เรื่องนี้เกิดกับตัวเอง เย็นเมื่อวาน 10 ก.ย.56 ผมกำลังขี่มอไซค์กลับบ้านความเร็วประมาณ 60 อยู่ดีๆหมาวิ่งตัดหน้า เบรคแล้วแต่มันไม่ทัน
ชนเต็มๆนะครับ หมาร้องเอ๋งๆๆวิ่งหายไป ส่วนผมนอนเจ็บอยู่ตรงนั้น ค่อยๆลุกขึ้นมาไปนั่งข้างทาง มอไซค์วินแถวนั้นช่วยเข็นรถผมมาให้
แล้วก็น้องนักเรียนช่วย โทรเรียก อาสาให้ครับ(น้องเค้าน่าจะเป็นอาสาเหมือนกัน) พี่มอไซค์วินบอกดีนะที่ใส่หมวกกันน็อค เพราะหัวผมลงพื้นเต็มๆ
ผมลุกมาก็เจ็บๆปวดตรงขมับ ถอดหมวกออกมาส่องกระจกขมับด้านขวาบวม มีอาการช้ำเลือด แผลถลอกเต็มมือ 2 ข้าง เล็กใหญ่คละกันไป
ญาติผมไม่มี ผมต้องขี่รถไปเก็บแล้วไปโรงบาลเอง อาสาเขาก็จะไปส่งนั่นแหละแต่ต้องเก็บของเก็บมอไซค์ก่อน ผมยังพอเดินไหวเลยขอไปเอง
ผมไปหาหมอเอ็กซเรย์ โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก แต่ปวดหัวมาก กลับบ้านมาสำรวจความเสียหาย เสื้อคลุมขี่มอไซค์ขาดเละเทะ กางเกงทำงาน
ขาดเละเทะ หมวกกันน็อคกระจกด้านหน้าเป็นรอยขูดกับพื้นทั้งแถบ ต้องซื้อใหม่หมด มอไซค์ก็ต้องซ่อมอีก เสียงานต้องลางาน 2 วัน





ยังมีแผลที่ไม่ได้ถ่ายอีก และรอยช้ำอีกหลายจุดครับ
แล้วยังงี้ หมาโดนรถชน ยังน่าสงสารอีกหรือ

โชคดีที่ไม่มีรถตามหลังมาซ้ำนะครับ

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สำหรับคนที่เข้ามาอ่านทีหลัง ผมมาสรุปความตั้งใจของผมให้ฟัง

ผมไม่ได้ต้องการให้มาสงสารผม ผมแค่อยากให้คิดดูว่า ถ้ามีคนในครอบครัวคุณ คนรัก พ่อแม่ ญาติพี่น้อง โดนหมาตัดหน้า รถล้มหัวฟาดพื้น เข้าห้อง icu โอกาสรอด 50/50  สิ่งที่คุณควรทำคืออะไร
1.สงสารหมา
2.รีบไปโรงพยาบาลดูอาการของคนที่คุณรัก

หลายคนบอกหมาเลือกเกิดไม่ได้ ผมก็อยากบอกเหมือนกันที่ผมเกิดมาเป็นคนได้ผมเองก็ไม่ได้เลือกเหมือนกัน