1. "สัญญา 10 ปี แบบจาพนมและดงบังชิงกิโดน" ทำได้ด้วยหรือ?  
- ตามที่ความเห็นที่5 อธิบายไว้ค่ะว่า กรณีสัญญาจ้างของดารานั้น อาจเป็นได้ทั้งสัญญาจ้างแรงงานหรือสัญญาจ้างทำของ ขึ้นอยู่กับว่าสัญญานั้นมุ่งผลสำเร็จของงานหรือมุ่งแรงงานมากกว่า แต่ถ้าเป็นกรณีสัญญา 10 ปี อย่างนี้ คาดว่าน่าจะเป็นสัญญาจ้างแรงงานที่มีการตกลงสินจ้างตามผลงานคำนวณเป็นหน่วยค่ะ เพราะส่วนใหญ่นายจ้างยังมีอำนาจบังคับบัญชานักแสดงอยู่นะคะ ซึ่งโดยปกติแล้วสัญญาจ้างแรงงานนี้ไม่มีกฎหมายกำหนดตายตัวค่ะ จะตกลงกันทำสัญญานี้เป็นเวลากี่ปีก็ได้ค่ะ เป็นไปตามหลักอิสระในการทำสัญญาค่ะ ในส่วนระยะเวลาของสัญญานี้กฏหมายได้เปิดช่องให้ตกลงกันได้ตามความสมัครใจของคู่สัญญาค่ะ ส่วนในการตกลงข้อสัญญาอื่นๆนั้นจะต้องชอบด้วยกฎหมายค่ะ คือไม่ขัดต่อกฎหมายคุ้มครองแรงงานหรือกฎหมายอื่น ซึ่งเป็นกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยที่จะทำสัญญาขัดหรือแย้งไม่ได้ค่ะ ถ้าขัด สัญญาจะตกเป็นโมฆะค่ะ (โดยหลักแล้วพวกเอกเทศสัญญาจะเป็นความตกลงกันของเอกชนเสียมาก รัฐจะไม่เข้าไปแทรกแซงหากไม่จำเป็น แต่กรณีสัญญาจ้างแรงงานแม้จัดอยู่ในประเภทหนึ่งของเอกเทศสัญญา แต่เนื่องจากคู่สัญญามีอำนาจต่อรองที่ำไม่เท่าเทียม เพราะความต้องการได้งานมีมากกว่าความต้องการคนเข้าทำงานค่ะ นายจ้างจึงมักจะได้เปรียบเสมอ รัฐจึงบัญญัติกฎหมายเข้ามาคุ้มครองฝ่ายลูกจ้างเสียเยอะน่ะค่ะ จึงมีข้อบังคับยิบย่อยอยู่พอสมควรค่ะ)

2. "สัญญาสามารถต่ออัตโนมัติ" ได้ด้วยหรือ?
โดยปกติแล้วน่าจะเป็นเรื่องที่ตกลงกันได้ค่ะ ตามหลักการแสดงเจตนาเช่นกันค่ะ หรือในบางกรณีเช่น สัญญาจ้างแรงงาน ก็มีกรณีที่กฎหมายบัญญัติให้เป็นการเกิดสัญญาจ้างแรงงานโดยผลของกฎหมายค่ะ กล่าวคือ กรณีนี้นายจ้างและลูกจ้างเคยทำสัญญาจ้างแรงงานโดยมีกำหนดระยะเวลาที่แน่นอนกันมาก่อนและสัญญานั้นได้สิ้นสุดลง แต่ปรากฎว่าลูกจ้างยังคงทำงานอยู่ต่อโดยนายจ้างไม่ได้ทักท้วง กรณีนี้ถือว่ามีสัญญาจ้างแรงงานเกิดขึ้นใหม่โดยผลของกฎหมายโดยมีข้อตกลงตามสัญญาเดิม เพียงแต่สัญญาใหม่นั้นไม่มีกำหนดเวลาการจ้างที่แน่นอนค่ะ

คือต้องเรียนว่า สัญญาจ้างแรงงานเป็นสัญญาที่ไม่มีแบบค่ะ ตกลงด้วยวาจาก็ได้ ดังนั้นโอกาสที่จะต่อโดยอัตโนมัติเลยมีโอกาสเป็นไปได้ง่ายค่ะ

