สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 11
พ่อผมเคยบอกผม ทุกครั้งที่สอบเข้าโรงเรียน หรือ เอนซ์มหาลัย พ่อจะบอกเสมอว่า ถ้าสอบไม่ติด พ่อจะต่อรถลูกชิ้นให้วิ่งขายตามโรงเรียน หรือหน้ามหาลัย หลังจากนั้น ผมก็สอบติดทุกโรงเรียน และมหาลัย
เรียนจบ ผมถามพ่อว่ามีมรดก หรืออะไรจะให้ผมไว้สร้างตัวไหม พ่อผมตอบว่า>>>>>> เด๋วพ่อจะต่อรถลูกชิ้นให้ไปขายหน้าโรงเรียน>>>>>>>>>>>> เงิบ เลยครับ ที่ไหนได้พ่อรู้จักแต่การต่อรถลูกชิ้น ผมคิดว่า พ่อขู่ จริงๆ เรื่องจิง 555555 พอโตขึ้นมา การขายลูกชิ้นก็ไม่ได้น่าเกลียด รายได้ดีมากๆ
เรียนจบ ผมถามพ่อว่ามีมรดก หรืออะไรจะให้ผมไว้สร้างตัวไหม พ่อผมตอบว่า>>>>>> เด๋วพ่อจะต่อรถลูกชิ้นให้ไปขายหน้าโรงเรียน>>>>>>>>>>>> เงิบ เลยครับ ที่ไหนได้พ่อรู้จักแต่การต่อรถลูกชิ้น ผมคิดว่า พ่อขู่ จริงๆ เรื่องจิง 555555 พอโตขึ้นมา การขายลูกชิ้นก็ไม่ได้น่าเกลียด รายได้ดีมากๆ
ความคิดเห็นที่ 52
ตอน ป.6 จำได้แม่นเลย เพื่อนสนิทในแก๊งค์สอบติดจุฬาภรณ์ทุกคน ยกเว้นผม
แล้วผมอยากเข้ามากๆ เพราะต้องไปอยู่ประจำ อยากอยู่กับเพื่อน
ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรเลย แม่ผมถามผมว่า อยากเข้ามั้ยลูก เค้าให้แม่จ่ายแสนนึง
ผมตอบไปว่าไม่เอา ด้วยความเป็นเด็กมั้ง ผมมองว่าเข้าไปแบบเด็กเส้น มันดูป๊อด น่าอาย
แต่ต้องขอบคุณเหตุการณ์ครั้งนั้น เพราะหลังจากนั้นผมแค้นมาก รู้สึกตัวเองด้อยค่า สอบไม่ติด แต่เพื่อนติดหมด
เลยทุ่มอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้า ม.1 เพื่อเข้าโรงเรียนดังของจังหวัด
ความจริงมันไม่ต้องอ่านซีเรียสมากก็ได้ เพราะบ้านอยู่ในพื้นที่ ได้โควต้าอยู่แล้ว
คะแนนสอบจะมีผลกับการเลือกเข้าห้องคิง และรองลงมา
แต่ด้วยความแค้น อยากกู้หน้าตัวเอง เลยกระหน่ำ และเป็นช่วงชีวิตที่อ่านหนังสือเยอะสุดแล้วแหละ เยอะกว่าตอนเอนท์อีก 555
(เทียบเฉพาะก่อนเข้ามหาลัยนะครับ)
สุดท้ายได้ที่ 4 ของโรงเรียนประจำจังหวัดเลยครับ ดังมาก ได้ลงหนังสือพิมพ์ด้วย อิอิ ได้ไปขึ้นรับโล่ห์เรียนดีกับ ผอ. โรงเรียนประถมที่เรียนด้วยหละ
แต่ผมว่าต่างจังหวัดคงเทียบกับ กทม. ยากแหละครับ ผมว่า การเส้น ของ กทม. เป็นเรื่องปกติมาก
ที่คิดแบบนี้เพราะ มีวันนึงตอนที่ประเด็นเด็กเส้นโรงเรียน กทม. ออกข่าว ผมปี๊ดแตกมาก เอาข่าวนี้ไปถกกับกลุ่มเพื่อนสนิทที่มหาลัย (มาหลัยรัฐ ใน กทม.) ผมก็ออกตัวแรงเต็มที่เลยว่า แย่มาก ทำแบบนี้ได้ไง สังคมถึงเป็นแบบนี้ และอื่นๆอีกมากมาย
เพื่อนทั้งกลุ่ม (เด็ก กทม.หมด) ก็เงียบ แล้วค่อยๆพูดมาทีละคน "แต่เราก็เส้นนะ" "อืม เราด้วย" "พ่อเราติดแอร์ให้โรงเรียนไปอาคารนึง" ...

