อายุ อานาม ก็ใกล้เลขสามเข้ามาทู๊กกกที แต่ยังไม่มีวี่แววไม่มีใครจะสอยลงคานทองซะที มีคนเข้ามาเรื่อยๆ แต่ไม่เข้าตาซักคน มีแฟนกะเค้าอยู่หนึ่งคน คบมา 6 ปี ก็ตั้งแต่เรียน มหาลัย จนเรียนจบ จนทำงาน ยังไม่มีวี่แววจะพูดเรื่องแต่งงานซะที เราท้อนะ บางทีเห็นเพื่อนๆ ลูก1-2 ไปล่ะ บางทีหลานๆเรียกป้า เรียกน้า รู้สึกห่อเหี่ยวจิตใจจัง เมื่อไหร่จะมีลูกเป็นของตัวเองจะได้ไม่อิจฉาคนอื่นเค้าบ้าง
กว่าจะแต่งปาไปสามสิบ(ยังไม่รู้เขาจะมาขอหรือป่าว) กว่าจะมีลูก ถึงตอนนั้น มดลูกคงเกาะแน่น หรือฝืดกันพอดี หรือจะหาเป้าหมายใหม่ ก็กลัวไม่ได้ดีแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ หุ่นแบบนี้ ลูกออกมาต้องเป็นแบบนี้ อยู่คนเดียวทำให้จิตตกได้เนอะ คิดอยู่เรื่องเดียวเรื่องลูก เมื่อไหร่จะมีๆเฮ้อ
เรื่องแต่งงานบางทีมันไม่ใช่ปัญหา เพราะชินกับการอยู่คนเดียวมาตลอด (อินดี้) ข้ามขั้นตอน คิดถึงกระบวนการการมีลูกเลย ทุกวันนี้เลี้ยงแต่หลานกะน้อง อยากมีลูกเหมือนคนอื่นเค้าบ้าง เปิดดูรูปลูกพี่เป้ย ปาดวาดทุกวัน อยากให้ลูกที่ออกมาน่ารักแบบนี้ เพ้อไปเรื่อย
    
     ปอลิง. เพ้อไปเรื่อย ขี้เกียจอ่านข้ามไปเลยจ๊ะ