ต่อเนื่องจากสัปดาห์ที่แล้ว



ไม่ต้องว่าความกันมาต่อกันเลยครับ

ไททันหญิงในที่สุดมันก็ได้เป้าหมายที่ต้องการไปแล้ว แม้จะต้องบอบช้ำไปหมดทั้งร่างกว่าจะได้มันมาก็ตาม แม้จะต้องหนีตายจาก มิคาสะผู้ตามล่าที่น่ากลัวที่สุดก็ตาม

ฝั่งข้างหลัง รีไวล์ ที่มายับยั้งการบุกอย่างไม่คิดหน้าคิดหลังให้ตั้งหลักไว้ก่อน ได้ตั้งคำถามกับตัวมิคาสะว่า

รี - คิดว่าเจ้านั้นมันตายรึยัง ?



แน่นอนสำหรับสาวที่รักปักธงเอเลนตั้งแต่สมัยเด็ก ไม่มีทางที่จะพูดอะไรอย่างอื่นไปได้นอกจาก

มิ - ยังค่ะ!!!
มิ - ไททันหญิงมันมีสติปัญญาและเป้าหมายของมันคือการชิงตัวเอเลนไป
มิ - ถ้าความตั้งใจของมันคือ ฆ่าให้ตาย แค่ปิดฉากก็จบไปแล้ว แต่มันจับเอเลนแล้วอมเอาไว้ในปากของมัน


ตัวรีไวล์ ใช่ว่าจะไม่มีข้อเท็จจริงจะมาหักล้างกับคำแถลงการณ์ดังกล่าวนี้ ทั้งคำพูดราวกับต้องการจะสื่อถึงอะไรบางอย่าง



รี - ไม่แน่ตอนนี้มันคงกินเอเลนไปแล้วก็ได้
รี - ป่านนี้คงโดนย่อยไม่เหลือซากแล้ว

มิคาสะไม่มีคำพูดใดๆจะมาหักล้างกับสิ่งที่รีไวล์ว่ามา เธอยังคงพูดประโยคเดิมๆคล้ายเป็นสิ่งกระตุ้นแรงจูงใจ

มิ - เค้ายังไม่ตาย!!

คำตอบจากนายทหารผู้แสนเย็นชาว่ามาเช่นนี้
รี - ......
รี - ชั้นก็หวังให้เป็นอย่างนั้น



มิคาสะมองด้วยสีหน้าไม่พอใจอยู่เอาเรื่องจนทนไม่ได้ที่จะว่าถึงต้นตอของเหตุการณ์ที่คงไม่มีเกิดขึ้นได้หากมีการตะเตรียมดีพอคงไม่เกิดขึ้นแน่ๆ

มิ - ถ้าพวกคุณทำหน้าที่ปกป้องเอเลนดีกว่านี้
มิ - เรื่องแบบนี้มันก็คงไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก

ฝั่งผู้ได้ฟังมาเช่นนั้น ตอนนั้นเองที่เริ่มพูดเรื่องบางอย่างซึ่งไม่เกี่ยวข้องอะไร

รี - งั้นเหรอ
รี - เธอ...เป็นครอบครัวเดียวกับเจ้าเอเลนตั้งแต่สมัยเด็กใช่มั้ย ?

มิ - .....

มิคาสะไม่ตอบ ไม่แม้แต่จะปริปากพูดใดๆ แต่บางครั้งคำตอบก็ไม่จำเป็นต้องหลุดจากปากไปซะทีเดียว การกระทำและสีหน้า มันก็เป็นคำตอบในๆ ให้กับเราได้แล้ว

รี - เข้าใจล่ะ



หลังพูดสั้นๆ ณ ฉากนี้ ที่รีไวล์สีหน้าดูคล้ายกับคนซึ่งกำลังคิดถึงเรื่องอะไรสักอย่าง ซึ่งอาจจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเจ็บช้ำกับจิตใจของตัวเองอยู่ไม่น้อย โดยสื่อออกมาได้อย่างชัดเจนจาก ดวงตาที่หลี่ลง คับคล้ายเป็นเรื่องแบบเดียวกับตัวเองสมัยก่อน

