ปกติผมเล่นแต่คอมไม่ออกจากบ้านเรย ตลาดนักใกล้ๆบ้านก็นานๆไปที่ ปีละครั้งหรือสองครั้ง
วันนั้นเป็นวันเสาร์ เวลาประมาณ 4 โมง ผมพึ่งอกหักได้ไม่นาน ได้ไปตลาดกับแม่และน้อง เพราะรู้สึกอยู่คนเดว มันเศร้า  
เมื่อผมไปตลาดนัด  ผมก็เดินซื้อของกับแม่และน้อง  และแยกตัวไปซื้อชาไข่มุกกับน้อง ส่วนแม่ผมไปซื้อกับข้าว
ผมเห็นผู้หญิงอยู่คนนึง พึ่งมาตลาดนัดเธออยู่ไกลจากผมประมาณ100-200 m  ผมหันหลังไปมองเธอและหันกลับมา รู้สึกดีๆ ที่ได้เห็น
เมื่อผมหันหน้าไปซ้ายมือ เธอก็เดินมาซื้อชาไข่มุกร้านเดวกับผม ผมได้เห็นเธอใกล้ๆ เธอน่ารักมากครับ ใส่เสื้อลายขาวดำ กางเกงยีน มากับน้องเช่นกัน   เธอสูงราวๆ 170 Cm  จากที่ผมเศร้าๆผมรู้สึกใจเต้นแรง ปกติผมเป็นคนขี้อาย จึงได้แต่ก้มหน้า และแอบมองเธอ  ไม่รุ้เธอมีใจให้ผมไหม พอเวลาที่ผมมองด้านของเธอ เหมือนตาดำเธอเหล่มามอง ผมจึงก้มหน้าทำเป็นไม่มอง  จนเมื่อสั่งชาไข่มุกของน้องและของผมเสร็จก่อนเธอ เพราะเธอมาทีหลัง ผมก็ทำอะไรไม่ถูกเลยเดินออกมาแบบรวดเร็ว ผมเสียดายมากครับ ความกล้าผมไม่พอ
-จนมาถึงวันนี้ ทุกเสาร์-อาทิตย์ ผมพยายามไปตลาดนักทุกวัน เพื่อจะได้เจอกับเธออีก แต่ก็ไม่มีวี่แววเลยครับ ผมจะทำยังไงดี ผมชอบเธอจริงๆแบบที่ไม่เคยชอบใครขนาดนี้  (ผมนี่มันมัวแต่เขินอาย ไม่กล้า ผมเสียใจจริงๆ)
ปล.ตลาดนัดพญาแมน บ้านดง ตำบลพญาแมน อำเภอพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์