คนตาบอดที่เดินไปไหนต่อไหนด้วยกันเป็นคู่คุณอาจเจอพวกเขาได้ ในที่ที่มีคนอยู่กันเยอะๆ เช่น ตลาดนัดพวกเขาไปที่นั่นเพราะหวังว่า คงจะมี คนใจบุญ ไปเดินอยู่ที่นั่นบ้างคนสองคนที่จับมือกันค่อยๆ เดินกระเถิบไปด้วยกันทีละนิด ทีละนิดเพราะต่างคน ต่างก็มองไม่เห็นอะไรกันทั้งคู่นอกจากไม้เท้าคนละอันแล้วในมือพวกเขาถือวิทยุเก่าๆ เครื่องนึงกับไมค์อีกอีกหนึ่งอันที่ขาดไม่ได้ก็คือ ขันอลูมิเนียมอาวุธสำคัญที่ใช้หากินอยู่ทุกวัน

             ผมไม่ คุ้นหู กับเพลงที่เขาร้องนักหรอกแต่ก็ดูว่าเขาตั้งใจร้องเหลือเกินและดูเหมือนเขาก็หวังว่าคุณจะต้องชอบมันผมเห็นเขาจับมือกันวินาทีนั้นทำให้ผมนึกถึงอะไรบางอย่างที่ผมเคยมองข้ามมาตลอดคุณเคยนึกถึงความรักของคนตาบอดหรือเปล่าตนตาบอดรักกันได้ยังไงนะเพราะคนตาบอด ไม่เคยรู้เลยว่าคนรักของเขามีหน้าตาเป็นอย่างไรคนตาบอดจะรู้จักก็เพียงจิตใจของคนรักของเขาเท่านั้นเมื่อเขามีความพอใจกันและกันไม่มีเกียรติยศ  ศักดิ์ศรี  ให้กังวลใจเพราะต่างคนก็ต่างไม่มีสิ่งนี้ต่างคนต่างก็ไม่มีเงินตาสองข้าง ปิดสนิทแต่เปิดใจเข้าหากันคนสองคนที่อยู่ด้วยกัน ด้วย “ใจ” ล้วนๆความรักก็เกิดจากตรงนั้นคนตาบอด พาคนที่เขารัก ไปด้วยกันทุกหนทุกแห่งคนตาบอด ไม่เคยกลับบ้านดึกคนตาบอด ออกจากบ้านพร้อมกันและกลับถึงบ้านพร้อมกันพวกเขาเคยแยกกันบ้างหรือเปล่านะ?
             
            คุณรู้หรือเปล่าคนตาบอดจับมือของคนที่เขารักไว้ตลอดทั้งวันคุณเคยทำอย่างเขาบ้างไหม? ผมกลับมานึกถึงความรักของคนที่ตาดีหลายๆ คน มีเกียรติยศ หน้าที่ การงาน ที่ดีเหลือเกินหลายๆ คน ทั้งหล่อ ทั้งสวย…ทั้งรวย ทั้งฉลาดแต่พวกเราหลายๆ คนกลับต้องมาเสียใจเพราะความรักหรือว่าพวกเรามองเห็นกัน….เพื่อจะเรียกร้องสิ่งที่เราต้องการให้มากขึ้น พวกเราคาดหวังอะไรจากคนที่เรารักมากเกินไปหรือเปล่านะอนาคตของคนตาบอดอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ดูเหมือนเขาจะสงสัยก็เพียงแต่ว่าวันพรุ่งนี้  จะมีคนใจบุญซักกี่คนที่ทำให้พวกเขากลับบ้านด้วยกันอย่างมีความสุขขอบคุณตลาดนัดที่ทำให้ผมเห็นภาพดีๆในวันนี้ผมเชื่อว่าครั้งหน้า ที่คุณเห็นคนตาบอดใจของคุณจะเปิดกว้างขึ้นคุณอาจมองเห็นภาพที่คุณไม่เคยมองเห็นไม่ใช่ด้วยตาแต่เห็นด้วยหัวใจเหมือนกับภาพที่ผมได้เห็นในวันนี้