ก่อนที่จะกลับมาเป็น รีไวล์ คนเดิมที่แววตาไม่แยแสและเย็นชา ดั่งเช่นปกติ

รี - เราต้องสโคปเป้าหมายในภารกิจนี้ให้เหลือเพียงอย่างเดียว และ เรื่องกำจัดไททันหญิงคงต้องล้มเลิกไปก่อน
มิ - แต่ว่า...มันฆ่าคนในหน่วยสำรวจไปเยอะเลยนะคะ
รี - ตราบใดที่มันยังตรึงผิวหนังให้แข็งจนฟันไม่เข้าอย่างนั้น การฆ่ามันย่อมเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
รี - นี่คือการประเมินสถานการณ์ของชั้น

ฝั่ง ไททันหญิง เป้าหมายที่กำลังหนีอย่างสุดชีวิต เป้าหมายของมันคือการออกจากป่าให้ไวที่สุด เพราะตราบใดที่ยังอยู่ในสถานที่แบบนี้ ตัวมันก็มีแต่จะเสียเปรียบ อย่างเดียว แต่ถ้ามันหนีออกมานอกป่าได้ โอกาสรอดก็จะเพิ่มขึ้นจนชนะในที่สุด

รี - มาเดิมพันกันหน่อยว่ามีความเป็นไปได้สูงแค่ไหนที่เอเลนจะยังมีชีวิตอยู่...นั้นคือ การรีบช่วยให้สำเร็จก่อนที่มันจะหนีออกไปนอกป่าได้
รี - ชั้นจะเล่นงานมันเอง
รี - ส่วนเธอไปดึงความสนใจของมัน


การตะเตรียมแผนการณ์สั้นๆกระชับได้ใจความ เริ่มต้นขึ้นแล้ว


การจับคู่กันสุดโหดแห่งประวัติศาสตร์มนุษยชาติ ระหว่าง  

มิคาสะ ทหารฝึกหัดท็อปและรุ่น 104 & รีไวล์ วีรบุรุษแห่งกองทัพ
Vs
ไททันหญิง


เริ่มต้นขึ้นแล้ว

ไม่ให้เสียเวลาแผนการณ์เริ่มต้นเปิดฉากได้!!!




ฟุ่บบบ!!!!!!

มิคาสะ เหาะไปเชลียร์ด้านใต้ฝั่งซ้ายของตัวมัน เพื่อดึงความสนใจ  แน่นอนว่า ไททันหญิง เห็นไปสสนใจโดยทันที




หารู้ไม่ว่า จุดมุมอับสายตา  รีไวล์ ได้ตรงเข้าไปหมายมั่นจะฟันเข้าให้แล้ว

ครึ่กกก!!!

ไททันหญิงไหวตัวทัน เพราะแผนการณ์แบบนี้ถือว่า พื้นฐานและตื้นเขินเกินไปจะล้มตัวเองได้ เมื่อนั้น ได้บิดลำตัวร้อมส่งกำปั้นขวาตรงเข้าใส่เต็มเปา




ไอ้นี้ส่วนของ กุนเธอร์!!!

ควับบบ!!!

ถ้าเป็นทหารทั่วไปคงตายไปนานแล้ว แต่รีไวล์พลิกกลับด้วยการหมุนตัวกลางอากาศเป็นกงจักร ยกร่างตัวเองให้อยู่เหนือกำปั้นที่พุ่งเข้ามาดั่งจรวด และเริ่มบรรจง ฟาดฟันอย่างต่อเนื่องพุ่งไปตามท่อนแขน ไล่จี้ให้ไปถึงตัวบริเวณหัวไหล่

ฉัวะๆๆๆๆๆ






ไอ้นี้ส่วนของ เอ็ด!!!!

เมื่อถึงหัวไหล่ ก็ถีบตัวให้หยุดหมุน พร้อมพุ่งเข้าไปใกล้ใบหน้าเป้าหมาย ไม่ให้แม้แต่จะหายใจ พร้อมส่ง ดาบทั้ง 2 มือ เสียบเข้าเบ้าตาอย่างจังเบอร์

ซวบ!!!





