ฟ้าจรดทราย ละครเรื่องแรกที่ทำให้คลั่งไคล้ในละครไทย
เป็นละครน้ำดี รักโรแมนติค ในแง่ของสาระข้อคิดอาจจะไม่มีอะไรมาก
แต่ในแง่ของความรักแล้ว ให้สาระหลายอย่างเลย เช่น ตัวพระนางที่เชื่อในความรักและพร้อมจะฟันฝ่าอุปสรรคร่วมกัน
ความรักเป็นฐานของการทำสิ่งดี ๆ โดยไม่ย่อท้อ ตัวพระนางแสดงออกถึงความรักได้ดี
จนทะลุจอ ทำให้พวกเราที่เป็นแฟนละครอิ่มเอมใจ มีความสุขกับการนั่งเฝ้าหน้าจอ
รอให้ถึงวันจันทร์ อังคาร
ดูละครแล้วได้กำลังใจในการเรียน การอ่านหนังสือ การทำงานสารพัด

แต่หลังจากวันที่ ๑๖ กันยายนนี้ กำลังใจของพวกเราชาวติ่งจะหาได้จากไหนล่ะ?
ไม่ทันได้เตรียมใจกับการลาจอเลยอ่ะ รู้สึกใจหวิว
หายใจแผ่ว หมดแรง หมดหวังเลยอะ
คงจะคิดถึงพี่ตุ้ย ชารีฟ และมิเชลล์ ขวัญ เอามาก ๆ
เศร้าเลย


พวกชาวติ่งคนอื่น ๆ รู้สึกอย่างไรกันบ้าง มาแชร์กัน