อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ ถ้าช่วงนี้จะเข้ามาเพ้อ มาเวิ่นในนี่บ่อยๆ แค่ทู้ที่ 3 เอ๊ง...

ก็มันอัดอั้น มันหาที่ระบายไม่ได้ มันก็มีทางออกแค่ที่นี่ที่เดียวที่จะเข้าใจเรา มีอารมณ์ร่วมกันกับเรา และเรารู้ว่าเราจะ "ถึง" ไม่ด้วยกัน

หลังจากที่เมื่อวานได้มีโอกาสไปเจอท่านชารีฟ-มิเชลล์ตัวเป็นๆ ตอนแรกก็คิดว่าคงจะทำให้เราคลายรวามเพ้อ ความคลั่งใคร้ที่มีต่อทั้ง 2 แห่งฟ้าจรดทรายได้

แต่มันกลับไม่ใช่เลย มันยิ่งหลงใหลได้ปลื้มเพิ่มมากขึ้นๆ ถึงขนาดเก็บไปนอนฝัน

ฝันว่านอนอยู่ในกระโจมกลางทะเลทราย ท่านรีฟนอนกลาง มิเชลล์นอนขวา เรานอนประกอบซ้าย อ๊ากกกกก บ้าไปแล้ว ฝันอะไรแบบเน้ ถ้าจะให้ดีต้องไม่มีมิเชลล์สิ!!

ตื่นขึ้นมานี่หมอนข้างแทบจะละเอียดด้วยแรงกอดของเรา ฮ่าๆๆ หนักค่ะหนัก อาการหนักมากจริงๆ

น้ำเนิ้บไม่อาบ เปิดคอมตามอ่านตามตอบกระทู้ เปิดดาวเหนือคลอไปด้วย ดูรูปที่ถ่ายได้จากเมื่อวานไปด้วย กลิ้งไปกลิ้งมาคิดว่าเตียงเป็นทะเลทราย

ชีวิตจริงจะมีใครอยากจะกลิ้งบนทรายมั้ย ถ้าไม่เพ้อ 555

พอๆ แค่นี้ ขอแค่ได้ระบายแค่นี้ก็สุขนักหนา

รักชารีฟตุ้ย รักนิเชลล์ขวัญ รักฟ้าจรดทราย มิเสื่อมคลาย

กลับไปกลิ้งต่อละ อิอิ