เค้าเป็น ป้า ของเราเองค่ะ ย้ายมาอยู่บ้านเราเกือบ10ปีเเล้ว(เพราะเเยกทางกับสามีเค้า) แรกเริ่มเราและครอบครัวก็เห็นใจเค้ามากๆค่ะ ช่วยเหลือเกื้อกูลมาตลอด ค่าใช้จ่ายทุกอย่างของเค้าพ่อเราออกให้ทั้งหมด เค้าไม่มีอาชีพค่ะ เคยเป็นครูแต่ก็ลาออกมาเพราะปัญหาทะเลาะกับคนในองค์กร แรกๆเราก็ยังไม่รู้นิสัยใจคออะไรเค้ามากหรอกค่ะ เพราะถ้าจะเจอก็เจอกันเเค่ผิวเผิน ก็ดูเค้าเป็นคนดี จนได้มาอยู่ใต้ชายคาเดียวกันสิคะถึงได้รู้...

เค้าเป็นคนนิสัยแปลกมาก เจ้าอารมณ์ ขี้หงุดหงิด เเม้กระทั่งกับคุณยายของเรา(ซึ่งเป็นเเม่ของเค้า) บางทีคุณยายวานให้ป้าไปหยิบอะไร ตอนป้าดูทีวีอยู่ เค้าก็จะทำท่าทางหงุดหงิด จนถึงกระทั่งไปหยิบมาให้ แต่โยนใส่!!!! (คือตอนนั้นคุณยายเเค่ถามหากระชอนตักลูกน้ำ จะเอาไปช้อนลูกน้ำให้ปลาหางนกยูงกินเท่านั้นเองค่ะ TT)

และ ขอเกริ่นก่อนเลยว่าเเม่ของเราเป็นคนขี้เกรงใจมาก คิดมาก ป้าเค้าก็จะใช้จุดอ่อนนี้เเหละค่ะ คอยทำให้เเม่เราไม่สบายใจ เช่น ตอนเราไปเที่ยวกันทั้งครอบครัว เค้าก็มักจะโทรมาหาเเม่เรา บอกว่าที่บ้านวุ่นวายอย่างนั้นอย่างนี้(ทั้งๆที่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นที่บ้าน?) มาทำเครียด มาร้องไห้ใส่ จนเเม่เราไม่เป็นอันทำอะไร ถึงขั้นอยากจะกลับบ้านเลยค่ะ เเละมันก็จะเป็นเเบบนี้ทุกครั้งไม่ว่าจะไปที่ไหน เมื่อไหร่..

ป้าเค้าจะชอบกดดันเเม่เราอะค่ะ จากที่เราสังเกตุ คอยมาใส่อารมณ์ มาวีนใส่ พูดเรื่องปัญหาเดิมๆที่เค้าทะเลาะกับใครต่อใครมาให้เเม่เราเครียดไปด้วยทั้งๆที่เรื่องนั้นเกิดขึ้นนานผ่านไปเป็น10ปีมาเเล้ว เเล้วก็เล่าอยู่อย่างนั้นจนเราจะเสียสุขภาพจิตกันเเล้วค่ะ ไม่ฟังไม่ได้ด้วย เค้าจะกรี๊ด ขอย้ำเลยว่ากรี๊ดจริงอะไรจริงค่ะ น่ากลัวมาก..-*- จนยายเราเคยพูดว่า ตอนเเม่เราไม่อยุบ้าน ยายเราใจไม่ดีเลย ไม่อยากอยู่กับเค้า อยู่กับเค้าเเล้วเครียด เเละเหงามาก สงสารคุณยายมากๆเลยค่ะ TT

เเ้ล้วมีอยู่ครั้ง ที่หมู่บ้านจัดประชุมคนในชุมชนค่ะ โดยจะต้องมีคนในบ้านออกไปร่วมประชุมอย่างน้อยบ้านละคน พี่เราก็จะไปให้ แต่เค้าอาสาจะไปค่ะ ถามเเล้วถามอีกกี่ครั้งก็จะไป เเต่พอถึงวันจริงๆเค้ากลับไม่ไปค่ะ-*-บอกขี้เกียจ จนพี่เราต้องออกไปเเทน เเละต้องไปซีร๊อกซ์บัตรประชาชนอะไรใหม่หมดเลย

