เสียใจค่ะ

เรากับเพื่อนชายเรา ยังไม่ถึงกับเป็นแฟน แต่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ แอบชอบกันไปแอบชอบกันมาตั้งนาน

เป็นคนที่คอยให้คำปรึกษาเราทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องความรัก การงาน ชีวิต  

เราคุยกันมาตลอด และเคยสัญญากันไว้ ถ้า 30 เรายังไม่มีใคร เราจะมาเป็นแฟนกัน

เราสนิทกันมาก จนคนอื่นคิดว่าแฟนกัน เค้าสารภาพว่าเค้ารักเรามาตลอด  แต่ด้วยสถานะภาพของเค้าและเรา เราจึงเป็นแฟนกันไม่ได้ ครอบครัวย่อมไม่ยอมรับ ซึ่งเราก็รู้ดี


3 -4 วันที่ผ่านมา

เราอยู่บ้านคนเดียว เค้ามาเล่นที่บ้าน ซึ่งปกติเค้าก็ชอบมาบ่อยๆ เราจึงไม่เคยกลัวเลย เวลาอยู่กับเค้า 2 ต่อ 2 ไปไหนมาไหนกัน 2 คนประจำ ก็ยังไม่เคยมีเรื่องเสียหายเกิดขึ้น

แต่คืนนั้น ด้วยบรรยากาศหรืออะไรไม่ทราบ ฝนตกหนัก เค้ากลับบ้านไม่ได้ ขับมอไซด์มา เราเลยว่า นอนนี่ก็ได้ เราพูดไปแบบไม่คิดมากเลย  เพราะไม่คิดว่า เราจะมีอะไรกันแบบนั้นได้  เราเป็นเพื่อนกัน

จนปูที่นอนให้เค้า  เค้าก็ดึงเราเข้าไป และจู่โจม แต่ไม่รุนแรงมากนะคะ  แต่เค้าแรงเยอะ เราสู้แรงเค้าไม่ได้เลย  เราพยายามบ่ายเบี่ยง ขัดขืนเหมือนกัน บอกเค้าว่าอย่า เราไม่พร้อมๆๆ เราเป็นเพื่อนกัน  

เค้าก็ไม่หยุด ปากก็กระซิบบอกจะดูแลเรา จะรับผิดชอบเรา  เราก็บอกไม่เอา เดี๋ยวเรามองหน้ากันไม่ติด เราจะไม่เหมือนเดิมนะ  เค้าก็บอกว่าเค้าไม่เหมือนเดิมมาตั้งนานแล้ว  

ทุกอย่างก็เลยตามเลย โดยที่เราไม่ค่อยเต็มใจ  เราขอเล่าแค่นี้ละกัน เดี๋ยวจะเรทไปกันใหญ่

คืนนั้นเลยจบแบบ เราสับสน เราไม่ชอบที่โดนบังคับ แต่เราก็เริ่มรู้สึกว่า  เค้าได้ร่างกายเราไปแล้ว  ความรู้สึกเราก็เปลี่ยนไป เหมือนจะรักเค้า

คืนต่อมาเค้าก็มาอีก

คืนนี้กลายเป็นว่า ทุกอย่างเต็มใจ  และมีความรู้สึกดีๆ

เราเริ่มรู้สึกว่าเรารักเค้าจริงๆ  และเค้าก็แสดงออกแบบนั้นเหมือนกัน

มันทำให้เราคิดว่า เค้าคงคิดเหมือนเรา แล้วเราก็มีความสุขอมยิ้มทั้งวัน

แต่....................................................

นั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราเห็นหน้าเค้า


เราทักเฟสไป ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง  โดยมากไม่ตอบเลย  เราไม่อยากงี่เง่าเลยไม่ตอแย  

ผ่านไป 2 วัน เค้ายังเงียบ เราทนไม่ไหว โทรหา

เค้าก็คุยปกติ แบบที่เคยคุยกัน  เราก็บอกตรงๆว่าเราโทรเช็คดู  ถ้าท่าทางเค้าห่างเหินแปลกๆ  แสดงว่าคงคิดตีตัวห่างจากเรา ประมาณ ได้แล้วทิ้งแน่ๆ เราจะได้ทำใจ

มันก็ว่า มันไม่ทำแบบนั้นหรอก มันยุ่งๆอยู่  คบกับเรามานาน จะเลิกคบกันเพราะเรามีอะไรกัน มันไม่ทำอย่างนั้น มันไม่ทิ้งเราหรอก ว่าอย่างนั้น

เราก็สบายใจขึ้น หลังที่ได้คุย

พอวันนี้ เราหยุดงาน เลยจะนัดกันตอนเย็น นัดกันเรียบร้อย

ก็ยกเลิกนัดเรา

เราก็แอบมาเสียใจ  

3-4 วันที่ผ่านมา เราทรมานอยู่กับความไม่แน่นอนของเค้าเหลือเกิน

สุรป เค้าคงไม่คิดจริงจังอะไรกับเรา ทุกอย่างเป็นเพราะความต้องการแค่นั้น

เค้าสมหวังไปแล้ว ทิ้งเราทุกข์ใจคนเดียว  เราผิดเองที่เปิดโอกาสให้เค้า

แล้วก็มานั้งทุกข์ใจคนเดียว  เล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้  

ตอนนี้เราตัดสินใจแล้ว ว่าหยุดเรื่องราวพวกนี้สักที  เสียแล้วก็เสียไป จำไว้เป็นบทเรียน

แต่ที่เสียใจที่สุด  ว่าคนที่หลอกเรา คนที่ทำกับเราแบบนี้ คือเพื่อนที่เรารัก และคบกันมานาน มีความรู้สึกที่ดีเกินกว่าใคร เป็นเพื่อนที่พิเศษจริงๆ  สุดท้ายก็ทิ้งเราไป เหมือนผู้ชายมักง่ายทั่วไป

ตอนนี้เสียใจมาก แต่แสดงออกไม่ได้ ต้องข่มใจไว้ ไม่อยากให้ใครรู้ งานก็ต้องทำ ต้องเจอลูกค้า บริการลูกค้าตลอด ต้องสดชื่น แจ่มใสเข้าไว้ ทั้งที่ในใจมันเศร้าๆๆๆๆเหลือเกิน

เวลาคงช่วยเราได้เอง

....................................