ไม่ต้องถึงกับยอมเสียดาบดึงเอาใบมีดให้ฝังในดวงตาก็พอแล้วรีบเหาะหนีออกมา ก่อนจะติดตั้งใบมีดอีกครั้ง เพื่อการกระหน่ำต่ออีกชุด โดยชุดต่อมาคือ



พุ่งลงมาแล้วหมุนตัวเป็นกงจักรสังหารฟาดฟันตาม เอ็น ทั่วร่างกายอันใหญ่โต ไล่ลงมาจากศีรษะไปถึงข้อเท้า



ไอ้นี้ส่วนของ ออลโล !!!

เอ็นหัวไหล่
แผ่นหลัง



สะโพก
น่องขา 2 ข้าง
และ เอ็นร้อยหวาย

ฉัวะๆๆๆๆๆๆ




ไททันหญิง โดยเข้าไปหลายชุดเช่นนี้ ไม่อาจจะได้ทำอะไรแม้แต่การตรึงผิวหนัง ถือว่าโชคร้ายสำหรับมันเข้าให้แล้วที่ต้องมาเจอกับ ศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดกว่ามัน  ร่างนั้นนองไปด้วยเลือดจนต้องรีบล้มลงพิงกับผนังต้นไม้เพื่อปกป้องหลังท้ายทอย

โครมมม!!!


แม้แต่มิคาสะก็ยังตกใจกับความเร็วอันสุดยอดเช่นนี้



มิ - เร็วจริงๆ เร็วจนมันไม่สามารถฟื้นฟูกับตรึงผิวหนังได้เลย

การเล่นงานหาจบแต่เพียงเท่านี้ไม่ ไททันหญิงที่จนตรอกเต็มที กลับโดนเล่นงานที่แขนซึ่งพยายามปกป้องหลังท้ายทอยไว้สุดชีวิต




ฉัวะๆๆๆ

ในที่สุดมันก็อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าให้พร้อมเชือดได้เรียบร้อย หลังแขนได้หมดแรงที่จะปกป้อง ซึ่งมิคาสะเห็นชัดเจนว่า รีไวล์ พยายามเปิดช่องให้มิคาสะเข้าไปเล่นงานต่อ



มิ - เค้าเปิดช่องให้แล้ว!!!
มิ - เพื่อจะเล่นงานที่หลังท้ายทอยของมัน!!
มิ - โอกาสนี้ฆ่ามันซะ!!!

ฟุ่บ!!

วินาทีตัดสินได้มาถึงแล้ว มิคาสะที่หมายมั่นจะฟันให้ตายในคราวเดียว  ฝั่งรีไวล์ เมื่อนั้นที่ไปเห็นว่าสถานการณ์มันไม่ชอบมาพากล



รี - เดี๋ยว!!!!

ถึงจะได้ยินอย่างนั้นแต่มิคาสะดูจะไม่ฟังใดๆ จนไม่ทันได้เห็นว่า แขนซ้ายซึ่งยังใช้การได้ของไททันหญิง ได้ยกขึ้นมาตั้งใจจะใช้หลังมือกระแทกมิคาสะแหลกในคราวเดียว

ควับบ!!!!

มิ - !!

ไม่ทันการซะแล้ว เธอไม่อาจจะหลบพ้นในระยะแค่นี้เด็ดขาด

ฟุ่บบบ!!!!

แต่อาจเป็นโชคดีสำหรับมิคาสะเพราะ ในเสี้ยววินาทีนั้นตัวเธอได้รับการช่วยเหลือจาก รีไวล์ ซึ่งเหาะเข้ามาบังไว้ทันโดยการใช้ขาซ้ายเข้าไปรับแรงกระแทกที่เกิดขึ้น ไว้ได้ทัน



เปรี๊ยงงง!!!!!

และอาจจะเป็นโชคร้ายสำหรับ รีไวล์ เพราะการเอาขาซ้ายไปรับแรงกระแทกอย่างนี้ เปรียบเทียบก็คือ การเอาเท้าเปล่าไปยันกับลูกตุ้มเหล็กที่กำลังพุ่งเข้าใส่ตัวเอง จนกล้ามเนื้อและกระดูกไม่อาจต้านทานแรงมหาศาลเช่นนี้ได้

รี - !

กร็อบบบ!!!