3. "การมีคนเซ็นรับเอกสารถือว่าต่อสัญญาแล้วหรือ"  ไม่ใช่เจ้าตัวเป็นคนเซ็นลงนามในเอกสารหรือ?
กรณีนี้อาจเกิดขึ้นได้นะคะ หากคนเซ็นสัญญานั้นเป็นตัวแทนค่ะ คือเป็นกรณีที่ตัวนักแสดงอาจทำสัญญาไว้กับบุคคลหนึ่งให้บุคคลนั้นมีอำนาจกระทำการแทนตนในบางเรื่องค่ะ กรณีนี้หากเป็นผู้จัดการส่วนตัวของนักแสดงไปเซ็นสัญญา และปรากฎว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานักแสดงจะให้ผู้จัดการคนนี้เป็นคนเซ็นสัญญาหรือรับงานให้ตลอด ก็อาจถือว่าเป็นการต่อสัญญาได้ค่ะ หรือกรณีนี้ผู้จัดการอาจเป็นตัวแทนรับมอบอำนาจทั่วไปที่กระทำการแทนนักแสดงทุกอย่าง ก็อาจเกิดข้อผูกพันได้ค่ะ (หากสนใจให้ศึกษาเพิ่มเติมเรื่อง สัญญาตัวแทน นะคะ)

4. "การยกเลิกสัญญา" ต้องยินยอมทั้ง 2 ฝ่ายหรือฝ่ายใดฝ่ายเดียวได้? (กรณีไม่มีการละเมิดสัญญานะครับ)
ขอแยกให้เห็นภาพง่ายๆอย่างนี้นะคะ
   กรณีสัญญาจ้างแรงงานที่มีกำหนดระยะเวลาจ้างแน่นอน
-สัญญาย่อมสิ้นสุดเมื่อครบกำหนดระยะเวลา หรือ กรณีที่มีการกำหนดเงื่อนไขหรือเงื่อนเวลาในการสิ้นสุดสัญญาและเงื่อนไขนั้นเกิดขึ้นค่ะ หรือจะตกลงยกเลิกสัญญาโดยความตกลงของทั้งสองฝ่ายก็ได้ค่ะ ส่วนหากกรณีที่นายจ้างมีเหตุสมควรหรือลูกจ้างกระทำผิดร้ายแรง นายจ้างก็มีสิทธิบอกเลิกสัญญาได้เลยเช่นกันค่ะ  
   กรณีสัญญาจ้างแรงงานที่ไม่มีกำหนดระยะเวลาการจ้างไว้แน่นอน
-นายจ้างก็สามารถบอกเลิกสัญญาลูกจ้างฝ่ายเดียวได้ค่ะ แต่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้า 1 ระยะเวลาค่าจ้าง หรือ จ่ายค่าจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าเพื่อเลิกสัญญาเลย ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 582 และ พรบ.คุ้มครองแรงงานมาตรา17 แต่หากเป็นกรณีที่ลูกจ้างขอบอกเลิกสัญญา กรณีนี้เนื่องจากความเสียหายที่นายจ้างได้รับอาจจะไม่แน่ชัด กฎหมายเลยไม่ได้บัญญัติไว้ แต่อย่างไรก็ตามนายจ้างย่อมเสียหายแน่นอน ก็อาจเรียกค่าเสียหายจากลูกจ้างได้ค่ะ หากบอกเลิกโดยไม่บอกกล่วล่วงหน้า อาจเรียกตาม ประมวลกฏหมายแพ่ง มาตรา 215

สรุป คือ เลิกฝ่ายเดียวได้นะ หากเข้ากรณีที่กฎหมายกำหนดก็ต้องทำตามกฎหมายบัญญัติไว้ก่อนถึงเลิกได้ แต่หากไม่เข้าหรือเข้าแต่ไม่ยอมทำตามก็เลิกได้แหละ แต่อาจมีความรับผิดตามมาถ้าไปทำคู่สัญญาเขาเสียหาย

ปล.ฝากเจ้าของกระทู้ไว้นิดนะคะ เรื่อง กฎหมายไทย กำหนดไว้ว่า คนไทยทุกคนต้องรู้กฎหมาย คือ เราเข้าใจมุมมองของเจ้าของกระทู้นะคะว่ามีคนไม่ทราบกฎหมายเยอะจริงๆ และอาจมีหลายกรณีที่ผู้รู้กฎหมายนำไปใช้ในทางที่ไม่ถูก แต่อยากฝากเอาไว้ว่า ลองมองมุมกลับ หากกฎหมายกำหนดว่าคนไม่รู้กฎหมายไม่ผิด ผลเสียที่ตามมาอาจจะมากกว่านี้ทวีคูณนะคะ คนรู้ก็อ้างว่าไม่รู้ก็รอดแล้ว คนไม่รู้ก็ไม่สนใจจะรู้ เพราะอ้างว่ามันไม่รู้ก็คือไม่ผิด สังคมจะไร้ระเบียบหรือกฎเกณฑ์ วุ่นวายไปหมดค่ะ เท่ากับว่ามีกฎหมายก็เหมือนไม่มีค่ะ ทุกวันนี้แม้มีกฎหมายบังคับให้คนปฏิบัติตามคนยังไม่เคารพกันเยอะแยะ แล้วหากกฎหมายบัญญัติให้คนไม่เคารพได้จะยังเหลือคนเคารพกันอีกหรือคะ ฝากมุมมองนี้ไว้ด้วยค่า ขอบคุณค่ะ