1. กลางเดือนก่อน  นั่งเป่า จิบกาแฟหมด
                      .....เรียกหมาดัชชุนด์มาอุ้มเล่นครับ
       แกชอบให้ผมอุ้ม แบบที่เรากางศอกทั้งสองข้าง ช้อนไว้ตัวแกไว้ใต้ท้องแนบพุงเรา
               แขนขวาสอดเข้าใต้อก แขนซ้ายสอดเข้าใต้เป้า(ต้องคอยหลบลูกบอลคู่ กลัวแกจุก)
              เพราะตัวแกยาวกว่าพันธุ์อื่น เลยต้องอุ้มท่านี้...อุ้มแล้วพาเดินเล่น แกจะผ่อนคลายมาก
           ปล่อยมือ ปล่อยเท้าอ่อนระทวย +ถอนหายใจยาว สบายตัว...

                 2. พักใหญ่ ผมจับพลิก หงายท้อง เพราะชักเมื่อย ปวดแขน...
                     หมาแสยะปากใส่ ไม่สบอารมณ์
                 เลยได้เห็นชัด ว่า 2 เขี้ยวยาวบน มีหินปูนจับเป็นขอบใหญ่ที่ขอบเหงือก
      
                          3. นั่งคิด .... เราไปหาหมอฟัน หมอก็มีที่แคะหินปูน (ผมยังซื้อมาอัน เป็นด้ามเล็กๆ ปลายเป็นตะขอแหลมๆ)
       เรื่องจะพาหมาไปหาหมอฟันหมา  คนบ้านๆแบบเรา ยังไม่เคยทำนะ...เลี้ยงแบบนี้จริงๆ ตามฐานะ
                   นึกไปนึกมา   คว้าไขควงปากแบนในกล่องเครื่องมือ เลือกขนาดเล็ก(แต่ไม่เล็กมาก)
                        เอ้อ ....เหมาะมือดีเหมือนกันครับ ....ท่าจะเวิร์ค
              จับหมานอนหงายบนตัก แกทำท่าดื้อ  เลยเอาผ้าขนหนูผืนเล็ก ถูกๆที่ใช้เช็ดตัวหมามาห่อปากแกไว้ก่อน กันแว้งเอา
                       เอาไขควงปากแบนค่อยๆดันๆ แคะๆ...แป๊บเดียว หินปูนก็หลุดออกมาเป็นขอบกระด้ง   ไม่ยากครับ...
                 บริการเสริมด้วยการแซะที่ขอบเหงือกให้นิดๆ .... สรุปว่าฟันหมายังไม่ผุครับ แค่มีหินปูนเกาะ
                                   หมากลืนน้ำลายเอง ไม่ได้อมน้ำบ้วนอย่างที่เราทำตามคลินิก....
                             ค่อยๆทำต่ออีกซี่ จนแล้วเสร็จ.....
                   หมาเหมือนจะพอใจอยู่... แต่พอปล่อยลงตัก หันมามองผม ทำเสียงขู่ๆก่อนไป
                           ผมขำ เลยว่า   "ไปเลยปะ   ...เดี๋ยวเจอดี   อิ อิ "

                                      เอ้อ....  ไขควงปากแบน-อันเล็กหน่อยนะ....
                                                    งานนี้ ...เวิร์คครับ-เวิร์ค !