มีวันนึงเราอยากเซอร์ไพร์วันเกิดพี่เมท ก็เลยจะเอาของขวัญออกจากห้องมาไว้ที่ห้องเพื่อนก่อนค่ะ

หาวิธีอยู่นานว่าจะทำยังไงเอากล่องของขวัญออกจากห้องได้ พอดีพี่เมทไปล้างจานพอดี

เราก็เลยวิ่งเอามาไว้ที่บันได แล้วตัวเราก็วิ่งกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ประมาณสองสามนาที  พอออกจากห้องมา กล่องของขวัญหาย

เราก็รู้แล้วล่ะว่าต้องเป็นแม่บ้านหอ ก็รีบวิ่งไปชั้นหนึ่งเพื่อจะถาม พอไปถึงภาพที่เห็นคือ...

เค้ามีกันสามคนนั่งแกะกล่องของขวัญของเรา แล้วเห็นการ์ดที่เราเขียนให้พี่เมท เค้าเอามาอ่านแล้วนั่งหัวเราะกันอยู่ตรงนั้นจนเราเดินเข้าไป

แล้วบอกว่านั่นของเรา เค้ายังคงงงๆ คิดว่าเราก็อยากรู้ว่าเค้าทำอะไรกันเหรอ ประมาณนั้น

จนเราต้องเอาการ์ดมาจากมือเค้าแล้วเข้าไปห่อกระดาษ ห่อของขวัญให้มันเป็นเหมือนเดิม

เค้าก็พูดกันว่าคิดว่าเป็นกล่องระเบิดซะอีก ก็เลยเอามาเปิดดู  

เราก็เข้าใจนะว่าถ้าเปนกล่องระเบิดจริงๆก็คงอันตราย  แต่คุณแม่บ้านช่างกล้าหาญเปิดกล่องระเบิดด้วยมือเปล่าอย่างรวดเร็ว

แล้วหอเราเป็นหอที่คนน้อยมาก ไม่ถึงร้อยคน แล้วคนนอกที่จะเดินขึ้นหอมาได้ ก็คือคนที่ต้องวางบัตร

และกล่องนี้ใหญ่มากกว่าที่จะใส่ไว้ในกระเป๋า เดินทางได้

เรารู้นะว่าเราเองก็ผิดเอง ทำอะไรไม่ค่อยเข้าท่าไปวางไว้ที่บันได  

แต่ที่เรารู้สึกมาก่อนหน้านี้คือ แม่บ้านที่นี่อยากรู้ทุกๆเรื่อง

พอเจอเรื่องนี้เข้าไปอีกเราก็เลยนอยๆ