บ้านนี้ .. มีเพียงเรา             http://ppantip.com/topic/30157141
บ้านนี้ .. ที่โดดเดี่ยว           http://ppantip.com/topic/30530425

บ้านนี้ .. ของพี่เก๋า .. (เท่านั้น)


            เสียงเลื่อยตัดเหล็กฉากดังเป็นระยะ แต่เพราะความที่มันดังมาก อาจเกินกว่าร้อยเดซิเบลในความคิดของพี่เก๋า นั่นก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ไม่สามารถทนนอนในตะกร้าหน้ารถมอ’ไซค์ต่อไปได้ จึงกระโดดลงมายังพื้นดินด้วยสรีระอันอวบอิ่มไปบ้าง ด้วยเหตุว่าช่วงนี้น้ำหนักตัวของพี่เก๋าเพิ่มขึ้นนิดหน่อย ยิ่งเมื่อเทียบด้วยระยะห่างจากพื้นถึงพุงก็ยิ่งเห็นได้ชัดเจน

            หลังจากที่ก่อนหน้านี้แม่หายไปจากบ้านพักใหญ่โดยที่พี่เก๋าไม่รู้เลยว่า แม่ไปไหน ถามใครก็ไม่มีคำตอบ กระทั่งวันที่แม่กลับบ้าน
บ้านจึงเป็นบ้านสำหรับพี่เก๋า แต่ทว่า ..

            ทุกสิ่งในโลกล้วนอนิจจัง ไม่จีรังยั่งยืน ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างที่พี่เก๋าไม่ทันได้มีเวลาตั้งตัว


            พี่เก๋าซึ่งบัดนี้กลายเป็นสาวใหญ่ของบ้าน ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนล้วนแต่เป็นที่น่าเกรงขามสำหรับสิ่งมีชีวิตอื่นเสียสิ้น หน้าตาของเธอจริงจังอยู่เสมอ ราวกับมีเรื่องให้ครุ่นคิดมิเว้นวัน หากแต่ภายในจิตใจเล่า .. ใครจะล่วงรู้

            บางครั้งเรื่องที่ทำให้หนักใจก็เป็นเรื่องของไอ้หนุ่มแปลกหน้าที่คอยมาวนเวียนส่งเสียงร้องน่ารำคาญ พี่เก๋าเธอเลือกแล้วว่า สิ่งใดในชีวิตที่ต้องการ .. อิสระ ไร้พันธะ .. โลกนี้มีเสรีตราบที่ใจต้องการ แต่อันตรายจากผู้ชาย เอ่อ .. ไอ้หนุ่มที่มาเกาะแกะก็อาจเกิดขึ้นได้ทุกวินาที

            บางคราวก็เป็นเรื่องของอริที่จริงๆแล้ว แม่มักจะปรามพี่เก๋าอยู่บ่อยๆว่า เขาไม่ได้ต้องการจะก้าวล่วงหรือล้ำเส้น เพียงแต่ในยามที่แม่ไม่มีใคร ทั้งพี่คนโต และน้องคนเล็ก หายไปอย่างไร้ร่องรอย ทิ้งให้แม่อยู่ในความอารักขาของพี่เก๋า  แต่ก็ยังไม่เพียงพอต่อความปลอดภัยของแม่ ถ้าปราศจากหน่วยข่าวกรอง ซึ่งกรองได้ตั้งแต่เสียงรถรา และผู้คน หากมีใครแปลกปลอมเข้ามาในเขตรั้วบ้าน อริในความคิดของพี่เก๋า จะขู่กรรโชกย้ำเตือนให้รู้ตัวทันที

            หากนั่นก็ไม่ใช่เหตุผลให้พี่เก๋ายอมผูกสัมพันธไมตรี .. เพราะ ‘ไม่มีมิตรแท้ในหมู่หมา ที่เข้ามายังอาณาจักรของแมว’


>>>>>