สมัยผมเด็กๆ จำได้ว่ามักมีคนขรี้แตกแทบทุกปี

อาจเพราะสมัยก่อน การขอครูไปขรี้นั้นเป็นเรื่องที่ยากยิ่ง ลองนึกภาพเราเดินไปบอกครูว่า "ครูครับขออนุญาตไปอุจจาระครับ"

คงโดนเพื่อนล้อเป็นแน่ ไอ้การจะโกหกครูว่า ขออนุญาตไปปัสสาวะ ครูก็มักจะไม่ให้ ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำครูก็จะถามอยู่ดีว่าไปทำอะไร

ดึงนั้น เมื่อสมัยผมอยู่ประถม เพื่อนผมคนนึงก็เลย ขรี้แตก

เรื่องมันเริ่มจากตอนบ่ายแก่ๆ ประมาณคาบเรียน สปช เห็นจะได้

นักเรียนในห้องทุกคนและคุณครูประจำชั้น เริ่มได้กลิ่นตุๆ ปลิวพร้อมมากับสายลม

แน่นอนว่าทุกคนย่อมพยายามปลอบใจตัวเองว่า "เฮ้ย เอาน่า มันไม่ใช่สิ่งที่เราคิดหรอก อาจจะเป็นขยะก็ได้"

แต่เมื่อดมไปสักระยะ เราทุกคนก็เริ่มแน่ชัดและแน่ใจกันแล้วว่า มันคือ กลิ่นขรี้ อย่างแน่นอน

คุณครูไม่รอช้าครับ รีบประกาศทันที ใครขรี้แตกกก!!!

แต่ไม่มีเสียงตอบรับ คุณครูจึงเริ่มเดินสำรวจตามโต๊ะหวังว่าจะได้เห็น ขรี้ทะลักจากก้นใครบางคน

ผมในวัยเด็กซึ่งทนสูดดมกลิ่นอันหอมหวลอยู่นานจนเริ่มทนไม่ไหวจึงหันไปหาเพื่อนที่นั่งข้างๆ กะจะปรึกษามันซะหน่อยว่าใครขรี้

แต่แล้วผมก็ต้องตะลึงงันครับ!!!

เพราะสิ่งที่ผมเห็นในกระเป๋าเสื้อบนหน้าอกของเพื่อนผมก็คือ

ผ้าเช็ดหน้า เพียงแต่ว่ามันไม่ใช่ผ้าเช็ดหน้าที่ผมคุ้นเคย

ใช่ครับ! มันเป็นผ้าเช็ดหน้าสีเหลืองอ๋อยที่เห็นแล้วก็ถึงบางอ้อทันที "เฮ้ย! นั่นมันขรี้นี่หว่าาาา"

คือเพื่อนผมมันคงลนมากน่ะครับ เลยรีบเอาผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อไปเช็ดก้น จากนั้นด้วยความลนยกกำลังสอง
เมื่อเช็ดเสร็จก็เลยนำผ้าเช็ดหน้ากลับมาเก็บที่เดิม...ถึงจุดนี้ผมมองหน้ามันแบบตกตะลึง

ส่วนเพื่อนผมมันยกนิ้วขึ้นมาทำท่าจุ๊ๆ และกระซิบบอกผมเบาๆ ว่า "นายๆ อย่าบอกครูนะ"

โอ้ววววว มายก้อด กรูไม่ต้องบอกหรอกคร้าบบ คมชัดทั้งภาพทั้งเสียงแบบ ultra HD ซะขนาดนี้ ใครไม่รู้ก็บ้าแล้วววว

จากนั้นไม่นานเพื่อนผมก็โดนจับได้ ครูพาไปล้างตัวที่ห้องน้ำตามระเบียบ

แล้วสถานการณ์ทุกอย่างก็เข้าสู่สภาวะปกติ...เฮ้อ