หลังจากที่ดิฉันเก็บข้อมูลอยู่นานว่าจะซื้อไม่ซื้อดี!(มันลงทุนเยอะอ่ะนะต้องสืบก่อน55+) ตามอ่านคำวิจารณ์เกี่ยวกับนิยายคิวบิกมาเยอะ
มีคนที่ชอบแล้วไม่ชอบ หลายคนบอกว่าถ้าชอบนิยายภาษาสวยๆอ่านแล้วคงไม่ชอบ ไอเราก็อ่านแต่นิยายภาษาสวยๆซะด้วย
เช่นของคุณทมยันตี และอีกหลายๆท่านที่เป็นนักเขียนชั้นครูชักลังเลว่าจะอ่านสนุกมั้ยว้า... สรุปหลังจากคิดอยู่นานสุดท้ายตัดสินใจซื้อมามันซะเลย4เล่มจบเอาว่ะแพงหน่อยลองดูไม่ชอบค่อยว่ากัน

หลังจากอ่านเล่มแรกสรุปได้เลยว่าสนุกมากกกกกกกกกก โครตสนุกเลย จะว่าไงดีนิยายคิวบิกมีความไม่สมจริงอยู่เยอะมากมันเหมือนอ่านการ์ตูนที่ไม่มีรูปออกจะติดเวอร์ไปซักหน่อยแต่สนุกมากจริงๆสำหรับดิฉัน ภาษาที่ผู้เขียนใช้ไม่ได้สวยงามแปลกใหม่อะไรใช้ภาษาง่ายๆในการบอกเล่าเรื่องราวถึงแม้ภาษาไม่สวยแต่บอกได้คำเดียวว่า ฟินมาก พระนางใช้คำพูดง่ายๆไม่ได้ลึกซึ้งอะไรออกน้ำเน่าบ้างแต่กับจับใจ ทั้งที่มันเป็นคำง่ายๆไม่ใช่วลีเด็ดอะไรแต่ดิฉันอ่านเพียงรอบเดียวคำเหล่านั้นยังวนอยู่ในหัว

“ถ้าเพื่อเด็กคนนั้น ต่อให้ต้องเป็นปีศาจร้ายฉันก็จะทำ” ประโยคนี้กรี๊ดมาก

“ใช่...กลัว...กลัวทุกอย่างที่จะทำให้เด็กคนนั้นหายไป”

“ฉันขอไม่เจียมตัวที่จะรักนายได้มั้ย”

และเหนือสิ่งอื่นใดในนิยายเรื่องนี้ต้องบอกว่าผู้เขียนค่อนข้างฉลาดมากที่สร้างนางเอกออกมาให้แสนธรรมดา ไม่ใช่คนสวย ไม่ใช่นางฟ้า เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆที่ไม่โดดเด่นเลยในเรื่องรูปลักษณ์ มันทำให้ผู้อ่านอย่างดิฉันเข้าถึงตัวของฤทัยนาคได้ง่ายอาจเพราะเธอไม่สวยนี้แหละมันทำให้ผู้อ่านเกิดจินตนาการเป็นตัวเองได้ง่าย เข้าถึงเธอได้ เพราะบุคลิกง่ายๆของเธอ นางเอกผู้ไม่ใช่คนสวยแต่เป็นคนฉลาด ฉลาดในการเอาตัวรอด ไม่ใช่ฉลาดแบบเด็กเรียนที่นั่งอยู่หน้าห้องฟังอาจารย์ ซึ่งแตกต่างจากนางเอกเรื่องอื่นๆที่เรียนจบสูงแต่โง่ ฤทัยนาคเธอเป็นคนที่มีสติอยู่เสมอสามารถปรับตัวเอาตัวรอดในสถานการณ์นั้นๆได้ ทำให้ผู้อ่านมองข้ามผ่านรูปลักษณ์แสนธรรมดาของเธอไปและหลงรักความฉลาดและบุคลิกของเธอแทน

ความรักของฤทัยนาคกับ หลิน หลานเซ่อก็เช่นกันมันไม่ได้เกิดจากความรักในรูปลักษณ์ตั้งแต่แรกเห็นแบบพระนางทั่วไปมันเกิดจากสิ่งที่อยู่ภายในเป็นรักที่ค่อยๆซึมลึกมันเกิดขึ้นมาอย่างช้าๆแต่เนิ่นนานหวานลึก ที่สำคัญนิยายเล่มนี้พระเอกนางเอกเรื่องนี้ไม่กินหญ้าเว้ย!! อันนี้แหละที่ประทับใจ นางร้ายก็ไม่ได้ไร้ศักดิ์ศรีเป็นดาวยั่วไปวันๆ ไม่มีตบตีแย่งผู้ชาย ฉากข่มขืน นางเอกไม่ใช่สาวน้อยไข่ในหินของมาเฟียแต่กลับเป็นนางเอกที่ปกป้องผู้ชายได้ พระเอกก็ไม่ใช่พวกเรียนสูงแต่กินหญ้าหูเบา กลับเป็นพระเอกที่ฉลาดและคิดเป็น ไม่มีฉากหกล้มจ้องตา ไม่มีฉากลูกเป็ดขี้เหล่กลายร่างเป็นหงส์ นี้แหละนิยายแบบที่ดิฉันต้องการง่ายๆเรียบๆแต่การประทับใจมาก แม้ไม่ใช่สุดยอดงานเขียนภาษาที่ใช้ก็ง่ายๆวัยรุ่นๆ แต่ลึกซึ้งประทับใจ
หลังจากอ่านจบครบ4เล่ม บอกได้ประโยคเดียวคือ ฉันอยากเป็นผู้หญิงของหลิน หลานเซ่อ

(เพ้อมากพระเอกแบบนี้) และอีกคนที่ชอบบุคลิกมันมากเจ้าแดนนี่ ทาร์เปีย เอ็งช่างกวนทรีนดีแท้ท่านหลินหึงน่าดู555+

(ขอโชว์ซักนิดเป็นการลงทุนที่ฟินมากค่ะ)

ปล.ยูม่าจ๋านิยายประทับใจมากยังไงถึงทำตามนิยายไม่ได้หมดก็ขอให้มันคงอารมณ์ความรู้สึกของคิวบิกไว้ให้ได้มากที่สุดนะดิฉันรอค่อยอย่างมีหวัง
ปล.2 ในละครใครเป็นต้าห่ายหรอค่ะเข้าวางตัวรึยัง