“อัญๆๆ พ่อไม่สบายหนัก ตอนนี้อยู่โรงบาล อัญกลับบ้านด่วนเลยนะ” เสียงแอนระล่ำระลักมาตามสาย  

“พ่อเป็นไรน่ะแอน” เสียงที่ตอบกลับก็ร้อนใจไม่แพ้กัน

“ไม่รู้ เมื่อเช้าแอนตื่นมาไม่เห็นพ่อนึกว่าออกไร่  แต่คนงานมาตามพ่อ แอนเลยขึ้นไปดูที่ห้องพ่อไม่ตื่นเลยอัญปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น

แอนเลยให้น้องคนงานเค้าพาพ่อไปโรงบาล  อัญรีบกลีบมานะ แอนใจไม่ดีเลย”

เสียงแอนเหมือนๆจะร้องให้ อัญรีบเก็บข้าวของแล้วบอกเพื่อนให้เฝ้าร้านแทนก่อนจะรีบเดินกึ่งวิ่งออกจากร้าน

ด้วยความรีบร้อน  อัญจึงชนโครมเข้ากับร่างหนึ่งที่เดินพ้นหัวมุมตึกมาพอดี  “อ้าว คุณอีกแล้วอะไรนี่จะรีบไปตามควายที่ใหนห๊ะ”

ชายหนุ่มพูดพลางฉุดแขนหญิงสาวไว้ ก่อนที่มือจะคลายจากต้นแขนหญิงสาวอัตโนมัติเมื่อมองเห็นใบหน้าสวยๆแต่มีน้ำตานองเต็มแก้ม

แล้วสาวเจ้าก็วิ่งหายไปจากมุมตึกนั่น ตั้มได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่ นึกอยากจะตบปากตัวเองสักที ที่ปากพล่อยเสียจริง

กว่าจะนึกอะไรขึ้นได้ร่างเพรียวก็หายไปเสียแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันนะ ตั้มได้แต่คิดอย่างว้าวุ่นใจ