกกกกกกก กริ๊กกกกกกกกกก ดังมากจนทำให้กิมนั้นทนไม่ไหวกระโดดขึ้นบนเตียงนอนเอาหมอนปิดหูและคลุมโปงทันที เสียงของอุลตร้าเซเว่นก็ดังออกมาเรื่อยๆด้วยความหวาดกลัวกิมนั้นถึงกับหลับผล็อยไปเลย เวลาผ่านไปกิมนั้นรู้สึกตัวพอดีเสียงร้องมันหายไปแล้วกิมเปิดไฟที่หัวเตียงออกดูปรากฏว่า อุลตร้าเซเว่น นั่งอยู่บนโซฟารับแขกอย่างนิ่งดวงตาโตนั้นที่ไฟสีแดงออกมาบัดนี้ไฟสีแดงหายไปเหมือนกับหุ่นยนตร์โดนปิดสวิทไว้ไม่ให้เคลื่อนไหว กิมเห็นดังนั้นไม่สนใจอะไรแล้วคลุมโปงอย่างเดียวจนถึงเช้ากิมรีบตื่นขึ้นมาเพื่อที่จะได้ไปศึกษาวัฒนธรรมญี่ปุ่นต่อ ให้ตายสิ จักจั่นยักืตัวนั้นยังนั่งอยู่เหมือนเดิมดวงตาที่ไม่มีแสงออกมา มันนั่งนิ่งเหมือนกับมันตายไปแล้วหรือมันหลับ กิมไม่สนใจรีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัว เก็บของใช้ใส่เป้สะพาย รีบหนีออกไปก่อนโดนมันกินจะดีกว่า มันช่างน่าเกลียดน่ากลัวเหลือเกิน
หลังจากทำธุระเสร็จแล้วกิมตัดสินใจไปที่หาดฮิโรชิม่าอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้กิมทำเหมือนเดิมทุกอย่างกิมพนมมือขึ้นหลับตาตะโกนอธิษฐานออกไปว่า
“ตอนนี้ผมได้ในสิ่งที่ผมขอไว้แล้ว ผมได้พบกับอุลตร้าเซเว่นจริงจริงแล้ว มันต่างกับที่ผมคิดเอาไว้มากมาย ผมขอเป็นครั้งสุดท้ายผมขอให้ อุตร้าเซเว่นได้กลับไปดาวอุลตร้าเถอะผใกลับไปขออย่าให้เขาอยู่อีกเลย ผมกลัวอุลตร้าเซเว่นครับ”
หลังจากภาวนาอธิษฐานเสร็จ ตอนเย็นๆกิมได้กลับมาที่ห้องพักอีกครั้งคราวนี้เขาแง้มๆประตูดู ไปแล้วจักจั่นยักษ์ตัวนั้นหายไปแล้วมันไม่อยู่ที่นี่แล้ว สิ่งที่เขาเห็นนั้นมันคือภาพหลอนของเขาหรือเขาคิดไปเองหรือเปล่าไม่สามารถมีใครรู้เด้นอกจากตัวเขาแต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่ออย่างหนึ่งที่เขาได้เจอมา
หลังจากอ่านเนื้อความในจดหมายจบ กิมได้ย้ำว่า หากกลับมาประเทศไทย เขาจะร่วมฉลองกับผม7วัน7คืนเลยทีเดียว คิดถึงแกมากนะไอ้เพื่อนรัก ผมถอนหายใจแล้วเก็บจดหมายฉบับนั้นเข้าลิ้นชักทันที
(บทสนทนาของกิมนั้นคิดว่าเป็นภาษาญี่ปุ่นแล้วกันนะครับ)