เลี้ยงเธอแล้วฉันได้อะไร?
เธอช่างเป็นหมาเพี้ยนๆ..เลี้ยงเธอทั้ง
เปลืองตังค์..บ้านเลอะเทอะ..สวนเละเทะ..ขนเต็มบ้าน..นํ้าลายยืด..ปากเหม็น..ชอบเห่าไร้สาระ..ชอบเห่าโมโนโทน..ชอบตดใส่..ชอบวิ่งหมุนๆรอบตัวเอง..ตัวหนัก..ชอบนอนทับ..เวลาบอกให้นั่งก็จะวิ่ง..เวลาบอกให้วิ่งก็จะนอน..เวลานอนก็กรน..บางทีก็ตด..บางทีทั้งกรนทั้งตด..ชอบคิดว่าตัวเล็กเป็นชิสุทั้งๆที่จริงใหญ่กว่าหลายเท่า..ชอบล่านก..แต่ไม่เคยจับได้..ชอบแย่งผ้าห่ม..ชอบแย่งหมอน..บางครั้งแย่งไปทั้งเตียงเลยฯลฯ
ข้อเสียนานับประการ
แต่..
ก็มีแต่เธอ..ที่เป็นเพื่อนชั้นเวลานอนดึก
ก็มีแต่เธอ..ที่รักชั้นอย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆ และรักแบบไม่หวังอะไร
ก็มีแต่เธอ..ที่ดีใจสุดตัวทุกครั้งที่ชั้นกลับบ้าน
ก็มีแต่เธอ..ที่ไม่เคยโกรธชั้นต่อให้ชั้นเหวี่ยงใส่
ก็มีแต่เธอ..ที่อยู่กับชั้นในวันที่โลกทั้งใบหันหลังให้
ก็มีแต่เธอ..ที่ไม่เคยตัดสิน
ก็มีแต่เธอ..ที่มองชั้นด้วยสายตาของความสุขแบบนั้น
ก็มีแต่เธอ..ที่ชั้นจะร้องไห้ด้วยได้ และในวันที่ชั้นร้องไห้..ก็มีแต่เธอที่คอยปลอบชั้น
และในวันที่ชั้นไม่มีใคร..แต่อย่างน้อย..ชั้นก็ยังมีเธอ
เธอไม่ใช่สัตว์เลี้ยง..เธอไม่ใช่บอดี้การ์ด..เธอไม่ใช่ลูกน้อง..เธอไม่ใช่ลูก...แต่เธอเป็นเพื่อนของฉัน

แล้ววันนึงมีผู้ชายมาบอกฉันว่า..อิจฉาหมาเธอจริงๆ ดูเธอรักมันมากกว่าแฟนของเธอซะอีก...
วันนั้น..ไม่มีเสียงตอบจากฉัน ในความเงียบนั้นสิ่งหนึ่งที่ดังชัดเจนอยู่ในใจ..
..ฉันรักเธอนังหมา..ถึงเธอจะเพี้ยนแต่ฉันก็รักเธอ..เธอคือความสุขของฉัน ขอบคุณจริงๆที่มีเธอ

รัก...จาก..เพื่อนของเธอ

เพิ่มรูปนังหมาค่ะ