เเล้วยังเป็นคนเจ้าคิดเจ้าเเค้น บางทีเราบัญเอิญไปทำอะไรหน่อยก็เอาคืนเเล้วค่ะ เช่น เค้าเข้ามาในห้องที่เรานั่งเล่นคอมอยู่ ช่วงนั้นเราเป็นหวัด เราเลยไอ2-3ที -*- ไม่ได้สนใจอะไรเค้าหรอกค่ะ ..เเต่สักพักเค้าเดินออกไป เเล้วเดินเข้ามาใหม่ มาใกล้ๆเราเเละไอใส่หน้าเราเเบบจงใจ-*- ตลกดีนะคะ เเล้วมีอีกครั้ง เราตื่นเช้าจะไปมหาวิทยาลัย เห็นมีคนเข้าห้องน้ำอยู่ เราเลยเคาะไปเบาๆ เเล้วถามว่าใครใช้อยู่คะ(เพราะบางทีคุณยายเข้าไปเผลอหลับค่ะ กลัวจะเป็นเเบบนั้น) ..สักพักเค้าออกมาด้วยท่าทางหงุดหงิดไม่พอใจ เราก็ไม่ได้อะไร เข้าห้องน้ำปกติ ไม่นาน เค้าก็มาเคาะประตูห้องน้ำเราค่ะ เเรงๆ รัวๆ -*-

แต่คือเค้าเป็นคนรักลูกเค้านะคะ รักมาก.. ไม่เคยพูดไม่ดีใส่ลูกเลย เเต่จะเอามาลงกับคนรอบข้างค่ะ-*- โดยเฉพาะเเม่เรา กับคุณยายจะโดนบ่อย เพราะเเม่เเละคุณยายเป็นคนไม่ชอบมีเรื่องค่ะ ใจเย็น นิ่งๆ เค้าเลยใส่เอาๆ

ที่เล่ามาทั้งหมดนี่ยังน้อยนะคะ เท่าที่สมองตอนนี้จะคิดได้ จริงๆเจอมาอีกเยอะนับไม่ถ้วนเลยคะเรื่องยิบย่อยที่เจอในทุกๆวัน บอกตรงๆอึดอัดมากที่ต้องอยู่กับคนเเบบนี้ เเละดูเค้าจะไม่ย้ายไปง่าย(ก็อยู่มาเกือบ10ปีเเล้วนี่เนอะ) ค่าใช่จ่ายพ่อเราก็ออกให้ทุกอย่างค่ะ ไม่เคยปริปากบ่นเลย
จริงๆเรารู้สึกเเย่ เเละเกลียดมากๆเลยเวลาเค้ามาทำเเม่กะยายเรา เราอยากจะสวนไปเเรงๆสักครั้ง หรือหลายๆครั้งก็ได้ เเต่เราเกรงใจเเม่เรามาก เพราะเเม่เราเครียดง่าย เเละไม่อยากให้เราทำเเบบนั้นกับป้า เรากลัวเเม่เสียใจค่ะ กลัวเเม่เครียด เราเลยหยั่งๆไว้ ทุกวันนี้ก็ไม่สนใจอะไรเค้าค่ะ สวัสดีไปลามาไหว้ตามปกติ เเต่ถ้าไม่มีเรื่องจำเป็นก็ไม่คุย เเต่บอกตรงๆว่าอึดอัดค่ะ เดินผ่านนี่เหมือนมีรังสีความเครียด ความไม่สบายใจอยู่ตลอดเลย ปรึกษาเพื่อน เพื่อนบอกให้ตักเตือนเค้า เเต่เรารู้ตัวว่าเตือนไม่ได้ค่ะ มีกรี๊ดเเน่ๆ เเม่เรา ยายเรา ไม่มีใครกล้าเตือน เพราะเกรงใจเ้ค้า เเต่เค้าไม่เกรงใจพวกเราเลยค่ะ

เราควรจะทำยังไงดีคะ