ตั้งแต่นั้นมาเลยรู้แหละครับว่าเป็นเรื่องปกติของคน กทม. แต่สำหรับคนต่างจังหวัดอย่างผม มันไม่ปกติจริงๆนะ
แล้วผมอยากเข้ามากๆ เพราะต้องไปอยู่ประจำ อยากอยู่กับเพื่อน
ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรเลย แม่ผมถามผมว่า อยากเข้ามั้ยลูก เค้าให้แม่จ่ายแสนนึง
ผมตอบไปว่าไม่เอา ด้วยความเป็นเด็กมั้ง ผมมองว่าเข้าไปแบบเด็กเส้น มันดูป๊อด น่าอาย
แต่ต้องขอบคุณเหตุการณ์ครั้งนั้น เพราะหลังจากนั้นผมแค้นมาก รู้สึกตัวเองด้อยค่า สอบไม่ติด แต่เพื่อนติดหมด
เลยทุ่มอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้า ม.1 เพื่อเข้าโรงเรียนดังของจังหวัด
ความจริงมันไม่ต้องอ่านซีเรียสมากก็ได้ เพราะบ้านอยู่ในพื้นที่ ได้โควต้าอยู่แล้ว
คะแนนสอบจะมีผลกับการเลือกเข้าห้องคิง และรองลงมา
แต่ด้วยความแค้น อยากกู้หน้าตัวเอง เลยกระหน่ำ และเป็นช่วงชีวิตที่อ่านหนังสือเยอะสุดแล้วแหละ เยอะกว่าตอนเอนท์อีก 555
(เทียบเฉพาะก่อนเข้ามหาลัยนะครับ)
สุดท้ายได้ที่ 4 ของโรงเรียนประจำจังหวัดเลยครับ ดังมาก ได้ลงหนังสือพิมพ์ด้วย อิอิ ได้ไปขึ้นรับโล่ห์เรียนดีกับ ผอ. โรงเรียนประถมที่เรียนด้วยหละ
แต่ผมว่าต่างจังหวัดคงเทียบกับ กทม. ยากแหละครับ ผมว่า การเส้น ของ กทม. เป็นเรื่องปกติมาก
ที่คิดแบบนี้เพราะ มีวันนึงตอนที่ประเด็นเด็กเส้นโรงเรียน กทม. ออกข่าว ผมปี๊ดแตกมาก เอาข่าวนี้ไปถกกับกลุ่มเพื่อนสนิทที่มหาลัย (มาหลัยรัฐ ใน กทม.) ผมก็ออกตัวแรงเต็มที่เลยว่า แย่มาก ทำแบบนี้ได้ไง สังคมถึงเป็นแบบนี้ และอื่นๆอีกมากมาย
เพื่อนทั้งกลุ่ม (เด็ก กทม.หมด) ก็เงียบ แล้วค่อยๆพูดมาทีละคน "แต่เราก็เส้นนะ" "อืม เราด้วย" "พ่อเราติดแอร์ให้โรงเรียนไปอาคารนึง" ...

ตั้งแต่นั้นมาเลยรู้แหละครับว่าเป็นเรื่องปกติของคน กทม. แต่สำหรับคนต่างจังหวัดอย่างผม มันไม่ปกติจริงๆนะ
แสดงความคิดเห็น
เสียค่าแป๊ะเจี๊ยะให้โรงเรียน กันเท่าไหร่บ้างคะ
1. เคยจ่ายกันไปเท่าไหร่บ้างคะ
2. รู้สึกอย่างไรที่ต้องจ่าย
3. รายรับเหล่านี้ โรงเรียนต้องจ่ายภาษีไหม
4. อยากทราบเพื่อนๆที่อยู่ต่างประเทศ ว่า รร.ในต่างประเทศ ต้องจ่ายเงินแบบนี้รึเปล่า