เรามีน้องสาวอยู่คนนึงค่ะ อายุ 20 จะ 21 ปลายปีนี้
ก่อนหน้านี้เรียนคณะครุศาสตร์ อยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
เรียนปีแรกผ่านไปได้สบายๆ เกรด 2.7 ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ

น้องชอบทำกินกรรม ออกค่าย รำ ดนตรีไทย จะชอบมาก
ชอบไปทำงานพาร์ทไทม์กับเพื่อนๆ
จนปี 2 เรียนจนจบปี 2 สอบเสร็จแล้ว มาบอกว่า จะซิ่ว!
เราเลยถามเหตุผลว่าทำไม
น้องบอกว่า ก็ไม่ชอบ มันไม่ใช่ตัวตน (นึกจะอินดี้ซะงั้น)
เก็บหน่วยกิตไป 50 หน่วยแล้ว แล้วน้องก็ไม่ไปเรียนอีกเลย

ทีนี้พ่อกับอาอยากให้น้องกลับไปเรียน น้องก็ดื้อ บอกไม่ไปๆ
ร้องห่มร้องไห้ ทำไมต้องบังคับชีวิตน้องด้วย
ไม่นึกถึงอนาคตน้องเลยเหรอ ให้เรียนในสิ่งที่ไม่ชอบ ยังไงก็ไม่ไป

ผู้ใหญ่ก็บอกว่าที่บังคับเพราะนึกถึงอนาคต ต่อไปครูจะขาด คนเรียนน้อย
แถมถ้าได้เกรดเฉลี่ยสูงมีโอกาสขอโควต้าบรรจุได้ (เราไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะ อันนี้ฟังมา)
พ่อเราเป็นครูค่ะ เลยอยากให้น้องเป็นครูด้วย สวัสดิการค่อนข้างดี
เราทำงานเอกชน เข้าโรงพยาบาลทีใช้ประกันสังคม โอ้โห หมอตรวจไวมาก
แป๊บเดียวเอง ยังเล่าอาการไม่ครบเลย
ย่าเราใช้สิทธิข้าราชการของลูกเข้ารักษาในโรงพยาบาล VIP ทุกรายการ

ทีนี้ ทางผู้ใหญ่ รวมทั้งเราก็กล่อมให้น้องกลับไปเรียน อีกแค่ 3 ปีก็จบแล้ว
จบมาไม่อยากเป็นครูก็ไปหางานอื่นทำ ไม่จำเป็นว่าต้องทำตรงสายงาย
น้องก็ดื้อ บอกไม่เอา ไม่เรียน ไม่กลับไป ออกมาแล้วจะให้กลับไปทำไม

ทางผู้ใหญ่ก็ถามว่าอยากเรียนอะไร น้องบอกอยากเรียนอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ครู
ไม่อยากเป็นครู ไม่ชอบอาชีพนี้ ไม่อยากสอนเด็ก
คือเราจนปัญญาจะกล่อมน้องแล้วค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง
เสียดายหน่วยกิตที่เก็บไปแล้ว ย้ายคณะ ย้ายสาขาไม่ได้ต้องเริ่มเรียนใหม่หมด

ถามว่าถ้าเป็นทุกคน จะทำยังไงคะ ยอมทนเรียนต่อให้จบปริญญา
หรือจะดื้อแพ่งไม่เอาๆเหมือนน้องสาวเราทั้งๆที่ยังไม่มีจุดหมายด้วยซ้ำ
(น้องเราบอกอยากเรียนศิลปกรรมศาสตร์ เอกดนตรีไทย แต่สุดท้ายบอกอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ครู)