เสียงนี้ไม่ว่าใครก็ต้องรู้แน่นอนว่า ขาซ้ายข้างนั้น กระดูกและกล้ามเนื้อหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร


Spoil เล็กน้อยครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จากนี้ รีไวล์ บทจะน้อยลงเพราะต้องรักษาตัวเอง ปล่อยให้ เอเลน กับ พรรคพวกมีบทกันเยอะขึ้น  เลิกใส่ชุดทหารมาใส่ชุดเป็นทางการ




ไอ้นี้ส่วนของ เพทราและทุกคนในหน่วย !!!

แต่เป็นเช่นนั้น ก็ยังฝืนกัดฟันบุกเป็นครั้งสุดท้าย  เหาะเข้าไปให้ถึงส่วนหัว และเริ่มการ

ฉัวะๆ!!!

ปิดฉากด้วยการ เฉือนเนื้อกระพุ้งแก้ม 2 ข้าง เพื่อทำลายขากรรไกรที่ยึดไว้



เมื่อขากรรไกรถูกเฉือนออกมา แรงที่คอยกัดฟันก็ไม่มีอีกต่อไป จนในที่สุด ก็ต้องอ้าปากออก

พรวดดด



สิ่งที่หลุดออกมาจากปาก ก็ไม่ใช่ใครอื่น เป้าหมายที่มันปกป้องสุดชีวิต นั้นคือ เอเลน ที่หลุดออกมาพร้อมกับน้ำลายซึ่งห่อหุ้มตัวและสิ่งสกปรกในปาก ออกมาพร้อมกัน

ฟุ่บบบ!!!!



ร่างอันเปียกโชกรีบคว้าให้เร็ว และ รีบโกยให้ไว เท่านี้ แผนการณ์ชิงตัวก็จบสิ้น

รี - ถอยเร็ว!!!!!

มิคาสะที่ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน สีหน้ายังวิตกอยู่ว่า ชายที่ตัวเองรัก จะหมดลมหายใจไปแล้วรึยัง

มิ - เอเลน!!!
รี - เหมือนจะยังไม่ตาย..แต่โครตเน่าเป็นบ้า
รี - รีบหนีออกไปจากที่นี่ด่วน!!!
รี - อย่าลืมเป้าหมายสำคัญเด็ดขาด!! ....หรือเธอจะมองว่า ภารกิจนี้มันสำคัญกว่าการช่วยไอ้หมอนี้กัน ?



รี - เจ้าเนี่ย..เป็นคนสำคัญของเธอไม่ใช่รึไง



มิคาสะ ที่ได้ยินคำๆนี้ เริ่มออกอาการซึนใส่เล็กน้อย

มิ - ปะ..เปล่าค่ะ..ไม่


แต่ที่เธอพูดเหมือนพูดอยู่แค่คนเดียว เนื่องจากรีไวล์ รีบหันไปดูศัตรูที่อยู่ข้างหลัง เพื่อความแน่ใจว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก

รี - ?!

เป้าหมายแน่นิ่งไปเรียบร้อยแล้ว ไม่มีกระทั้งจะขยับตัว นั้นคือ ภาพโดยรวมที่เห็น แต่สิ่งที่ทำให้รีไวล์เอ๋ใจขึ้นมากลับเป็น



ศัตรูตัวร้ายซึ่งหมดสภาพไปเรียบร้อย ดวงตาซึ่งเหม่อลอยไร้ที่สิ้นสุด ได้มีน้ำตาไหลออกมาเป็นธารน้ำเล็กไหลลง จะพูดในเชิงความรู้สึกของมนุษย์ก็คงเรียกได้ว่า กำลังร้องห่มร้องไห้ด้วยความเศร้าเสียใจ กับ ความอ่อนหัดของตนเอง ที่พึ่งเสียของสำคัญไปและไม่อาจชิงกลับมาได้อีกแล้ว


แต่นั้นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญใดๆ ที่จะต้องสนใจอีกสำหรับ รีไวล์ แผ่นหลังคู่นั้นได้ค่อยๆเล็กลงไปเรื่อยๆ จนหายไปในที่สุด




ปล่อยให้ร่างของศัตรูตัวดังกล่าวทิ้งไว้อย่างนั้น ท่ามกลางแมกไม้ อันซึ่ง

เดี่ยวดาย

และ

เปล่าเปลี่ยว